آیا باید مالیات پرداخت کنیم؟‏

بیشتر افراد دوست ندارند که مالیات بپردازند.‏ بسیاری از مردم می‌گویند انصاف نیست که این همه مالیات بپردازند و فکر می‌کنند مالیاتشان حیف و میل می‌شود.‏ عده‌ای دیگر به این دلیل از پرداخت مالیات خودداری می‌کنند که از دید آن‌ها پولشان برای انجام کارهای نادرست مورد استفاده قرار می‌گیرد.‏ ساکنان یکی از شهرهای خاورمیانه می‌گویند:‏ «ما مالیات پرداخت نمی‌کنیم،‏ چون نمی‌خواهیم سهمی در خرید گلوله‌هایی داشته باشیم که بچه‌هایمان را می‌کشد.‏»‏

بسیاری از مردم این طور فکر می‌کنند و نمی‌خواهند مالیات پرداخت کنند.‏ موهاندس گاندی به خاطر وجدانش از پرداخت مالیات خودداری می‌کرد.‏ او دلیل کارش را این طور توضیح داد:‏ «اگر کسی از دولتی که ارتشی تشکیل می‌دهد،‏ با پرداخت مالیات حمایت مالی کند،‏ مرتکب گناه شده است.‏»‏

مشابهاً فیلسوفی از قرن نوزدهم به نام هِنری ثورو از پرداخت مالیات خودداری می‌کرد و دلیل کارش را این طور بیان کرد:‏ «مگر ما شهروندان بی‌وجدانیم؟‏ آیا درست است که به خاطر قوانین دولت وجدانمان را زیر پا بگذاریم و با پرداخت مالیات از جنگ‌ها حمایت کنیم؟‏»‏

برای ما مسیحیان بسیار مهم است که بدانیم آیا باید مالیات پرداخت کنیم یا نه،‏ چون کتاب مقدّس ما را ترغیب می‌کند که وجدانمان را در هر کاری پاک نگه داریم.‏ (‏۲تیموتائوس ۱:‏۳‏)‏ از طرف دیگر کتاب مقدّس به دولت‌ها این حق را داده است که از شهروندان خود مالیات بگیرند.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «هر کس باید از قدرت‌های حاکم فرمانبرداری کند؛‏ زیرا بدون اجازهٔ خدا،‏ هیچ قدرتی نمی‌تواند وجود داشته باشد.‏ البته خدا به قدرت‌های موجود اختیاراتی نسبی داده است.‏ پس شما باید از آن قدرت‌ها فرمانبرداری کنید،‏ البته .‏.‏.‏ به خاطر وجدان خود.‏ به همین سبب نیز شما مالیات می‌پردازید؛‏ زیرا حاکمان،‏ خدمتگزاران خدا هستند که پیوسته به مردم خدمت می‌کنند.‏ پس حق هر کس را به او ادا کنید:‏ اگر حق دارد مالیات بگیرد،‏ مالیات بپردازید.‏»—‏رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۵-‏۷‏.‏

به همین دلیل مسیحیان قرن اول میلادی همیشه مالیات می‌پرداختند،‏ با وجود این که مقداری از آن برای حمایت از ارتش به کار می‌رفت.‏ امروزه شاهدان یَهُوَه هم مالیات می‌پردازند.‏ * آیا شاهدان یَهُوَه با این کار وجدانشان را زیر پا می‌گذارند؟‏

پرداخت مالیات و ندای وجدان

همان طور که گفته شد،‏ مقداری از مالیاتی که مسیحیان قرن اول میلادی پرداخت می‌کردند،‏ برای حمایت از ارتش استفاده می‌شد.‏ به همین دلیل گاندی و ثورو گفتند که به خاطر وجدانشان نمی‌توانند مالیات پرداخت کنند.‏

اما توجه کنید که طبق رومیان باب ۱۳ مسیحیان قرن اول باید «به خاطر وجدان خود» مالیات پرداخت می‌کردند.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۵‏)‏ بنابراین وجدان ما مسیحیان باید ما را برانگیزد که مالیات پرداخت کنیم،‏ حتی اگر آن مالیات برای کارهایی که نمی‌پسندیم استفاده شود.‏ برای این که این موضوع را بهتر درک کنیم باید بدانیم وجدان دقیقاً چیست.‏ در واقع وجدان همان ندای درونی است که می‌تواند به ما کمک کند خوب را از بد و کار درست را از کار نادرست تشخیص دهیم.‏

