Τα πρόσφατα χρόνια, δικαστήρια στην Τσεχία και στη Σλοβακία έχουν απαλλάξει αδελφούς μας που είχαν διωχθεί ποινικά στο παρελθόν επειδή είχαν αρνηθεί τη στρατιωτική υπηρεσία για λόγους συνείδησης ή επειδή συμμετείχαν στο έργο κηρύγματος—πράξεις που δεν θεωρούνται πλέον αδικήματα. Μια από αυτές τις καταδίκες που αναιρέθηκαν είχε επιβληθεί το 1925. (Βλέπε την ιστορία του αδελφού Μάρτιν Μπορ, ο οποίος απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες 90 χρόνια μετά την καταδίκη του.) Οι αποφάσεις των δικαστηρίων υποστηρίζουν το θεμελιώδες δικαίωμα των αδελφών μας να ενεργούν σε αρμονία με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Από τον Μάιο του 2017, το Ανώτατο Δικαστήριο της Τσεχικής Δημοκρατίας ακύρωσε τις καταδίκες 45 αδελφών μας οι οποίοι, υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, αρνήθηκαν τη στρατιωτική υπηρεσία, κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν. Τον Οκτώβριο του 2017, το Ανώτατο Δικαστήριο απάλλαξε επίσης τον αδελφό Μάρτιν Μάγκενχαϊμ, ο οποίος καταδικάστηκε το 1978 επειδή συμμετείχε στο έργο κηρύγματος.

Στη Σλοβακία, το Α΄ Πρωτοδικείο της Μπρατισλάβας απάλλαξε τέσσερις αδελφούς μας από τις κατηγορίες για το «αδίκημα» της αντίρρησης συνείδησης, ενώ το Περιφερειακό Δικαστήριο του Τρέντσιν έκανε το ίδιο για άλλον έναν αδελφό μας. Μια αδελφή, η Εύα Μποροσοβά, η οποία καταδικάστηκε το 1974 για τη συμμετοχή της στο έργο κηρύγματος, απαλλάχτηκε από το Πρωτοδικείο της Ριμαβσκά Σομπότα. Στις 9 Ιανουαρίου 2018, το Πρωτοδικείο του Μιχάλοβτσε ακύρωσε την ετυμηγορία μιας υπόθεσης του 1993 εναντίον του αδελφού Μιλός Ίσκι Γιανίκ, ο οποίος είχε καταδικαστεί επανειλημμένα επειδή αρνούνταν να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία που παραβίαζε τη συνείδησή του.

Ο Αντρέ Καρμπονό, δικηγόρος που εκπροσωπεί τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, εξηγεί: «Αθωώνοντας Μάρτυρες που είχαν καταδικαστεί πριν από δεκαετίες επειδή αρνήθηκαν τη στράτευση για λόγους συνείδησης ή επειδή συμμετείχαν στο έργο κηρύγματος, αυτά τα δικαστήρια υποστηρίζουν μια διαχρονική αρχή που είναι συνυφασμένη με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα: σεβασμός για την ατομική ελευθερία συνείδησης και λατρείας. Οι προσπάθειες αυτών των δικαστηρίων να επανορθώσουν την άδικη μεταχείριση που υπέστησαν οι αντιρρησίες συνείδησης σε μια εποχή κατά την οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αναγνωρίζονταν διεθνώς παρέχουν ένα προοδευτικό πρότυπο για τη διεθνή κοινότητα. Επιπρόσθετα, τα δικαστήρια συνέβαλαν στο να αποκατασταθεί η υπόληψη των αθώων ομοπίστων μας. Το εκτιμούμε ιδιαίτερα αυτό, διότι η Αγία Γραφή δείχνει ότι το καλό όνομα είναι εξαιρετικά πολύτιμο».—Εκκλησιαστής 7:1.