عزّت و جلالی شایستهٔ یَهُوَه

‏«کار [یَهُوَه] جلال و کبریایی است و عدالت وی پایدار تا ابدالآباد.‏» —‏ مز ۱۱۱:‏۳‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ عزّت و جلال را چگونه تعریف می‌کنید؟‏ ب)‏ چه سؤالاتی در این مقاله بررسی می‌شوند؟‏

کتاب مقدّس می‌گوید یَهُوَه خدا «به عزّت و جلال ملبّس» است.‏ (‏مز ۱۰۴:‏۱‏)‏ عزّت و شأن یک فرد نیز تا حدودی به لباس و ظاهر او بستگی دارد.‏ پولُس رسول در رابطه با عزّت و وقار زنان مسیحی به آنان چنین یادآور می‌شود:‏ «زنان نیز باید در طرز پوشاک و آرایش خود باوقار باشند.‏ زنان مسیحی باید برای نیکوکاری و اخلاق خوب خود مورد توجه قرار گیرند،‏ نه برای آرایش مو و یا آراستن خود به زیورآلات و لباس‌های پرزرق و برق.‏» (‏۱تیمو ۲:‏۹‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ اما داشتن رفتار و شخصیتی شایستهٔ جلال یَهُوَه فرای ظاهر و لباسی آراسته است.‏ —‏ مز ۱۱۱:‏۳‏.‏

^۲ در کتاب مقدّس کلمهٔ عبری‌ای که عزّت و جلال ترجمه شده است،‏ معانی دیگری از قبیل عظمت،‏ احترام،‏ حرمت و اکرام نیز دارد.‏ در یک فرهنگ لغت «عزّت» چنین تعریف شده است:‏ «وضع یا کیفیت گرامی بودن؛‏ سربلندی؛‏ گرامیداشت.‏» یَهُوَه،‏ والاترین شخصیت عالَم،‏ بیش از هر کس شایستهٔ گرامی داشتن و ارج نهادن است.‏ خادمان وقف‌شدهٔ خدا نیز باید گفتار و کرداری شایستهٔ شأن و مقام او داشته باشند.‏ در ادامهٔ مقاله به پاسخ سؤالات زیر می‌پردازیم.‏ چرا انسان‌ها توانایی ابراز رفتاری شایسته و در شأن یَهُوَه را دارند؟‏ عظمت و جلال یَهُوَه چگونه هویداست؟‏ جلال یَهُوَه چه تأثیری بر ما دارد؟‏ از رفتار عیسی مسیح چه می‌آموزیم؟‏ و ما با چه اَعمالی می‌توانیم یَهُوَه را جلال دهیم؟‏

جلال و عزّت انسان

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ ما باید در مقابل عزّتی که به ما بخشیده شده است چه واکنشی نشان دهیم؟‏ ب)‏ مزمور ۸:‏۵-‏۹ به صورت نبوی به چه کسی اشاره دارد؟‏ (‏به پاورقی توجه کنید.‏)‏ پ)‏ یَهُوَه چه کسانی را در گذشته عزّت و احترام بخشیده است؟‏

^۳ خدا انسان را به صورت خود آفرید از این رو انسان دارای عزّت و احترام خاصّی است و می‌تواند در رفتارش آن را ابراز کند.‏ خداوند به آدم عزّت بخشید و افتخار مراقبت از زمین را به او داد.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ حتی پس از گناه انسان،‏ یَهُوَه این افتخار را از او نگرفت.‏ به این ترتیب خدا همچنان عزّت او را حفظ کرد و «تاج جلال و اکرام» را بر سر او نهاد.‏ (‏مزمور ۸:‏۵-‏۹ خوانده شود.‏‏)‏ * عزّت و جلالی که خدا به ما  ارزانی داشته،‏ ما را ملزم می‌سازد که نام عظیم او را حرمت نهیم و گرامی داریم.‏

