•  شاهدان یَهُوَه بر چه مبنایی تصمیم می‌گیرند که عید یا جشنی را برگزار کنند؟‏

•  آیا شاهدان یَهُوَه با برگزار نکردن برخی از عیدها یا جشن‌ها،‏ نشان می‌دهند که خانوادهٔ خود را دوست ندارند؟‏

•  آیا شاهدان یَهُوَه به دیگران می‌گویند که نباید عیدها و جشن‌ها را برگزار کنند؟‏

 شاهدان یَهُوَه بر مبنای اصول کتاب مقدّس تصمیم می‌گیرند که آیا برگزاری عید یا جشنی درست است یا نه.‏ برگزاری برخی از عیدها و جشن‌ها با اصول کلام خدا مغایرت دارد و به این دلیل شاهدان یَهُوَه آن‌ها را برگزار نمی‌کنند.‏ اما در مورد سایر عیدها و جشن‌هایی که مستقیماً با کلام خدا تناقض ندارند،‏ هر شاهد یَهُوَه موظف است برای خود تصمیم بگیرد و بکوشد که «نزد خدا و مردم وجدانی آسوده» داشته باشد.‏—‏اعمال ۲۴:‏۱۶‏.‏

 شاهدان یَهُوَه هنگام تصمیم‌گیری در این زمینه سؤالات زیر را از خود می‌پرسند:‏ a

•   آیا عید یا جشن مورد نظر بر اساس تعلیمی است که با تعالیم کتاب مقدّس مغایرت دارد؟‏

   اصل کتاب مقدّس:‏ «یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹پس،‏ از میان آنان بیرون آیید و خود را جدا سازید و دیگر چیزی ناپاک را لمس مکنید›؛‏ ‹و من شما را خواهم پذیرفت.‏›»—‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

   شاهدان یَهُوَه برای جدا کردن خود از تعالیمی که در چشم خدا ناپاک و ناپسند است،‏ عیدها یا جشن‌هایی را که از ویژگی‌های زیر برخوردارند،‏ برگزار نمی‌کنند:‏

   عید یا جشنی که در اعتقاد یا پرستش خدایی غیر از خدای یکتا ریشه دارد.‏ عیسی گفت:‏ «یَهُوَه خدای خود را باید بپرستی و تنها او را باید خدمت کنی.‏» (‏مَتّی ۴:‏۱۰‏)‏ شاهدان یَهُوَه به این فرمان عیسی عمل می‌کنند و جشن کریسمس یا عید پاک را برگزار نمی‌کنند،‏ زیرا ریشهٔ این‌ها در پرستش بت‌ها و خدایانی است که ارتباطی با پرستش یَهُوَه،‏ خدای یکتا ندارد.‏ به علاوه شاهدان یَهُوَه از برگزاری جشن‌ها و عیدهای زیر خودداری می‌کنند:‏

  •  جشن کوانزا.‏ در «دایرة‌المعارف تحقیقی سیاه‌پوستان»‏ b آمده است:‏ «واژهٔ کوانزا در زبان سواحلی از دو کلمه گرفته شده که به معنی ‹نوبر› یا ‹میوهٔ اول› است،‏ و ریشهٔ این جشن را می‌توان در نخستین جشنوارهٔ موسم برداشت تاریخ آفریقا یافت.‏» هرچند برخی مدعی‌اند که این جشن ریشهٔ مذهبی ندارد،‏ اما «دایرة‌المعارف ادیان آفریقا»‏ c ریشهٔ آن را به یک جشن آفریقایی برای برداشت محصول مرتبط دانسته و می‌گوید:‏ «طی آن جشن،‏ مردم نوبر محصول خود را برای شکرگزاری به بت‌های گوناگون و اجداد ازدست‌رفته‌شان تقدیم می‌کردند.‏ امروزه جشن کوانزا که یک جشن آفریقایی-‏آمریکایی است،‏ بر اساس فرهنگ پیشینیان برگزار می‌شود.‏»‏

  •  جشن نیمهٔ پاییز.‏ در «دانشنامهٔ اعیاد و جشن‌های جهان»‏ d آمده است:‏ «این جشن به منظور ستایش و بزرگداشت الٰههٔ ماه برگزار می‌شود.‏» همچنین «واژه‌نامهٔ ادیان جهان»‏ e می‌گوید:‏ «طی جشن نیمهٔ پاییز مرسوم است که اعضای مؤنث خانواده در برابر الٰههٔ ماه سجده کنند.‏»‏

