بسیاری معتقدند کلید تضمین آینده در پیش گرفتن گفتار و کردار نیک و شایسته است.‏ پس تلاش می‌کنند حرمت و احترام دیگران را حفظ کنند،‏ رفتاری شایسته در پیش گیرند،‏ نقش و وظایف خود را بخوبی ایفا کنند و به ندای وجدانشان گوش دهند.‏ لیئن از ویتنام می‌گوید:‏ «همیشه بر این باور بودم که اگر صداقت و خلوص نیّت را حفظ کنم در عوض برکت خواهم یافت.‏»‏

برخی نیز به دلیل اعتقادات مذهبی‌شان ترغیب به نیکوکاری می‌شوند.‏ هسویان از تایوان می‌گوید:‏ «یاد گرفته بودم که اعمال شخص طی زندگی‌اش تعیین‌کنندهٔ این است که پس از مرگش از برکات ابدی برخوردار شود یا عذاب و شکنجه بیند.‏»‏

درست است که نیکویی به دیگران فوایدی برایمان به همراه خواهد داشت.‏ اما آنان که خالصانه تلاش می‌کنند به دیگران خوبی کنند به این نتیجه رسیده‌اند که این کار همیشه حاصلی که انتظار می‌رود ندارد.‏ خانم شیو پینگ از هنگ کنگ می‌گوید:‏ «تجربه به من ثابت کرد کسی که خوبی می‌کند همیشه در عوض خوبی نمی‌بیند.‏ من شخصاً تمام تلاشم را کردم که خوبی کنم و از خانواده‌ام بخوبی مراقب کنم،‏ در عوض زندگی‌ام از هم پاشید و شوهرم،‏ من و پسرم را ترک کرد.‏»‏

بسیاری نیز شاهد بوده‌اند که دین و مذهب از مردم انسان‌های بهتری نساخته است.‏ اِتسوکو از ژاپن می‌گوید:‏ «در سازمانی مذهبی مشغول به خدمت شدم و مدیریت فعالیت‌های جوانان بر عهده‌ام گذاشته شد.‏ دیدن غیراخلاقیات،‏ رقابت،‏ قدرت‌طلبی و عدم صداقت در استفاده از اعانات کلیسا شوکه‌ام کرد.‏»‏

برخی زندگی‌شان را وقف مذهب کرده‌اند اما دلسرد شده‌اند،‏ چون اعمال خوبشان بی‌پاداش مانده است.‏ وَن خانمی از ویتنام چنین احساسی داشت،‏ او می‌گوید:‏ «هر روز میوه،‏ گل و غذا به محراب اجدادم می‌بردم با این امید که برکاتی در آینده نصیبم شود.‏ با وجود همهٔ این کارها و مراسم مذهبی‌ای که به جا می‌آوردم،‏ شوهرم بیمار و روزبه‌روز ناتوانتر شد،‏ دختر نازنینم هم که خارج از کشور تحصیل می‌کرد،‏ جوانمرگ شد.‏»‏

اگر خوبی و نیکویی نیز آیندهٔ شخص را تضمین نمی‌کند،‏ پس واقعاً چه باید کرد؟‏ برای پاسخ به این پرسش نیاز به راهنمایی قابل اعتماد داریم،‏ مرجعی که بتواند پاسخ پرسش‌های ما را بدهد و راه آینده‌ای تضمین‌شده را برایمان روشن کند.‏ این اطلاعات و راهنمایی‌ها را کجا می‌توان یافت؟‏