“Οι σύζυγοι οφείλουν να αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως το δικό τους σώμα. Ο άντρας που αγαπάει τη γυναίκα του αγαπάει τον εαυτό του, γιατί κανείς δεν μίσησε ποτέ το σώμα του, αλλά το τρέφει και το περιθάλπει”.​—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:28, 29.

Ο σύζυγος είναι η κεφαλή της οικογένειας. (Εφεσίους 5:23) Αλλά ο καλός σύζυγος δεν είναι σκληρός ούτε απαιτητικός. Εκτιμάει τη σύζυγό του και φροντίζει να καλύπτει τις υλικές και συναισθηματικές της ανάγκες. Επίσης, κάνει ό,τι μπορεί για να την ευχαριστεί, και δεν επιμένει να γίνεται πάντοτε το δικό του. (Φιλιππησίους 2:4) Επικοινωνεί ανοιχτά και την ακούει με προσοχή όταν μιλάει. Δεν “θυμώνει εκδηλώνοντας πικρία απέναντί της”, δεν της ασκεί σωματική βία ούτε την πληγώνει συναισθηματικά.​—Κολοσσαείς 3:19.

«Η γυναίκα πρέπει να έχει βαθύ σεβασμό για τον σύζυγό της».​—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5:33.

Όταν μια γυναίκα σέβεται τον σύζυγό της και στηρίζει τις αποφάσεις του, προωθεί την ειρήνη στην οικογένεια. Αν εκείνος κάνει ένα λάθος, δεν τον υποτιμάει, αλλά συνεχίζει να εκδηλώνει πραότητα και σεβασμό. (1 Πέτρου 3:4) Όταν χρειάζεται να φέρει στην προσοχή του ένα πρόβλημα, επιλέγει την κατάλληλη στιγμή και του μιλάει με σεβασμό.​—Εκκλησιαστής 3:7.

«Ο άνθρωπος . . . θα προσκολληθεί στη γυναίκα του, και θα γίνουν μία σάρκα».​—ΓΕΝΕΣΗ 2:24.

Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα παντρεύονται, δημιουργούν έναν στενό οικογενειακό δεσμό. Γι’ αυτό, το αντρόγυνο πρέπει να προσπαθεί σκληρά να κρατάει δυνατό τον γάμο του με εγκάρδιες συζητήσεις και μικρές πράξεις καλοσύνης. Επίσης, πρέπει να είναι πιστοί ο ένας στον άλλον με το να μη κάνουν σεξ εκτός γάμου. Η συζυγική απιστία προκαλεί μεγάλο πόνο. Καταστρέφει την εμπιστοσύνη και μπορεί να διαλύσει την οικογένεια.​—Εβραίους 13:4.

«Εκπαίδευσε το παιδί στην οδό που πρέπει να ακολουθήσει· ακόμη και όταν γεράσει δεν θα την εγκαταλείψει».​—ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 22:6, υποσημείωση.

Ο Θεός έχει αναθέσει στους γονείς την ευθύνη να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους. Αυτό περιλαμβάνει να τα διδάσκουν πώς να συμπεριφέρονται και να τους δίνουν το καλό παράδειγμα. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Όταν ένα παιδί δεν συμπεριφέρεται σωστά, ο σοφός γονέας δεν αντιδρά υπερβολικά. «Είναι γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε θυμό». (Ιακώβου 1:19) Αν αποφασίσει ότι χρειάζεται να διαπαιδαγωγήσει το παιδί, το κάνει αυτό με αγάπη, όχι με θυμό.

«Παιδιά, να υπακούτε στους γονείς σας . . . “τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου”».​—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 6:1, 2.

Τα παιδιά πρέπει να υπακούν στους γονείς τους και να τους φέρονται με βαθύ σεβασμό. Όταν τα παιδιά τιμούν τους γονείς τους, τους δίνουν μεγάλη χαρά και συμβάλλουν στην ειρήνη και στην αρμονία της οικογένειας. Τα ενήλικα παιδιά τιμούν τους γονείς τους κάνοντας ό,τι χρειάζεται για να έχουν καλή φροντίδα. Για παράδειγμα, τους βοηθούν να έχουν το σπίτι σε καλή κατάσταση ή τους βοηθούν οικονομικά όταν χρειάζεται.​—1 Τιμόθεο 5:3, 4.