  •  عید نوروز.‏ سازمان آموزشی،‏ علمی و فرهنگی ملل متحد (‏یونسکو)‏ چنین گزارش می‌دهد:‏ «پیدایش عید نوروز را می‌توان به دین زرتشت نسبت داد که یکی از مقدّس‌ترین روزهای تقویم باستان زرتشتی تلقّی می‌شد.‏ طبق آیین و سنّت‌های زرتشتیان،‏ دیو سرما و زمستان پس از فصل تابستان به جهان می‌تاخت تا بر آن سَروری کند،‏ در نتیجه رپیثوین که ایزد گرمای تابستان یا نیمروز محسوب می‌شد،‏ به زیر زمین پناه می‌بُرد.‏ پس از فصل سرما،‏ جشن نوروز در هنگام نیمهٔ روز یا ظهر به مناسبت بازگشت ایزد رپیثوین برگزار می‌شد.‏» برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد منشأ عید نوروز به بندهای ۵-‏۷ فصل ۱۳ کتاب در پناه محبت خدا بمانید مراجعه نمایید.‏

  •  شب یلدا.‏ بر اساس کتاب «آیین صوفی در تاریخ ناشناختهٔ پارس،‏»‏ f شب یلدا که درازترین شب سال است،‏ «قطعاً با پرستش میترا،‏ خدای نور ارتباط دارد.‏» علاوه بر این،‏ برخی معتقدند که شب یلدا به پرستش خدای خورشید در اساطیر رومی و یونانی پیوند خورده است.‏ g برای کسب اطلاعات بیشتر به بند ۸ فصل ۱۳ کتاب در پناه محبت خدا بمانید مراجعه نمایید.‏

  •  روز شکرگزاری.‏ ریشهٔ این جشن مشابه جشن کوانزا،‏ با جشن‌های باستانی برداشت محصول در ارتباط می‌باشد؛‏ جشن‌هایی که به منظور ستایش و تکریم بت‌ها و خدایان متفاوت برگزار می‌شد.‏ در یک کتاب مرجع انگلیسی h چنین آمده است:‏ «کلیساهای مسیحیت به مرور زمان این آیین‌های باستانی را راه و رسم خود ساختند.‏»‏

   عید یا جشنی که بر مبنای خرافات یا اعتقاد به شانس و اقبال باشد.‏ مطابق با کلام خدا،‏ کتاب مقدّس،‏ کسانی که خدای شانس و اقبال را می‌پرستند،‏ در واقع یَهُوَه خدا را ترک کرده‌اند.‏ (‏اِشَعْیا ۶۵:‏۱۱‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ بنابراین شاهدان یَهُوَه از برگزاری عیدها و جشن‌های زیر امتناع می‌ورزند:‏

  •  جشن ایوان کوپالا.‏ i کتاب «نگاهی کامل به بلاروس»‏ j می‌گوید:‏ «بسیاری بر این عقیده‌اند که طی روز ایوان کوپالا نیروهایی جادویی از طبیعت ساطع می‌شود و شخص می‌تواند با شجاعت و شانس،‏ مقداری از آن نیرو را تصاحب کند.‏» این جشن،‏ در اصل جشنی مشرکانه بود و در بلندترین روز سال (‏انقلاب تابستانی)‏ برگزار می‌شد.‏ با این حال،‏ «دایرة‌المعارف فرهنگ امروزی روسیه»‏ k می‌گوید:‏ «پس از آن که مشرکان به مسیحیت گرویدند،‏ این جشن با روز ‹یحیی تعمیددهنده› (‏که در کلیسا روزی مقدّس به شمار می‌آید)‏ آمیخته شد.‏»‏

  •  جشن سال نو چینی یا کره‌ای.‏ در یک کتاب مرجع انگلیسی l در رابطه با عیدها و جشن‌های چینی آمده است:‏ «مردم در این موقع سال نهایت تلاش خود را می‌کنند که بخت و اقبال خوبی را برای خود رقم بزنند،‏ بت‌ها و خدایانشان را حرمت نهند و آرزوی خوش‌شانسی در سال آتی برای یکدیگر نمایند.‏» طبق «دایرة‌المعارف جشن‌های سال نو سراسر دنیا»‏ a جشن سال نو کره‌ای مشابهاً «ستایش اجداد ازدست‌رفته،‏ رسومی برای از بین بردن شرّ ارواح خبیث و تضمین خوش‌شانسی سال آتی را در بر می‌گیرد.‏ همچنین مردم برای سال آتی خود در این روز فالگیری می‌کنند.‏»‏

