برای ماریا،‏ راد و آرمین و بسیاری دیگر،‏ دعا هدیه‌ای بی‌نظیر است.‏ آنان بر این باورند که دعا راهی است تا با خدا حرف بزنند،‏ از او تشکر کنند و کمک بخواهند و قلباً به این آیهٔ کتاب مقدّس معتقدند:‏ «این اعتمادی است که به او داریم که هر چه مطابق خواست او در دعا بطلبیم،‏ دعای ما را می‌شنود.‏»—‏۱یوحنا ۵:‏۱۴‏.‏

از سوی دیگر،‏ برای بسیاری نیز پذیرش این گفتهٔ کتاب مقدّس در مورد دعا دشوار است.‏ استیو می‌گوید:‏ «هفده‌ساله بودم که سه دوستم در دو حادثهٔ مجزا فوت کردند.‏ یکی در تصادف رانندگی کشته شد و دو دوست دیگرم در دریا غرق شدند.‏» استیو چه کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «در دعا از خدا خواستم دلیل این اتفاقات را به من نشان دهد،‏ اما جوابی نگرفتم.‏ به خودم گفتم،‏ ‹چه فایده؟‏ چرا دعا کنم؟‏›»  ظاهراً بسیارند افرادی که دست از دعا کردن کشیده‌اند،‏ چون احساس می‌کنند دعاهایشان بی‌پاسخ مانده است.‏

مردم به دلایل مختلف دعا کردن را بی‌فایده می‌دانند.‏ برخی می‌گویند خدا همه چیز را می‌داند و از نیازها و مشکلات ما آگاه است،‏ پس نیازی به دعا کردن نیست.‏

برخی دیگر نیز بر این باورند که به دلیل خطاهایی که در گذشته مرتکب شده‌اند،‏ خدا به آنان و دعاهایشان توجه‌ای ندارد.‏ جنیفر می‌گوید:‏ «مشکل بزرگم این است که احساس می‌کنم آدم بی‌ارزشی هستم.‏ خطاهایی کرده‌ام که پشیمانم،‏ با خودم فکر می‌کنم لایق نیستم که خدا دعاهایم را بشنود.‏»‏

شما در مورد دعا کردن چه فکر می‌کنید؟‏ اگر شما هم نظرات و تجربیاتی مشابه آنچه گفته شد دارید،‏ کتاب مقدّس می‌تواند برایتان تسلّی‌بخش باشد،‏ زیرا به پرسش‌هایتان پاسخ می‌دهد و می‌توان به گفته‌های آن در مورد دعا اطمینان کامل داشت.‏ * این کلام الهامی به پرسش‌هایی از این قبیل پاسخ می‌دهد:‏

• آیا واقعاً خدا دعاهای ما را می‌شنود؟‏

• چرا برخی دعاها بی‌پاسخ می‌ماند؟‏

• چطور باید دعا کرد تا شنیده شود؟‏

• دعا چه کمکی برای شماست؟‏