Si Mama 17 anyos lang dihang gipanganak ko niadtong 1960. Gibiyaan mi ni Papa sa wala pa ko matawo. Kami ni Mama miipon ug puyo uban sa akong mga apohan didto sa Burg, gamayng lungsod sa German Democratic Republic kaniadto, o East Germany. Kadaghanan sa mga tawo didto ateyista, apil ang akong pamilya. Dili mi motuog Diyos.

Nagdako ko nga suod sa akong lolo. Daghan siyag gipahimo nako, sama sa pagkatkat sa kahoy sa paggabas sa sanga. Nalingaw gyod ko sa akong gipangbuhat sa bata pa ko. Ang akong kinabuhi walay problema ug malipayon.

Sa siyete anyos pa ko, dihay grabeng aksidente nga nahitabo. Bag-o pa lang kong nag-grade 2. Pauliay na ko sa balay dihang mikatkat ko sa torre sa koryente. Sa nakaabot kog otso metros, naigo ko sa kalit nga pagsiga sa koryente ug nakuyapan. Pagmata nako sa ospital, dili nako mabati ang akong bukton. Grabe kaayo ang pagkasunog sa akong bukton nga kinahanglan kining putlon aron dili maimpeksiyon ang akong dugo. Siyempre, puwerteng guola sa akong mama ug mga apohan. Pero kay bata pa, wala koy ideya kon unsay epekto niana sa akong kinabuhi.

Paggawas nako sa ospital, mibalik kog eskuyla. Yagayagaan ko sa mga bata, tuklod-tukloron, ug labayon ug bisan unsa kay dili man ko makadepensa sa akong kaugalingon. Nasakitan ko sa ilang mga pagyagayaga. Kadugayan, gibalhin ko ngadto sa Birkenwerder School for the Disabled, eskuylahan diin didto mag-estar ang baldadong mga bata. Kay layo man ang eskuylahan, ang akong pamilya dili makabisita nako kay walay ikaplete. Makita lang nako sila panahon sa bakasyon. Sulod sa napulo ka tuig, nagdako ko nga layo sa akong mama ug mga apohan.

Nakakat-on ko sa paghimo sa mga buluhaton nga tiil ray gamiton. Mahanduraw ba nimo kon unsaon pagkaon nga tiil ang gamiton sa paghungit pinaagig kutsara o tenedor? Kadugayan, nakakat-on ra ko niana. Nakakat-on sab ko sa pagpanutbras ug pagpanudlay pinaagi sa akong tiil. Nakakat-on gani ko sa pagkompas gamit ang akong tiil dihang makig-estorya sa mga tawo. Ang akong tiil nagsilbing akong mga kamot.

 Sa nagtin-edyer ko, ganahan kaayo kog science fiction. Usahay, maghanduraw ko nga duna koy high-tech nga bukton ug mahimo nako ang bisan unsa. Sa nag-14 anyos ko, nagsugod kog panigarilyo. Kini nakahatag nakog kompiyansa sa kaugalingon ug nagpabati nako nga wala koy diperensiya. Morag nag-ingon ko: ‘Makahimo sab ko ana. Ang mga manigarilyo may mga buot, may kamot man o wala.’

Gihimo nako ang akong kinabuhi nga okupado ug miapil sa nagkalainlaing kalihokan. Nahimo kong membro sa Free German Youth, usa ka organisasyon nga gisuportahan sa Estado, diin nahimo kong sekretaryo, usa ka dako-dakong posisyon taliwala sa lokal nga mga membro. Miapil sab kog singing club, nagpresentar ug mga balak, ug nakigbahin sa mga sport para sa mga baldado. Human mag-aprentis, nakasulod kog trabaho sa kompaniya diha sa among lungsod. Sa nahingkod ko, naggamit kog artipisyal nga mga kamot ug bukton kay gusto kong mahimong normal nga tawo.

Usa ka adlaw samtang naghulat kog tren paingon sa trabahoan, dunay tawo nga miduol nako. Iya kong gipangutana kon mahanduraw ba nako nga hatagan ko sa Diyos ug bukton ug kamot. Naglibog ko. Siyempre gusto gyod ko nga duna koy bukton ug kamot, pero morag imposible kana! Kay ateyista, kombinsido ko nga walay Diyos. Busa nangita kog paagi sa paglikay niadtong tawhana.

Sa ulahi, giimbitar ko sa akong kauban sa trabaho sa pagbisita sa iyang pamilya. Samtang nangape, ang iyang ginikanan nagsugod sa pag-estorya nako bahin sa Diyos—si Jehova nga Diyos. Karon pa ko nahibalo nga duna diay ngalan ang Diyos. (Salmo 83:18) Pero miingon ko sa akong kaugalingon: ‘Wala gyoy Diyos, bisag unsa pay iyang ngalan. Pamatud-an nako nga sayop sila.’ Kay nagtuo ko nga husto ko, misugot ko sa ilang gitanyag nga panaghisgot bahin sa Bibliya. Pero nakurat ko kay wala ko makapamatuod nga walay Diyos.