   عید یا جشنی که بر مبنای اعتقاد به روح فناناپذیر باشد.‏ کتاب مقدّس تعلیم نمی‌دهد که روح چیزی نامرئی و فناناپذیر در وجود انسان است که وقتی شخص می‌میرد بدن را ترک می‌کند و به حیات ابدی خود ادامه می‌دهد،‏ بلکه کتاب مقدّس به‌روشنی نشان می‌دهد که روح به معنی نیروی حیات موجود زنده است.‏ وقتی روح یا نیروی حیات از بدن می‌رود شخص می‌میرد و به خاک تبدیل می‌شود.‏ (‏مزمور ۱۰۴:‏۲۹؛‏ مزمور ۳۶:‏۹‏)‏ b بنابراین شاهدان یَهُوَه از برگزاری عیدها و جشن‌های زیر پرهیز می‌کنند:‏

  •  روز ارواح درگذشته.‏ بنا بر «دایرة‌المعارف جدید کاتولیکی»‏ c مسیحیان در این روز «برای ارواح ایماندارانِ درگذشته دعا و نیایش می‌کنند.‏ بسیاری در طول قرون وسطی معتقد بودند که ارواح درگذشتگان موجود در برزخ،‏ طی این روز در قالب شبح،‏ جادوگر،‏ وزغ و غیره ظهور می‌کنند و خود را به هر کسی که در طول عمرشان در حق آنان بدی کرده است،‏ نشان می‌دهند.‏»‏

  •  عید چینگ مینگ و عید ارواح گرسنه.‏ این دو عید به منظور ستایش و بزرگداشت ارواح اجداد درگذشته برگزار می‌شود.‏ در کتاب «آداب و رسوم سراسر دنیا»‏ d گفته می‌شود که طی عید چینگ مینگ «مردم با انداختن مواد غذایی و اسکناس‌های جعلی و ریختن مایعات بر روی آتش تلاش می‌کنند که روح عزیزان ازدست‌رفته‌شان گرسنه،‏ تشنه یا بی‌پول نباشند.‏» به علاوه در این کتاب آمده است:‏ «بسیاری از مردم معتقدند که مردگان می‌توانند طی ماه عید ارواح گرسنه،‏ به‌ویژه در روزی که قرص ماه کامل است،‏ با زندگان ارتباط برقرار کنند.‏ به این سبب برقراری آرامش و گرامیداشت اجداد درگذشته برای برگزارکنندگان از اهمیت خاصّی برخوردار است.‏»‏

  •  چوسوک.‏ در کتاب «دین،‏ جامعه و اصول اخلاقی کره»‏ e می‌خوانیم که «مردم طی این جشن مواد غذایی و شراب را به ارواح عزیزان ازدست‌رفتهٔ خود تقدیم می‌کنند؛‏ زیرا معتقدند که روح شخص پس از مرگ او به وجود خود ادامه می‌دهد.‏»‏

   عید یا جشنی که با سحر و جادو در ارتباط باشد.‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس،‏ «در میان شما کسی یافت نشود که پسر یا دختر خود را بر آتش قربانی کند،‏ و نه فالگیر یا غیبگو،‏ و نه افسونگر یا جادوگر یا ساحر،‏ و نه مشورت‌کننده با ارواح،‏ یا رَمال و یا کسی که با مردگان گفتگو کند.‏ زیرا هر که این کارها را می‌کند،‏ خداوند از او کراهت دارد.‏» (‏تَثنیه ۱۸:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ شاهدان یَهُوَه برای پرهیز کامل از هر گونه جادوگری و طالع‌بینی از برگزاری هالووین و جشن‌های زیر اجتناب می‌کنند:‏

  •  سال نو سینهالی و تامیلی.‏ «دایرة‌المعارف سری‌لانکا»‏ f می‌گوید:‏ «آیین‌های این مناسبت شامل انجام کارهایی در ساعت‌هایی خاص است که طالع‌بینان برای به دست آوردن بخت و اقبال خوب تعیین کرده‌اند.‏»‏

