آدم که اولین انسان بود،‏ چندین قرن زیست.‏ اما در نهایت پیر و سالخورده شد و مُرد و زندگی ابدی را از دست داد.‏ از آن زمان،‏ مردم کوشیده‌اند که از کهولت و سالخوردگی به طرق گوناگون جلوگیری کنند.‏ اما هیچ کس نتوانسته است که از مرگ بگریزد.‏ چرا؟‏ آدم،‏ پیر و سالخورده شد و عاقبت مُرد،‏ زیرا از خدا اطاعت نکرد و بدین شکل گناه کرد.‏ از آنجا که از نوادگان آدم هستیم،‏ ما نیز پیر و سالخورده می‌شویم،‏ زیرا گناه و جرم آن یعنی مرگ را از او به ارث برده‌ایم.‏‏—‏پیدایش ۵:‏۵؛‏ رومیان ۵:‏۱۲ خوانده شود.‏

برای دست یافتن به زندگی ابدی نیاز به فدیه داریم و کسی که آن را بپردازد.‏ (‏ایّوب ۳۳:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ فدیه،‏ مبلغی است که برای آزادی کسی پرداخت می‌شود.‏ از آنجا که همهٔ ما محکوم به مرگ هستیم،‏ نیاز به فدیه داریم تا از چنگال مرگ آزاد شویم.‏ (‏خروج ۲۱:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ عیسی با فدا کردن جان خود در راه ما این مبلغ را پرداخت.‏‏—‏یوحنا ۳:‏۱۶ خوانده شود.‏

باید توجه داشت که تمام انسان‌ها از مرگ رهایی پیدا نخواهند کرد.‏ در واقع انسان‌هایی که همچون آدم از خدا اطاعت نمی‌کنند از موهبت زندگی ابدی محروم خواهند شد.‏ فقط کسانی که گناهانشان بخشیده شود،‏ می‌توانند از زندگی ابدی برخوردار شوند.‏‏—‏اِشَعْیا ۳۳:‏۲۴؛‏ ۳۵:‏۳-‏۶ خوانده شود.‏

برای بخشایش گناهانمان باید دست به عمل زنیم یعنی با مطالعهٔ کلام خدا،‏ کتاب مقدّس،‏ او را بشناسیم.‏ تعالیم این کتاب به ما می‌آموزد که چگونه از زندگی بهتری برخوردار شویم و چگونه رضایت و خشنودی خدا را کسب کنیم و به زندگی ابدی دست یابیم.‏‏—‏یوحنا ۱۷:‏۳؛‏ اعمال ۳:‏۱۹ خوانده شود.‏