^۴ یَهُوَه خدا به خادمانش عزّت و شأن خاصّی بخشیده است.‏ او با قبول قربانی هابیل او را محترم شمرد اما قربانی برادرش قائن را رد کرد.‏ (‏پیدا ۴:‏۴،‏ ۵‏)‏ خدا از موسی خواست که از «عزّت خود» بر یوشَع بگذارد؛‏ مردی که به عنوان جانشین موسی رهبری قوم را به عهده می‌گرفت.‏ (‏اعد ۲۷:‏۲۰‏)‏ کتاب مقدّس در خصوص سلیمان،‏ پسر داود می‌گوید:‏ ‹یَهُوَه سلیمان را در نظر تمام اسرائیل بسیار بزرگ گردانید و او را جلالی شاهانه داد که به هیچ پادشاه اسرائیل قبل از او داده نشده بود.‏› (‏۱توا ۲۹:‏۲۵‏)‏ یَهُوَه خدا عزّت و جلال خاصّی نیز به مسح‌شدگان رستاخیزیافته می‌بخشد؛‏ آنانی که وفادارانه «کبریایی مجیدِ ملکوت» او را اعلام کرده‌اند.‏ (‏مز ۱۴۵:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ یَهُوَه به «گوسفندان دیگر» عیسی که شمارشان رو به افزایش است نیز موهبت والای اعلام کبریایی و جلال خود را بخشیده است.‏ —‏ یو ۱۰:‏۱۶‏.‏

جلال و حشمت یَهُوَه هویداست

۵.‏ جلال یَهُوَه را توصیف کنید؟‏

^۵ داود در شعری عظمت یَهُوَه را در مقابل ناچیزی انسان قرار می‌دهد و می‌گوید:‏ «ای یَهُوَه خداوند ما،‏ چه مجید است نام تو در تمامی زمین،‏ که جلال خود را فوق آسمان‌ها گذارده‌ای!‏» (‏مز ۸:‏۱‏)‏ یَهُوَه خدا از ازل،‏ پیش از آفرینش «آسمان‌ها و زمین» والاترین شخصیت عالَم بوده است و همچنان پس از این که زمین را بهشت سازد و انسان را به کاملیت رساند،‏ تا به ابد چنین خواهد بود.‏ —‏ پیدا ۱:‏۱؛‏ ۱قر ۱۵:‏۲۴-‏۲۸؛‏ مکا ۲۱:‏۱-‏۵‏.‏

۶.‏ چرا مزمورنویس می‌گوید خدا به جلال ملبّس است؟‏

^۶ مزمورنویس با مشاهدهٔ شکوه آسمان که ستارگان مانند جواهراتی درخشان آن را مزیّن می‌کنند تحت تأثیر ابهت و جلال یَهُوَه چنین می‌گوید:‏ «آسمان‌ها را مثل پرده پهن ساخته‌ای.‏» او با مشاهدهٔ اَعمال فوق‌العادهٔ دست آفریدگار،‏ او را در لباس جلال و حشمت به تصویر می‌کشد.‏ (‏مزمور ۱۰۴:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏‏)‏ آری،‏ عزّت و جلال خدای نادیدنی در کائنات و آفریده‌های او هویداست.‏

۷،‏ ۸.‏ آسمان چگونه جلال یَهُوَه را آشکار می‌سازد؟‏

^۷ برای نمونه،‏ اندکی به بررسی کهکشان راه شیری می‌پردازیم.‏ سیّارهٔ ما زمین در اقیانوس عظیم ستارگان،‏ سیّارات و منظومه‌های این کهکشان ذرّه‌ای ناچیز است؛‏ به مانند دانهٔ شنی در ساحلی پهناور.‏ چرا که فقط کهکشان راه شیری بیش از ۱۰۰ میلیارد ستاره دارد.‏ به راستی چه عظمتی!‏ اگر می‌توانستید شبانه‌روز و بی‌وقفه هر ثانیه یک ستاره را بشمارید ۳۰۰۰ سال طول می‌کشید تا به عدد ۱۰۰ میلیارد برسید.‏

^۸ اگر فقط راه شیری ۱۰۰ میلیارد ستاره دارد چند ستاره در کل عالَم وجود دارد؟‏ اخترشناسان تعداد کهکشان‌ها را بین ۵۰ تا ۱۲۵ میلیارد تخمین می‌زنند.‏ تصوّرش را بکنید کهکشان راه شیری تنها یکی از این کهکشان‌هاست.‏ قطعاً عظمت تعداد ستارگان خارج از تصوّر انسان است.‏ اما یَهُوَه خدا «عدد ستارگان را می‌شمارد و جمیع آن‌ها را به نام می‌خواند.‏» (‏مز ۱۴۷:‏۴‏)‏ به راستی که می‌توان گفت آفریدگار عالَم به عظمت و جلال ملبّس است.‏ آیا شما با در نظر گرفتن ابهت یَهُوَه خدا برانگیخته نمی‌شوید نام عظیم او را جلال دهید؟‏