  •  جشن سونگکران.‏ بر اساس یک دایرة‌المعارف،‏ g «نام این جشن آسیایی از کلمه‌ای در زبان سنسکریت گرفته شده است که به معنی حرکت یا تغییر می‌باشد.‏ این جشن در زمانی برگزار می‌شود که خورشید به سمت صورت فلکی ‹حمل› از منطقهٔ‌البُروج حرکت می‌کند.‏»‏

   عیدهای مربوط به پرستش خدا در شریعت موسی که با قربانی عیسی به اتمام رسید.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «شریعت با مسیح به اتمام رسید.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۴‏)‏ پیروان عیسی هنوز از اصول شریعت موسی بهره می‌برند،‏ اما از آنجا که عیسی را به عنوان مسیح موعود پذیرفته‌اند،‏ از برگزاری عیدهایی که به نشانهٔ آمدن مسیح موعود برگزار می‌شوند،‏ خودداری می‌کنند.‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس،‏ «تمام اینها احکامی موقتی بودند که با آمدن مسیح از اعتبار افتادند.‏ آنها فقط سایه‌ای از آن ‹واقعیت› بودند که قرار بود بیاید،‏ و آن واقعیت،‏ خود مسیح است.‏» (‏کولُسیان ۲:‏۱۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ با توجه به نکتهٔ فوق و این که برخی از این عیدها به مرور زمان با سنّت‌هایی که برخلاف تعالیم کتاب مقدّس است آمیخته شده‌اند،‏ شاهدان یَهُوَه عیدها و جشن‌های زیر را برگزار نمی‌کنند:‏

  •  عید حَنوکا.‏ این عید یهودی یادبود وقف مجدّد معبد اورشلیم است.‏ اما کتاب مقدّس می‌گوید که عیسی مسیح کاهن اعظم ‹معبدی بزرگ‌تر و کامل‌تر› شد که به دست انسان ساخته نشده است.‏ (‏عبرانیان ۹:‏۱۱‏)‏ در واقع با آمدن عیسی مسیح،‏ این معبد مجازی جایگزین معبد اورشلیم شده است.‏

  •  رْوش هشانا.‏ این روز نخستین روز سال نو عبری است.‏ در طی این عید باستانی قربانی‌های خاصّی به خدا تقدیم می‌شد.‏ (‏اعداد ۲۹:‏۱-‏۶‏)‏ اما ظهور عیسی که مسیح موعود بود،‏ باعث شد که تقدیم «قربانی و هدیه» متوقف شود و از دید خدا بی‌اعتبار گردد.‏—‏دانیال ۹:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

•   آیا عید یا جشن مورد نظر ائتلاف یا همبستگی ادیان را ترویج می‌دهد؟‏

   اصل کتاب مقدّس:‏ «چه نقطهٔ مشترکی میان فردی باایمان و بی‌ایمان وجود دارد؟‏ معبد خدا چه وجه اشتراکی با بت‌ها دارد؟‏»—‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

   هرچند شاهدان یَهُوَه می‌کوشند در صلح و آرامش با مردم زندگی کنند و به نظرات و عقاید دیگران احترام بگذارند،‏ اما از شرکت در عیدها یا جشن‌هایی که همبستگی ادیان را به طرق زیر ترویج می‌دهند،‏ امتناع می‌ورزند‏:‏

   بزرگداشت چهره‌های مذهبی یا مناسبت‌هایی که وحدت میان مردم دین‌های مختلف را ترویج می‌دهند.‏ وقتی خدا در ایّام باستان قوم خود را به سرزمینی که ساکنان آنجا مذاهبی مختلف داشتند،‏ هدایت کرد به آنان گفت:‏ «با آنها و با خدایانشان عهد مبند.‏ .‏.‏.‏ اگر خدایان ایشان را عبادت کنی،‏ دامی برای تو خواهد بود.‏» (‏خروج ۲۳:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ بنابراین شاهدان یَهُوَه از برگزاری عیدها یا جشن‌های زیر اجتناب می‌کنند:‏

