Στους μήνες που ακολούθησαν, ο Χιτόσι απογοητεύτηκε από τις επαγγελματικές του προοπτικές. Για παράδειγμα, σε κάποια συνέντευξη εργασίας, δήλωσε ότι δεν θα έκανε τίποτα ανέντιμο. Το άτομο που του έπαιρνε συνέντευξη ανέφερε: «Ο τρόπος σκέψης σου είναι παράξενος!» Η οικογένεια και οι φίλοι του Χιτόσι τον παρότρυναν να παραμείνει σταθερός στην απόφασή του να είναι έντιμος, αλλά εκείνος άρχισε να έχει αμφιβολίες. Λόγου χάρη, είπε: «Αναρωτιόμουν αν ήταν καλή ιδέα να είμαι έντιμος λόγω της πίστης μου».

Η εμπειρία του Χιτόσι αποτελεί δυσάρεστη υπενθύμιση του ότι δεν εκτιμούν όλοι την εντιμότητα. Στην πραγματικότητα, ίσως μάλιστα μερικοί τη θεωρούν μειονέκτημα, ιδιαίτερα στον επιχειρηματικό κόσμο. «Με περιβάλλουν ανέντιμοι άνθρωποι», είπε μια εργαζόμενη στη Νότια Αφρική, «και μερικές φορές η πίεση να συμβιβαστώ είναι πολύ μεγάλη».

Μια ευρέως διαδεδομένη μορφή ανεντιμότητας σήμερα είναι το ψέμα. Πριν από μερικά χρόνια, κάποια μελέτη του ψυχολόγου Ρόμπερτ Σ. Φέλντμαν στο Πανεπιστήμιο Άμερστ της Μασαχουσέτης έδειξε ότι το 60 τοις εκατό των ενηλίκων λένε ψέματα τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια μιας δεκάλεπτης συζήτησης. «Το αποτέλεσμα μας εξέπληξε πολύ», αναφέρει ο Φέλντμαν. «Δεν περιμέναμε να είναι το ψέμα τόσο συνηθισμένο στην καθημερινή ζωή». Δεν είναι άραγε παράξενο ότι, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι απεχθάνονται να τους λένε ψέματα, το ψέμα είναι μια από τις πιο διαδεδομένες συνήθειες;

Γιατί το ψέμα, η κλοπή και άλλες μορφές ανεντιμότητας είναι τόσο συνηθισμένες σήμερα; Πώς επηρεάζει η ανεντιμότητα το σύνολο της κοινωνίας; Και το σημαντικότερο, πώς θα καταφέρουμε εμείς να μην παγιδευτούμε από αυτές τις ανέντιμες συνήθειες;