۹،‏ ۱۰.‏ حکمت یَهُوَه چگونه در فرایند تهیهٔ نان نمایان است؟‏

^۹ حال تأمّل بر ستارگان و آسمان لایتناهی را کنار می‌گذاریم و به موضوعی به ظاهر ساده یعنی تهیهٔ نان می‌پردازیم.‏ یَهُوَه خدا خالق «آسمان و زمین» همان است که «گرسنگان را نان می‌بخشد.‏» (‏مز ۱۴۶:‏۶،‏ ۷‏)‏ اَعمال فوق‌العادهٔ یَهُوَه از جمله رشد گیاهانی که نان از آن‌ها تهیه می‌شود،‏ «عزّت و جلال» او را نمایان  می‌سازد.‏ (‏مزمور ۱۱۱:‏۱-‏۵ خوانده شود.‏‏)‏ عیسی به پیروانش آموخت که چنین دعا کنند:‏ «نان کفاف ما را امروز به ما بده.‏» (‏مت ۶:‏۱۱‏)‏ نان غذای عمدهٔ بسیاری از مردم باستان از جمله اسرائیلیان بود.‏ با این که نان به نظر غذایی ساده می‌آید اما فرایند شیمیایی که در مواد اوّلیهٔ آن صورت می‌گیرد و نانی خوشمزه از آن تهیه می‌شود بسیار پیچیده است.‏

^۱۰ در دوران نگارش کتاب مقدّس اسرائیلیان برای پخت نان از آرد گندم یا جو و آب استفاده می‌کردند و گاه خمیرمایه به آن می‌افزودند.‏ آمیختن این مواد ساده زنجیره‌ای از واکنش‌های شیمیایی ایجاد می‌کند.‏ ولی جزئیات این فرآیند شگفت‌انگیز هنوز کاملاً روشن نیست.‏ همچنین،‏ هضم نان و جذب آن در بدن نیز فرایندی بسیار پیچیده است.‏ بی‌مورد نیست که مزمورنویس در مدح یَهُوَه چنین سروده است:‏ ‹ای یَهُوَه اَعمال تو چه بسیار است.‏ جمیع آن‌ها را به حکمت کرده‌ای.‏› (‏مز ۱۰۴:‏۲۴‏)‏ آیا شما نیز مانند مزمورنویس برانگیخته نمی‌شوید که یَهُوَه را جلال دهید؟‏

تأمّل در عظمت و جلال یَهُوَه در ما چه اثری دارد؟‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ تأمّل بر اَعمال یَهُوَه چه تأثیری بر ما دارد؟‏

^۱۱ برای پی بردن به شگفتی‌های اطرافمان لازم نیست اخترشناس یا شیمیدان باشیم.‏ برای درک عظمت یَهُوَه خدا باید زمانی را صرف تأمّل در آفریده‌هایش کنیم.‏ تفکّر به چه موضوعات دیگری ما را در درک عظمت و حشمت یَهُوَه کمک می‌کند؟‏

^۱۲ داود در اَعمالی که یَهُوَه خدا برای قوم خود انجام داده بود تأمّل می‌کرد و در این خصوص چنین سُرایید:‏ «در مجدِ جلیلِ کبریایی تو و در کارهای عجیب تو تفکّر خواهم نمود.‏» (‏مز ۱۴۵:‏۵‏)‏ با مطالعه و تفکّر در کتاب مقدّس درکمان از عظمت و جلال یَهُوَه افزایش می‌یابد و قطعاً ما نیز مانند داود لب به حمد او می‌گشاییم و ‹عظمتش را بیان می‌نماییم.‏› (‏مز ۱۴۵:‏۶‏)‏ تأمّل در اَعمال شگفت‌آور یَهُوَه ما را به او نزدیک می‌کند و بر می‌انگیزد که با شوق و اطمینان در مورد او با دیگران سخن گوییم.‏ آیا شما نیز با جدّیت و شوق خبر خوش کتاب مقدّس را به مردم می‌رسانید و آنان را در درک عظمت،‏ حشمت و جلال یَهُوَه خدا یاری می‌کنید؟‏