  •  عید لوی کراتونگ.‏ بر اساس ‏«‏دایرة‌المعارف مذهب بودا»‏ h مردم طی این عید تایلندی «از برگ گیاهان کاسه‌هایی درست می‌کنند،‏ سپس شمع یا چوب عود در آن‌ها می‌گذارند و کاسه‌ها را روی آب رودخانه رها می‌کنند.‏ گفته می‌شود که این کاسه‌ها بداقبالی و بدیُمنی را دور می‌سازد.‏ این عید برای بزرگداشت رد پای بودا در امتداد یک رودخانه برگزار می‌شود.‏»‏

  •  روز توبهٔ رسمی.‏ یک مأمور دولت گینهٔ نو در روزنامهٔ «ملی»‏ i نوشت که «شخص از هر شاخهٔ مسیحیت که باشد،‏ با شرکت در مراسم این روز نشان می‌دهد که با تعالیم کلّی دین مسیحیت موافقت کرده است.‏ در واقع این روز منشأ اصول مسیحی کشور ماست.‏»‏

  •  روز بودا یا وساک.‏ طبق «دانشنامهٔ اعیاد و جشن‌های جهان»‏ j روز بودا «مقدّس‌ترین روز از روزهای مقدّس بودایی است و بزرگداشت سالگرد تولّد بودا،‏ جنبش روشن‌فکری او و مرگ وی،‏ یعنی رسیدن به نیروانا را شامل می‌شود.‏»‏

   عیدها یا جشن‌هایی بر اساس سنّت‌های مذهبی که برخلاف تعالیم کتاب مقدّس است.‏ عیسی به رهبران مذهبی روزگار خود گفت:‏ «شما کلام خدا را به خاطر سنّت‌هایتان بی‌اعتبار کرده‌اید.‏» به علاوه،‏ او به آنان گفت که شیوهٔ پرستششان بیهوده است،‏ چون «احکام بشری را به عنوان تعالیم الٰهی» آموزش می‌دادند.‏ (‏مَتّی ۱۵:‏۶،‏ ۹‏)‏ شاهدان یَهُوَه این هشدار عیسی را به گوش می‌گیرند و از برگزاری عیدها و جشن‌های زیر دوری می‌کنند:‏

  •  جشن خاج‌شویان (‏اِپیفانی)‏.‏ برخی از مسیحیان در این روز دیدار طالع‌بینان از عیسی را جشن می‌گیرند و عده‌ای دیگر تعمید او را.‏ در «دایرة‌المعارف عید کریسمس»‏ k توضیح داده می‌شود که بعضی از عیدهای بهاری مشرکانه به آیین مسیحیت افزوده شد،‏ اما این عیدها در اصل برای ستایش خدایان رودخانه‌ها و نهرها بودند.‏» همچنین «دایرة‌المعارف فرهنگ و تمدن دنیای باستان»‏ l می‌گوید که این جشن در کشور اتیوپی «تیمکت» نامیده می‌شود و «ریشه در سنّت‌ها دارد.‏»‏

  •  جشن عروج مریم باکره.‏ برگزارکنندگان این جشن معتقدند که جسم مادر عیسی پس از مرگش به آسمان بالا برده شد.‏ کتاب «دین و جامعه—‏دایرة‌المعارف بنیادگرایی»‏ a می‌گوید که «این اعتقاد برای مسیحیان قرن اول میلادی کاملاً ناآشنا بود و در کتاب مقدّس هیچ اشاره‌ای به آن نشده است.‏»‏

  •  جشن لقاح مقدّس مریم.‏ «دایرة‌المعارف جدید کاتولیک»‏ b می‌گوید:‏ «این تعلیم که نطفهٔ مریم از زمان بسته‌شدن از گناه موروثی پاک شد،‏ در کتاب مقدّس یافت نمی‌شود.‏ .‏.‏.‏ این تعلیم جزو تعالیم کلیساست.‏»‏

  •  چلهٔ روزه (‏لِنت)‏.‏ این دورهٔ چهل‌روزه شامل روزه‌داری و توبه می‌شود.‏ طبق «دایرة‌المعارف جدید کاتولیک»‏ c این دوره «در قرن چهارم میلادی» یعنی بیش از ۲۰۰ سال پس از تکمیل شدن کتاب مقدّس،‏ پایه‌گذاری شد.‏ این دایرة‌المعارف در مورد نخستین روز این دوره می‌گوید:‏ «کشیشان در این روز،‏ با خاکستر صلیبی بر پیشانی اعضای کلیسا می‌کشند تا به آنان در مورد اهمیت توبه یادآور شوند.‏ کلیسای کاتولیک در سال ۱۰۹۱ میلادی این دورهٔ چهل‌روزه را رسماً به آیین خود افزود.‏»‏