همهٔ انسان‌ها از نعمت وجدان برخوردارند،‏ اما ندای وجدان می‌تواند شخص را به خطا هم بکشد.‏ برای این که خدا را خوشحال کنیم،‏ وجدان یا ندای درونی‌مان باید بر اساس معیارهای کلام خدا تعلیم دیده باشد.‏ از آنجا که افکار خدا از افکار ما بسیار برتر است،‏ ما انسان‌ها باید طرز فکرمان را با طرز فکر خدا هماهنگ کنیم.‏ (‏مزمور ۱۹:‏۷‏)‏ از این رو بسیار مهم است که بدانیم خدا چه دیدی به دولت‌ها دارد.‏

جالب است که پولُس دولت‌ها را «خدمتگزاران خدا» نامید.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۶‏)‏ منظور او این بود که آن‌ها نظم جامعه را حفظ می‌کنند و خدماتی انجام می‌دهند.‏ حتی فاسدترین دولت‌ها هم خدماتی مثل خدمات پستی،‏ تحصیلی،‏ آتش‌نشانی و حقوقی برای مردم انجام می‌دهند.‏ با این که خدا از کارهای نادرست دولت‌ها آگاه است،‏ اجازه داده است آن‌ها موقتاً بر سر قدرت باشند.‏ بنابراین او به ما فرمان می‌دهد که برای حکومت‌های بشری احترام قائل باشیم و مالیات بپردازیم.‏

خدا حکومت‌های بشری را تا ابد تحمّل نمی‌کند.‏ او می‌خواهد همهٔ آن‌ها را با حکومت خودش جایگزین کند و در نهایت تمام صدمات هزاران سال حکمرانی آن‌ها را جبران کند.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴؛‏ مَتّی ۶:‏۱۰‏)‏ تا آن زمان ما مسیحیان نباید به هیچ وجه با دولت‌ها مقاومت کنیم؛‏ برای همین همیشه مالیات می‌پردازیم.‏

اما اگر مثل گاندی هنوز فکر می‌کنید که پرداخت مالیات عملی نادرست است چطور؟‏ در این صورت،‏ بکوشید که افکارتان را با افکار والای خدا هماهنگ کنید.‏ او از طریق اِشَعْیای نبی گفت:‏ «به همان اندازه که آسمان بلندتر از زمین است،‏ راه‌های من نیز از راه‌های شما و فکرهای من از فکرهای شما بلندتر و برتر است.‏»—‏اِشَعْیا ۵۵:‏۸،‏ ۹‏.‏

آیا حکومت‌های انسانی اختیار مطلق دارند؟‏

طبق کتاب مقدّس حکومت‌های انسانی بر تابعان خود اختیار مطلق ندارند.‏ عیسی تعلیم داد که خدا به این حکومت‌ها قدرتی نسبی بخشیده است.‏ وقتی از عیسی سؤال کردند که آیا پرداخت مالیات به حکمران وقت جایز است یا نه،‏ عیسی این طور جواب داد:‏ «مال قیصر را به قیصر بدهید و مال خدا را به خدا.‏»—‏مَرقُس ۱۲:‏۱۳-‏۱۷‏.‏

در این آیه منظور از «قیصر» حکومت‌های انسانی است.‏ این حکومت‌ها خودشان پول را تولید می‌کنند،‏ پس از دید خدا آن پول متعلّق به آن‌هاست و حق دارند از ما مالیات بگیرند.‏ اما عیسی نشان داد که چیزهایی که «مال خداست» باید به او داده شود،‏ یعنی باید زندگی‌مان را وقف او بکنیم و فقط او را بپرستیم.‏ بنابراین اگر یکی از قوانین این حکومت‌ها با قوانین خدا مغایرت داشته باشد،‏ مسیحیان باید از خدا اطاعت کنند،‏ نه از انسان.‏—‏اعمال ۵:‏۲۹‏.‏