Samtang nagtuon mi bahin sa mga tagna sa Bibliya, anam-anam nga nausab ang akong hunahuna bahin sa Diyos. Daghang tagna sa Bibliya ang nangatuman, bisag kini gisulat gatosan o libolibo ka tuig nga abante. Panahon sa usa ka panaghisgot bahin sa Bibliya, among gitandi ang mga panghitabo sa kalibotan diha sa mga tagna nga mabasa sa Mateo kapitulo 24, Lucas kapitulo 21, ug 2 Timoteo kapitulo 3. Sama nga pinaagi sa mga simtomas mahibaloan sa doktor kon unsa gyoy sakit sa pasyente, ang mga panghitabo usab nga gihisgotan sa maong mga tagna nakatabang nako sa pagsabot nga kita nagkinabuhi na sa gitawag sa Bibliya nga “kataposang mga adlaw.” * Nahingangha gyod ko. Ang maong mga tagna nagakatuman na.

Kombinsido ko nga ang akong mga nakat-onan mao ang kamatuoran. Nagsugod ko pag-ampo kang Jehova ug mihunong sa pagpanigarilyo—bisag kapin sa napulo ka tuig ko nga hinigarilyo. Nagpadayon ko sa pagtuon sa Bibliya sa halos usa ka tuig. Pagka-Abril  27, 1986, tinagotago kong gibawtismohan diha sa bathtub, kay gidili niadto ang buluhaton sa mga Saksi sa East Germany.

Tungod sa pagdili, magtigom mi sa ginagmayng grupo diha sa pribadong mga balay ug pipila lang ang akong nailhang Saksi. Wala damha, gitugotan ko sa mga awtoridad sa Estado sa pagbiyahe ngadto sa West Germany, diin wala idili ang buluhaton sa mga Saksi. Sa unang higayon, nakatambong kog mga kombensiyon ug nakakitag libolibong igsoon sa pagtuo. Dili gyod nako kadto malimtan.

Human mabungkag ang Berlin Wall, wala na idili ang buluhaton sa mga Saksi ni Jehova. Kami duna na gayoy kagawasan sa pagsimba kang Jehova nga Diyos. Gusto kong makigbahin ug dugang pa sa buluhatong pagsangyaw. Pero mahadlok kong makig-estorya sa mga dili nako kaila. Ubos kog pagtan-aw sa akong kaugalingon tungod kay baldado ko ug nagdako sa puy-anan sa mga baldado. Pero pagka-1992, nakagugol kog 60 ka oras nga pagsangyaw sa usa ka bulan. Nahimo nako kadto ug nalipay kaayo ko. Busa gipadayon nako kadto matag bulan sulod sa mga tulo ka tuig.

Pirme nakong hinumdoman ang giingon sa Bibliya: “Kinsa man ang maluya, ug ako dili maluya?” (2 Corinto 11:29) Bisan pag baldado ko, naa gihapon koy pangisip ug tingog. Busa naningkamot ko sa pagtabang sa uban. Kay pungkol man ko, makasabot gyod ko sa pagbati niadtong mga baldado. Nahibalo ko kon unsay bation dihang duna kay gustong buhaton pero dili ka makahimo. Naningkamot ko sa pagdasig niadtong mibatig sama niana. Ang pagtabang sa uban nakapalipay nako.

Tinuod, usahay mobati kog kaluya. Gusto kong mahimong normal. Makahimo ko sa adlaw-adlawng mga buluhaton, pero nagkinahanglan kinig daghang panahon, paningkamot, ug kusog kay sa uban. Adlaw-adlaw nakong hinumdoman kini nga teksto: “Sa tanang butang ako adunay kusog pinaagi kaniya nga naghatag ug gahom kanako.” (Filipos 4:13) Gihatagan ko ni Jehova ug kusog nga akong gikinahanglan aron mahimo ang adlaw-adlawng buluhaton. Mibati ko nga wala gyod ko pasagdi ni Jehova. Busa dili gyod ko mohunong sa pag-alagad kaniya.

Gipanalanginan ko ni Jehova ug pamilya, nga wala nako mabatoni niadtong batan-on pa ko. Duna koy buotang asawa, si Elke, nga mapinanggaon ug mahunahunaon kaayo. Dugang pa, milyonmilyong Saksi ni Jehova nahimong akong espirituwal nga mga igsoon—usa ka tibuok kalibotang pamilya.

Nahupayan sab ko sa saad sa Diyos nga Paraiso, diin iyang ‘bag-ohon ang tanang butang,’ apil na ang akong bukton. (Pinadayag 21:5) Mas naapresyar nako kining saara matag higayon nga mamalandong ko sa mga nahimo ni Jesus sa dinhi pa siya sa yuta. Sa usa lang ka pagpamilok, iyang giayo ang tawong paralisadog kamot ug bisan gani ang tawong giputlan ug dalunggan. (Mateo 12:13; Lucas 22:50, 51) Ang mga saad ni Jehova ug ang mga milagro ni Jesus nakapakombinsir nako nga sa dili madugay duna na unya koy bukton ug kamot.

Pero ang akong kinalabwang panalangin mao ang akong pagkaila kang Jehova nga Diyos. Siya nahimo nakong amahan, higala, tighupay, ug akong kusog. Akong gibati ang sama sa gibati ni Haring David, kinsa miingon: ‘Si Jehova mao ang akong kusog . . . Gitabangan ko [niya], mao nga ang akong kasingkasing nagasadya.’ (Salmo 28:7) Kining nindot kaayong kamatuoran ang akong panguptan sa tibuok nakong kinabuhi. Dawaton nako kini bisag wala koy bukton ug kamot.