  •  عید مِسکِل.‏ بنا بر «دایرة‌المعارف فرهنگ مردم قرون وسطی»‏ d این عید در اتیوپی به دلیل «یافتن صلیب واقعی عیسی مسیح برگزار می‌شود و مردم آتشی بزرگ می‌افروزند و دور آن می‌رقصند.‏» اما شاهدان یَهُوَه در پرستش خدا از صلیب استفاده نمی‌کنند‏.‏

•   آیا عید یا جشن مورد نظر برای ستایش یک انسان،‏ سازمان یا سمبل ملی برگزار می‌شود؟‏

   اصل کتاب مقدّس:‏ «خداوند چنین می‌فرماید:‏ ‹ملعون باد آن که بر انسان توکل کند،‏ و بشرِ خاکی را قوّت خویش سازد،‏ و دلش از خداوند برگردد.‏›»—‏اِرْمیا ۱۷:‏۵‏.‏

   هرچند شاهدان یَهُوَه برای مردم ارزش قائلند و حتی برای آنان دعا می‌کنند،‏ اما از برگزاری عیدها یا جشن‌های زیر خودداری می‌کنند:‏

   عیدها یا جشن‌هایی که برای تکریم حکمرانان یا دیگر چهره‌های سرشناس برگزار می‌شود.‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس،‏ «انسان چقدر ضعیف است!‏ او مثل نفسی که می‌کشد ناپایدار است!‏ هرگز به انسان توکل نکنید.‏» (‏اِشَعْیا ۲:‏۲۲‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ بنابراین شاهدان یَهُوَه جشن‌هایی همچون سالگرد تولّد یک پادشاه یا ملکه را برگزار نمی‌کنند.‏

   روز پرچم.‏ شاهدان یَهُوَه روز پرچم را جشن نمی‌گیرند،‏ زیرا کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «خود را از بت‌ها محفوظ نگاه دارید.‏» (‏۱یوحنا ۵:‏۲۱‏)‏ هرچند برخی از مردم،‏ ادای احترام به پرچم را بت‌پرستی نمی‌دانند،‏ اما تاریخدانی به نام کارلتون هایس در این خصوص نوشت:‏ «مردم در برابر پرچم ادای احترام یا حتی سجده می‌کنند و می‌توان گفت که پرچم نماد اصلی میهن‌پرستی است.‏»‏

   عید یا جشن‌هایی که برای تکریم قِدّیسان برگزار می‌شود.‏ وقتی مردی خداترس در برابر پِطرُس رسول به خاک افتاد و سجده کرد،‏ چه اتفاقی افتاد؟‏ کتاب مقدّس چنین توضیح می‌دهد:‏ «پِطرُس او را بلند کرد و گفت:‏ ‹برخیز،‏ من نیز انسانی بیش نیستم.‏›» (‏اعمال ۱۰:‏۲۵،‏ ۲۶‏)‏ از آنجا که پِطرُس و سایر رسولان نخواستند تمجید و تکریم شوند،‏ شاهدان یَهُوَه نیز در برگزاری مناسبت‌های تکریم کسانی که به اصطلاح قِدّیس خوانده می‌شوند،‏ شرکت نمی‌کنند.‏ برای مثال:‏

  •  عید مقدّسان.‏ بر طبق «دایرة‌المعارف جدید کاتولیک»‏ e در این روز خاص «ضیافتی به احترام تمامی مقدّسان کلیسا برگزار می‌شود.‏ ریشهٔ این عید ناشناخته است.‏»‏

  •  جشن مریم در گوآدلوپ.‏ بر اساس یک دایرة‌المعارف،‏ f این جشن برای تکریم مریم،‏ مادر عیسی با عنوان «قِدّیسهٔ مکزیک» برگزار می‌شود.‏ برخی بر این عقیده‌اند که مریم در سال ۱۵۳۱ میلادی به یک کارگر روستایی در گوآدلوپ ظاهر شد.‏