امروزه برخی از مسیحیان شاید نگران این باشند که دولت‌ها مالیاتشان را چطور مصرف می‌کنند،‏ اما آن‌ها علیه دولت‌ها شورش نمی‌کنند و مالیاتشان را پرداخت می‌کنند.‏ آن‌ها با این کار نشان می‌دهند که به خدا برای حل مشکلات بشر اعتماد دارند.‏ خادمان وفادار خدا با صبر و شکیبایی منتظر زمانی هستند که خدا از طریق عیسی وارد عمل شود و مشکلات بشر را کاملاً حل و فصل کند؛‏ یعنی از طریق همان حکومتی که عیسی درباره‌اش گفت:‏ «پادشاهی من از این دنیا نیست.‏»—‏یوحنا ۱۸:‏۳۶‏.‏

فرمانبرداری از کلام خدا چه فوایدی دارد؟‏

با اطاعت از فرمان خدا در رابطه با پرداخت مالیات،‏ فواید زیادی نصیبتان می‌شود.‏ برای مثال،‏ مانند مجرمان مجازات نمی‌شوید و ترسی از دستگیر شدن ندارید.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۳-‏۵‏)‏ مهم‌تر از همه،‏ وجدانتان پاک خواهد بود و با رعایت قانون،‏ خدا را جلال خواهید داد.‏ شاید به نظر برسد نسبت به کسانی که مالیات نمی‌پردازند یا در این رابطه کلاه‌برداری می‌کنند،‏ ضرر مالی می‌کنید،‏ اما به یاد داشته باشید که یَهُوَه نیاز خادمان وفادارش را برآورده می‌کند.‏ داوود که یکی از این خادمان بود گفت:‏ «از جوانی تا به امروز که پیر شده‌ام،‏ به یاد ندارم که خداوند درستکاران را فراموش کرده باشد،‏ و یا فرزندان آنها دست به گدایی دراز کرده باشند.‏»—‏مزمور ۳۷:‏۲۵‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

به علاوه،‏ اگر به فرمان کتاب مقدّس عمل کنید،‏ آرامش خاطر خواهید داشت.‏ مثالی بزنیم؛‏ یک مستأجر هر ماه برای کرایهٔ خانه پولی به صاحبخانه‌اش می‌دهد،‏ اما اگر صاحبخانه با آن پول کارهای غیرقانونی بکند،‏ آن مستأجر مقصر نیست.‏ به طور مشابه،‏ خدا شما را به دلیل کارهای اشتباه دولت مقصر نمی‌داند.‏ مردی به نام استِلویو را در نظر بگیرید.‏ او قبل از این که با حقایق کلام خدا آشنا شود،‏ برای سال‌ها تلاش می‌کرد که نظام سیاسی را در اروپای جنوبی تغییر دهد.‏ اما او از تلاش‌هایش دست کشید و گفت:‏ «فهمیدم که ما انسان‌ها نمی‌توانیم عدالت و صلح واقعی را به ارمغان بیاوریم.‏ فقط پادشاهی خداست که می‌تواند یک جامعهٔ بهتر به وجود آورد.‏»‏

اگر شما هم مثل استِلویو ‹مال خدا را به خدا بدهید› می‌توانید از آینده‌ای روشن برخوردار شوید.‏ شما خواهید دید که عدالت خدا در چهارگوشهٔ دنیا برقرار می‌شود و خدا چگونه صدمات و بی‌عدالتی‌های حکومت‌های بشری را جبران می‌کند.‏

‏[پاورقی]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده]‏

ما باید افکارمان را با افکار والای خدا هماهنگ کنیم

‏[نکتهٔ برجسته‌شده]‏

ما مسیحیان با پرداخت مالیات از یک وجدان پاک برخوردار می‌شویم و نشان می‌دهیم که برای رفع نیازهایمان به یَهُوَه خدا توکل داریم

‏[تصاویر]‏

‏«مال قیصر را به قیصر بدهید و مال خدا را به خدا.‏»‏

‏[صاحب امتیاز]‏

Copyright British Museum