ΣΤΟΥΣ Βιβλικούς χρόνους, το νυφικό τίμημα καταβαλλόταν στην οικογένεια της νύφης όταν διευθετούνταν ένας γάμος. Το νυφικό τίμημα μπορούσε να περιλαμβάνει αντικείμενα αξίας, ζώα ή χρήματα. Κάποιες φορές, η πληρωμή γινόταν με εργασία, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιακώβ, ο οποίος συμφώνησε να εργαστεί για τον πατέρα της Ραχήλ εφτά χρόνια ώστε σε αντάλλαγμα να του δοθεί το χέρι της. (Γέν. 29:17, 18, 20) Ποιον σκοπό εξυπηρετούσε αυτό το έθιμο;

Η Κάρολ Μάιγερς, λόγιος της Αγίας Γραφής, σχολιάζει: «Το νυφικό τίμημα ίσως αποζημίωνε την οικογένεια της νύφης για την απώλεια της εργασίας της κόρης τους, πράγμα σημαντικό στις [αγροτικές] οικογένειες». Το νυφικό τίμημα ίσως συνέβαλλε επίσης στην ενίσχυση των δεσμών φιλίας μεταξύ των οικογενειών που συμπεθέρευαν. Εκείνοι οι οικογενειακοί δεσμοί διασφάλιζαν ότι θα υπήρχε βοήθεια σε δύσκολους καιρούς. Επιπρόσθετα, το νυφικό τίμημα επιβεβαίωνε ότι μια γυναίκα ήταν αρραβωνιασμένη και ότι πλέον υπεύθυνος για τη φροντίδα και την προστασία της δεν θα ήταν ο πατέρας της αλλά ο σύζυγός της.

Η καταβολή του νυφικού τιμήματος δεν σήμαινε ότι η σύζυγος ήταν ένα αντικείμενο το οποίο μπορούσε να αγοραστεί ή να πουληθεί. Το βιβλίο Αρχαίος Ισραήλ​—Η Ζωή και οι Θεσμοί Του (Ancient Israel​—Its Life and Institutions) αναφέρει: «Αυτή η υποχρέωση της καταβολής κάποιου χρηματικού ποσού, ή κάτι αντίστοιχου, στην οικογένεια της κοπέλας προφανώς δίνει στους γάμους των Ισραηλιτών την όψη αγοραπωλησίας. Αλλά το [νυφικό τίμημα] φαίνεται ότι δεν είναι τόσο το τίμημα που πληρωνόταν για τη γυναίκα όσο η αποζημίωση η οποία δινόταν στην οικογένεια».

Σήμερα, σε μερικές χώρες, οι άνθρωποι εξακολουθούν να τηρούν το έθιμο της καταβολής νυφικού τιμήματος. Όταν οι Χριστιανοί γονείς ζητούν νυφικό τίμημα, φροντίζουν ώστε “η λογικότητά τους να γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους” με το να μη ζητούν παραπάνω από όσο είναι λογικό. (Φιλιπ. 4:5· 1 Κορ. 10:32, 33) Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουν ότι δεν είναι «φιλάργυροι», άπληστοι. (2 Τιμ. 3:2) Επιπρόσθετα, όταν οι Χριστιανοί γονείς δεν ζητούν παράλογα υψηλό νυφικό τίμημα, ο μέλλων σύζυγος δεν αναγκάζεται να αναβάλει τον γάμο ώσπου να βγάλει αρκετά χρήματα για το νυφικό τίμημα. Ή, αν ο μέλλων σύζυγος είναι σκαπανέας, δεν νιώθει υποχρεωμένος να διακόψει την υπηρεσία του για να εργαστεί με πλήρες ωράριο και να μαζέψει το ποσό ενός πολύ υψηλού νυφικού τιμήματος.

Σε μερικά μέρη του κόσμου, το νυφικό τίμημα ρυθμίζεται από τον νόμο. Όπου ισχύει αυτό, οι Χριστιανοί γονείς τηρούν τους συγκεκριμένους νόμους. Γιατί; Ο Λόγος του Θεού απαιτεί από τους Χριστιανούς να “υποτάσσονται στις ανώτερες εξουσίες” και να υπακούν στους νόμους που δεν συγκρούονται με τους νόμους του Θεού.​—Ρωμ. 13:1· Πράξ. 5:29.