  •  روز نام قِدّیس.‏ در کتاب «آداب و رسوم سراسر دنیا»‏ g می‌خوانیم که «در کلیسای کاتولیک ممکن است هنگام غسل تعمید یک نوزاد نام یکی از قِدّیسان به او داده شود یا شاید بعدها وقتی در مراسمی عضویت خود را تأیید می‌کند،‏ یکی از اسم‌های قِدّیسان بر او گذاشته شود.‏ از آن پس،‏ شخص در روز نام قِدّیس،‏ سالگرد تولّد قِدّیسی را که با او هم‌نام است جشن می‌گیرد.‏»‏

   جشنواره‌های جنبش‌های سیاسی یا اجتماعی.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «پناه بردن بر خداوند بهتر است از توکل بر انسان.‏» (‏مزمور ۱۱۸:‏۸،‏ ۹‏)‏ توکل شاهدان یَهُوَه برای حل مشکلات دنیا تماماً به خداست،‏ نه به انسان.‏ پس آنان از شرکت در جشنواره‌هایی همچون روز جوانان،‏ روز جهانی زن یا روزهای دیگری که از جنبش‌های سیاسی و اجتماعی پشتیبانی می‌کند‏،‏ خودداری می‌کنند.‏ شاهدان یَهُوَه امید خود را به پادشاهی خدا بسته‌اند که مشکلات نژادپرستی و بی‌عدالتی را حل خواهد کرد.‏—‏رومیان ۲:‏۱۱؛‏ ۸:‏۲۱‏.‏

•   آیا عید یا جشن مورد نظر ملت یا نژادی را برتر از ملت یا نژادی دیگر می‌داند؟‏

   اصل کتاب مقدّس:‏ «خدا تبعیض قائل نمی‌شود،‏ بلکه از هر قومی،‏ هر کس از او بترسد و آنچه درست است به جا آورد،‏ مورد قبول اوست.‏»—‏اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

   هرچند بسیاری از شاهد یَهُوَه وطن خود را دوست دارند،‏ اما در عیدها یا جشن‌هایی که برتری ملت یا نژادی را به طرق زیر نشان می‌دهند شرکت نمی‌کنند:‏

   عیدها یا جشن‌هایی که برای بزرگداشت نیروهای نظامی برگزار می‌شود.‏ عیسی جنگ را ترویج نمی‌داد،‏ بلکه به پیروان خود گفت:‏ «دشمنان خود را محبت نمایید و برای کسانی که آزارتان می‌دهند،‏ دعا کنید.‏» (‏مَتّی ۵:‏۴۴‏)‏ پس شاهدان یَهُوَه در عیدها یا جشن‌هایی که برای بزرگداشت نظامیان برگزار می‌شود،‏ شرکت نمی‌کنند،‏ جشن‌هایی از قبیل:‏

  •  روز آنزاک.‏ کتاب «دانشنامهٔ تاریخ استرالیا»‏ h می‌گوید:‏ «روز آنزاک یک نام اختصاری برای ‹ارتش مشترک استرالیا و زلاندنو› است.‏ اکنون این جشن برای ابراز قدردانی از کلّیهٔ عملیات و خدمات ارتش این دو کشور برگزار می‌شود.‏»‏

  •  روز نظامیان بازنشسته یا کشته‌شده.‏ بر طبق «دایرة‌المعارف بریتانیکا»‏ i این روز «به یاد نظامیان کشته‌شده در جنگ‌های کشور و یا کسانی که خدمت نظامی خود را تمام کرده‌اند،‏ برگزار می‌شود.‏»‏

   عیدها یا جشن‌هایی که به یاد تاریخ یا استقلال کشور باشند.‏ عیسی در خصوص پیروان خود گفت:‏ «آنان به دنیا تعلّق ندارند،‏ همان طور که من به دنیا تعلّق ندارم.‏» (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶‏)‏ شاهدان یَهُوَه دوست دارند با تاریخ کشورشان آشنا شوند،‏ اما برای حفظ جدایی خود از دنیا در عیدها و جشن‌های زیر شرکت نمی‌کنند:‏

  •  روز ملی استرالیا.‏ بنا بر «دایرة‌المعارف فرهنگ‌ها و زندگی روزمره»‏ j روز ملی استرالیا یادبود یک روز در سال ۱۷۸۸ میلادی است که سربازان بریتانیا پرچم کشور خود را در استرالیا برافراشته و آن را یکی از مستعمرات خود خواندند.‏»‏