عیسی آینهٔ تمام نمای جلال یَهُوَه

۱۳.‏ الف)‏ بر اساس دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴ یَهُوَه خدا به پسرش چه بخشید؟‏ ب)‏ عیسی پادشاه منتخب خدا چه رفتاری با تابعینش داشت؟‏

^۱۳ عیسی مسیح با غیرت خبر خوش ملکوت را اعلام می‌کرد و پدر والا مقامش را جلال می‌داد.‏ یَهُوَه خدا نیز با دادن «سلطنت و جلال و ملکوت» به پسرش،‏ او را عزّتی خاص بخشید.‏ (‏دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴ خوانده شود.‏‏)‏ عیسی حاکمی مغرور نیست.‏ برعکس،‏  این حاکم دلسوز محدودیت‌های تابعینش را می‌شناسد و برای آنان حرمت و احترام قائل است.‏ در ادامه به نمونه‌ای از رفتار این پادشاه منتخب خدا با فردی طردشده که ظاهری ناخوشایند داشت می‌پردازیم.‏

۱۴.‏ در گذشته دید مردم به جذامیان چگونه بود؟‏

^۱۴ در گذشته افراد مبتلا به جذام مرگ تدریجی و اسفباری داشتند.‏ بیماری،‏ ذرّه‌ذرّه قسمت‌هایی از بدن آنان را فاسد می‌کرد.‏ درمان فرد جذامی به همان اندازه محال بود که زنده کردن یک مرده.‏ (‏اعد ۱۲:‏۱۲؛‏ ۲پاد ۵:‏۷،‏ ۱۴‏)‏ جذامیان باید قبل از نزدیک شدن به مردم فریاد می‌زدند «نجس،‏ نجس.‏» آنان ناپاک بودند و از جامعه طردشده.‏ (‏لاو ۱۳:‏۴۳-‏۴۶‏)‏ فرد مبتلا به جذام مرده محسوب می‌شد.‏ بر اساس نوشته‌های علمای یهودی جذامی همیشه باید از دیگران حدود ۲ متر فاصله می‌گرفت.‏ همچنین آمده است که یک رهبر مذهبی که یک جذامی را از دور دید،‏ به او سنگ پرتاب کرد تا او را دور نگه دارد.‏

۱۵.‏ عیسی با مردی جذامی چگونه رفتار کرد؟‏

^۱۵ حال به رفتار عیسی با فردی جذامی که برای شفا از بیماری‌اش به او التماس نمود توجه کنید.‏ (‏مَرقُس ۱:‏۴۰-‏۴۲ خوانده شود.‏‏)‏ عیسی او را دور نکرد بلکه با او رفتاری گرم و توأم بااحترام داشت.‏ آن جذامی از دید عیسی انسانی ناتوان و محتاج بود.‏ او با دلی مملوّ از دلسوزی،‏ در عمل عمق احساساتش را نشان داد.‏ دستش را دراز کرد،‏ او را لمس نمود و شفایش داد.‏

۱۶.‏ از رفتار عیسی با دیگران چه درسی آموختید؟‏

^۱۶ ما پیروان عیسی چگونه می‌توانیم مانند او با رفتارمان یَهُوَه خدا را جلال دهیم.‏ باید برای همهٔ انسان‌ها صرف‌نظر از مقام،‏ سلامتی،‏ و سن‌وسالشان احترام و حرمت قائل باشیم.‏ (‏۱پطر ۲:‏۱۷‏)‏ کسانی که وظیفهٔ سرپرستی به عهده دارند،‏ مانند شوهران،‏ والدین و پیران مسیحی به ویژه باید حرمت افراد تحت سرپرستی خود را نگاه دارند و همواره آنان را در حفظ عزّت‌نفسشان یاری نمایند.‏ کتاب مقدّس با تأکید بر این موضوع می‌گوید:‏ «با محبت برادرانه یکدیگر را دوست دارید و هر یک دیگری را بیشتر از خود اکرام بنماید.‏» —‏ روم ۱۲:‏۱۰‏.‏

