‘တစ်ခါကယ်တင်ခံရတာနဲ့ အမြဲကယ်တင်ခံရပြီ’ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ကျမ်းစာ မသွန်သင်ပါဘူး။ ယေရှုခရစ်ကို ယုံကြည်လို့ ကယ်တင်ခြင်းရထားသူတစ်ဦးဟာ အဲဒီယုံကြည်ခြင်းနဲ့ ကယ်တင်ခြင်းကို လက်လွတ်ဆုံးရှုံးသွားနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် ယုံကြည်ခြင်းကို ဆက်ထိန်းသိမ်းဖို့ ‘ကြိုးစားတိုက်လှန်’ ရမယ်လို့ ကျမ်းစာပြောတယ်။ (ယုဒ ၃၊ ၅) ခရစ်တော်ကို ယုံကြည်လက်ခံပြီးသား အစောပိုင်းခရစ်ယာန်တွေကိုလည်း “ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်သောစိတ်နှင့် သင်တို့ကိုယ်တိုင်၏ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် ကြိုးစားဆောင်ရွက်နေကြလော့” ဆိုပြီးပြောထားတယ်။​—ဖိလိပ္ပိ ၂:​၁၂။

‘တစ်ခါကယ်တင်ခံရတာနဲ့ အမြဲကယ်တင်ခံရပြီ’ ဆိုတဲ့ သွန်သင်ချက်ကို မထောက်ခံတဲ့ ကျမ်းချက်များ

•   ဘုရားနိုင်ငံတော်ထဲ ဝင်ခွင့်မရနိုင်တဲ့ ကြီးလေးတဲ့အပြစ်တွေအကြောင်း ကျမ်းစာမှာ သတိပေးထားတယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၆:​၉–​၁၁; ဂလာတိ ၅:​၁၉–​၂၁) တစ်ခါကယ်တင်ခံရတာနဲ့ အမြဲကယ်တင်ခံရမယ်ဆိုရင် ဒီသတိပေးချက်တွေက ဘာအဓိပ္ပာယ်မှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ ကယ်တင်ခံရပြီးသူတစ်ဦးဟာ ကြီးလေးတဲ့အပြစ်တွေ ပြန်ပြုကျင့်ပြီး အမှန်တရားကို စွန့်ခွာသွားနိုင်တယ်လို့ ကျမ်းစာပြောတယ်။ ဥပမာ၊ ဟေဗြဲ ၁၀:၂၆ မှာ အခုလိုပြောတယ်– ‘အမှန်တရားနှင့်ဆိုင်သည့် တိကျမှန်ကန်သော အသိပညာကို သိပြီးနောက် စိတ်လိုကိုယ်လျောက် အပြစ်ပြုကျင့်နေမည်ဆိုလျှင် အပြစ်ဖြေရာယဇ် ရှိတော့မည်မဟုတ်။’​—ဟေဗြဲ ၆:​၄–၆; ၂ ပေတရု ၂:​၂၀–​၂၂။

•   ယေရှုက ယုံကြည်ခြင်းကို ဆက်ထိန်းသိမ်းဖို့ အရေးကြီးကြောင်း ဥပမာသုံးပြီး ပြောခဲ့တယ်။ အဲဒီဥပမာမှာ သူ့ကိုယ်သူ စပျစ်ပင်နဲ့ခိုင်းနှိုင်းပြီး နောက်လိုက်တွေကိုတော့ စပျစ်ပင်ရဲ့အကိုင်းအခက်တွေနဲ့ ခိုင်းနှိုင်းခဲ့တယ်။ နောက်လိုက်တချို့ဟာ အသီး ဒါမှမဟုတ် လုပ်ရပ်အားဖြင့် ယေရှုကို ယုံကြည်ကြောင်းတင်ပြခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ အဲဒီလိုလုပ်ဆောင်ဖို့ ပျက်ကွက်တာကြောင့် အသီးမသီးနိုင်တဲ့အခက်လို “ထုတ်ပစ်ခြင်းကိုခံရ” ပြီး ကယ်တင်ခြင်းကို လက်လွတ်ဆုံးရှုံးသွားတယ်။ (ယောဟန် ၁၅:​၁–၆) တမန်တော်ပေါလုလည်း ဆင်တူတဲ့ဥပမာသုံးပြီး ယုံကြည်ခြင်းဆက်မထိန်းသိမ်းတဲ့ ခရစ်ယာန်တွေဟာ “ချိုင်ပစ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်” လို့ပြောခဲ့တယ်။​—ရောမ ၁၁:၁၇–​၂၂။

•   ခရစ်ယာန်တွေကို “စောင့်နေကြလော့” လို့ မိန့်မှာထားတယ်။ (မဿဲ ၂၄:၄၂; ၂၅:၁၃) ဒါကြောင့် “မှောင်မိုက်နှင့်ဆိုင်သောအကျင့်များကို” ပြုကျင့်သူတွေ၊ ယေရှုမိန့်မှာခဲ့တဲ့အလုပ်တွေကို မလုပ်ဘဲ ဘုရားရေးရာဘက် အိပ်ပျော်နေတဲ့သူတွေကတော့ ကယ်တင်ခြင်းကို ဆုံးရှုံးသွားမှာပဲ။​—ရောမ ၁၃:၁၁–​၁၃; ဗျာဒိတ် ၃:​၁–၃။

•   ကယ်တင်ခြင်းရထားသူတွေဟာ အဆုံးထိ သစ္စာရှိရမယ်၊ ခံနိုင်ရည်ရှိရမယ်လို့ ကျမ်းချက်များစွာမှာ ဖော်ပြတယ်။ (မဿဲ ၂၄:၁၃; ဟေဗြဲ ၁၀:၃၆; ၁၂:​၂၊ ၃; ဗျာဒိတ် ၂:​၁၀) ပထမရာစုခရစ်ယာန်တွေဟာ ယုံကြည်သူချင်းတွေရဲ့ ခံနိုင်ရည်နဲ့ ယုံကြည်ခြင်းကိုတွေ့တဲ့အခါ ဝမ်းမြောက်ခဲ့ကြတယ်။ (၁ သက်သာလောနိတ် ၁:​၂၊ ၃; ၃ ယောဟန် ၃၊ ၄) ခံနိုင်ရည်မရှိသူတွေလည်း ကယ်တင်ခံရမယ်ဆိုရင် ကျမ်းစာက ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့၊ သစ္စာရှိဖို့ တောင်းဆိုတာ ယုတ္တိရှိပါ့မလား။

•   တမန်တော်ပေါလုဟာ သေဆုံးခါနီးအချိန်ကျမှ ကယ်တင်ခြင်းရဖို့ သေချာပြီလို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။ (၂ တိမောသေ ၄:​၆–၈) သွေးသားဆန္ဒနောက် လိုက်မယ်ဆိုရင် ကယ်တင်ခြင်းဆုံးရှုံးသွားနိုင်မှန်း သူ့အသက်တာအစောပိုင်းမှာ အသိအမှတ်ပြုခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် “သူတစ်ပါးကိုဟောပြောပြီးမှ ကိုယ်တိုင်ငြင်းပယ်ခြင်း မခံရမည်အကြောင်း ငါ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးနှက်၍ ကျွန်ဖြစ်စေ၏” လို့ပြောခဲ့တယ်။​—၁ ကောရိန္သု ၉:​၂၇; ဖိလိပ္ပိ ၃:​၁၂–​၁၄။