  •  شب گای فاکس (‏شب آتش)‏.‏ در «دانشنامهٔ فرهنگ مردم انگلستان»‏ k آمده است که «در این روز مراسم‌ها و جشن‌هایی به یاد عدم موفقیت گای فاکس و طرفداران کاتولیک خود در منفجر کردن پارلمان انگلستان و ناکام ماندن آنان در کشتن پادشاه جِیمز اول در سال ۱۶۰۵ برگزار می‌شود.‏»‏

  •  روز استقلال.‏ طبق «واژه‌نامهٔ مِریم‌وِبستر»‏ l در چندین کشور «روز استقلال،‏ مختص مراسم‌ها و جشن‌هایی است که مردم برای یادبود زمان استقلال کشور خود برگزار می‌کنند.‏»‏

•   آیا ویژگی اصلی جشن یا عید مورد نظر بی‌بندوباری و شهوت‌پرستی است؟‏

   اصل کتاب مقدّس:‏ «در گذشته به قدر کافی عمر خود را صرف به جا آوردن خواست مردم دنیا کرده‌اید،‏ زمانی که عمر خود را به رفتار بی‌شرمانه،‏ شهوات عنان‌گسیخته،‏ مستی،‏ مهمانی‌های همراه با بی‌بندوباری،‏ میخوارگی و بت‌پرستی نفرت‌انگیز می‌گذراندید.‏»—‏۱پِطرُس ۴:‏۳‏.‏

   بر طبق این اصل کتاب مقدّس،‏ شاهدان یَهُوَه از جشن‌هایی که ویژگی اصلی آن میگساری و پارتی‌های همراه با بی‌بندوباری است،‏ پرهیز می‌کنند.‏ شاهدان یَهُوَه از داشتن اوقات خوش در کنار دوستانشان لذّت می‌برند و برخی نیز در حد اعتدال مشروبات الکلی می‌نوشند.‏ آنان همواره می‌کوشند که به این توصیهٔ کتاب مقدّس عمل کنند که می‌گوید:‏ «خواه بخورید،‏ خواه بنوشید و خواه هر کار دیگری که انجام دهید،‏ همه را برای جلال خدا بکنید.‏»—‏۱قُرِنتیان ۱۰:‏۳۱‏.‏

   بنابراین شاهدان یَهُوَه از شرکت در کارناوال‌ها یا جشن‌هایی مانند جشن یهودی پوریم که رفتارهای محکوم‌شده در کتاب مقدّس را ترویج می‌دهد،‏ امتناع می‌ورزند.‏ جشن پوریم برای مدت‌ها به این دلیل برگزار می‌شد که یهودیان در قرن پنجم قبل از میلاد از توطئهٔ قتل عام نجات یافتند،‏ اما کتاب «ویژگی‌های دین یهود»‏ a می‌گوید:‏ «این جشن در حال حاضر بیشتر شبیه یک کارناوال فاسد است تا یک عید مذهبی.‏ جنبه‌های دیگر آن شامل پوشیدن لباس‌های خاص (‏مردان اغلب لباس زنانه می‌پوشند)‏،‏ بی‌بندوباری،‏ زیاده‌روی در مشروبات الکلی و سروصدا کردن می‌باشد.‏»‏

 خیر به هیچ وجه.‏ کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد که ما باید خویشاوندانمان را قطع‌نظر از دین یا مذهبشان دوست داشته باشیم.‏ (‏۱پِطرُس ۳:‏۱،‏ ۲،‏ ۷‏)‏ البته وقتی یکی از شاهدان یَهُوَه از برگزاری برخی از عیدها یا جشن‌ها دست می‌کشد،‏ شاید خویشاوندان او ناراحت و مأیوس شوند یا حتی حس کنند که به آنان خیانت شده است.‏ به این دلیل بسیاری از شاهدان یَهُوَه پیشقدم می‌شوند تا خویشاوندانشان را از عشق و محبت خود به آنان مطمئن سازند،‏ با سنجیدگی دلیل تصمیم‌گیری‌هایشان را توضیح دهند و در اوقاتی دیگر به دیدن ایشان بروند.‏

 خیر.‏ آنان بر این عقیده‌اند که هر کس باید برای خود تصمیم‌گیری کند.‏ (‏یوشَع ۲۴:‏۱۵‏)‏ شاهدان یَهُوَه «همه گونه انسان‌ها را» صرف‌نظر از دین و مذهبشان حرمت می‌گذارند‏.‏—‏۱پِطرُس ۲:‏۱۷‏.‏