حرمت پرستش یَهُوَه را حفظ کنیم

۱۷.‏ از آیاتی که به حفظ حرمت پرستش یَهُوَه مربوط می‌شود چه می‌آموزیم؟‏

^۱۷ هنگام پرستش به خصوص باید حرمت یَهُوَه را حفظ کنیم.‏ برای مثال در کتاب مقدّس آمده است:‏ «وقتی وارد خانهٔ خدا می‌شوی،‏ مواظب رفتارت باش.‏» (‏جا ۵:‏۱‏،‏ تفس)‏ به موسی و یوشَع فرمان داده شده بود که کفش‌های خود را در مکان مقدّس از پا درآورند.‏ (‏خرو ۳:‏۵؛‏ یوش ۵:‏۱۵‏)‏ این عمل آنان نشانهٔ احترام و حرمت بود.‏ کاهنان اسرائیل موظف بودند «زیرجامه‌های کتان  برای سِتر عورت» به تن کنند.‏ (‏خرو ۲۸:‏۴۲،‏ ۴۳‏)‏ این قانون آنان را موظف می‌ساخت که به پوشش بدنشان توجه کنند.‏ اعضای خانوادهٔ کاهنان نیز باید حرمت و احترام پرستش را حفظ می‌کردند.‏

۱۸.‏ حرمت در پرستش به چه معنی است؟‏

^۱۸ برای این که حرمت پرستش یَهُوَه را حفظ کنیم باید رفتاری توأم با احترام داشته باشیم.‏ تنها پوشیدن لباسی خاص و حفظ ظاهر به معنی نگاه داشتن حرمت پرستش یَهُوَه نیست،‏ بلکه حرمت در پرستش باید از دل برخیزد که تنها خدا می‌بیند.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۷؛‏ امث ۲۱:‏۲‏)‏ احترام و حرمت باید جزو شخصیت ما باشد و روی رفتار،‏ اَعمال،‏ برخوردمان با دیگران و حتی دیدمان نسبت به خودمان تأثیر بگذارد.‏ براستی حرمت و احترام باید همواره در گفتار و کردار ما نمایان باشد.‏ پولُس رسول در خصوص اَعمال و رفتار همچنین ظاهر و لباسمان به ما چنین پند می‌دهد:‏ «در هیچ چیز لغزش نمی‌دهیم که مبادا خدمت ما ملامت کرده شود،‏ بلکه در هر امری خود را ثابت می‌کنیم که خدّام خدا هستیم.‏» (‏۲قر ۶:‏۳،‏ ۴‏)‏ ‹تا تعلیم نجات‌دهنده‌مان خدا را در هر چیز زینت دهیم.‏› —‏ تیط ۲:‏۱۰‏.‏

همچنان عزّت و جلال یَهُوَه را نمایان سازیم

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ چگونه دیگران را حرمت گذاریم؟‏ ب)‏ باید مصمم به چه کاری باشیم؟‏

^۱۹ مسیحیان مسح‌شده که «برای مسیح ایلچی» یا سفیرند شایستگی‌شان را به اثبات رسانده‌اند.‏ (‏۲قر ۵:‏۲۰‏)‏ «گوسفندان دیگر» نیز که وفادارانه آنان را حمایت می‌کنند کاردارانی شایستهٔ ملکوتند.‏ سُفرا و کارداران یک حکومت با شجاعت و احترام به نمایندگی از دولتشان سخن می‌گویند.‏ از این رو ما نیز باید با احترام و شجاعت از حکومت خدا حمایت کنیم.‏ (‏افس ۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ آیا رساندن «بشارت» به مردم نشان حرمت و گرامی داشتن آنان نیست؟‏ —‏ اشع ۵۲:‏۷‏.‏

^۲۰ باید مصمم باشیم که با رفتاری شایستهٔ آفریدگار او را عزّت و جلال دهیم.‏ (‏۱پطر ۲:‏۱۲‏)‏ و همواره احترامی عمیق برای او،‏ پرستش او و خادمین او قائل باشیم.‏ باشد که یَهُوَه،‏ آفریدگار متعالمان که به جلال و اکرام ملبّس است از رفتار شایستهٔ ما در پرستش خوشنود گردد.‏

‏[پاورقی]‏

پاسخ شما چیست؟‏

‏• درک عظمت و جلال یَهُوَه چه اثری بر ما دارد؟‏

‏• از رفتار توأم با احترام عیسی با فردی جذامی چه می‌آموزیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم یَهُوَه را با شایستگی جلال دهیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

یَهُوَه چگونه هابیل را محترم شمرد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

اَعمال شگفت‌انگیز یَهُوَه حتی در تهیهٔ نان نیز نمایان است

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

از رفتار توأم با احترام عیسی با فردی جذامی چه می‌آموزیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

با حفظ حرمت پرستش یَهُوَه او را جلال می‌دهیم