‘Het Besturende Lichaam heeft besloten dat, behoudens eventuele beperkingen van de plaatselijke overheid, we alle gemeenten zullen aanmoedigen om in de week van 1 april de bijeenkomsten in de Koninkrijkszaal te hervatten.’ Die mededeling, die begin maart 2022 op jw.org werd geplaatst, maakte Jehovah’s Getuigen over de hele wereld erg blij. Maar de COVID-19-pandemie was nog niet voorbij. a Welke aanpassingen, producten en apparatuur waren er nodig om aanwezigen tegen het virus te beschermen? Zouden onze Koninkrijkszalen na zo’n twee jaar zonder fysieke bijeenkomsten op tijd klaar zijn?

 In werkelijkheid was onze organisatie al maanden bezig met de voorbereidingen om de bijeenkomsten in de Koninkrijkszaal te hervatten.

 Slechts een maand nadat in 2020 de bijeenkomsten in de zaal waren opgeschort, begon de Wereldwijde Bouwafdeling (WDC) in Warwick (New York) te analyseren hoe COVID-19 ons gebruik van de Koninkrijkszalen zou beïnvloeden en welke stappen nodig waren om onze vergaderplaatsen veilig te maken.

 Wat in het ene deel van de wereld nodig was, verschilde vaak van wat elders nodig was. Matthew De Sanctis, die voor de WDC werkt, legt uit: ‘In sommige landen is er een gebrek aan mogelijkheden om je handen te wassen. Wanneer Koninkrijkszalen geen stromend water hebben, moet water worden gekocht of uit een plaatselijke rivier of bron worden gehaald. In andere landen heeft de overheid de eisen inzake airconditioning, luchtverversing en informatieborden over gezondheid en hygiëne aangepast.’

 Hoe heeft de WDC die uitdagingen aangepakt? Ze ontdekten dat voor veel Koninkrijkszalen ‘eenvoudige, goedkope oplossingen zeer effectief bleken te zijn’, aldus Matthew. In Papoea-Nieuw-Guinea bijvoorbeeld werden eenvoudige handwasstations gemaakt van plastic emmers van 20 liter waarop een kraan werd bevestigd. Zo kon een doorsnee Koninkrijkszaal op het platteland voor slechts zo’n 40 euro worden uitgerust. Voor Koninkrijkszalen in Afrika werden meer dan 6000 hoogwaardige handwasstations aangeschaft bij een leverancier in Azië.

 Andere aanpassingen waren het installeren of aanpassen van ventilatoren en luchtverversingsinstallaties om de ventilatie van Koninkrijkszalen te verbeteren. Veel gemeenten schaften microfoonhengels aan, zodat de microfoon niet van hand tot hand hoefde te worden doorgegeven. Er zijn inspanningen gedaan om contactpunten, zoals deurklinken en kraanknoppen, die virussen kunnen overbrengen, te minimaliseren en regelmatig te reinigen. Sommige gemeenten hebben in hun toiletten sensorkranen geïnstalleerd die automatisch aangaan. In Chili kostte het doorvoeren van de noodzakelijke veranderingen gemiddeld zo’n 1375 euro per Koninkrijkszaal.

 Hoewel ze prioriteit gaven aan het veilig maken van de Koninkrijkszalen, probeerde de WDC ook zuinig om te gaan met het gedoneerde geld. In sommige landen maakten ze bijvoorbeeld gebruik van belastingvrijstellingen voor handwasstations en microfoonhengels. Bijkantoren werkten samen om geld te besparen door producten in grotere hoeveelheden dan gewoonlijk in te kopen. Bijkantoren en de wereldwijde Inkoopafdeling regelden vaak dat producten rechtstreeks bij fabrikanten werden gekocht, waardoor niet alleen de prijs werd verlaagd maar ook de levertijd werd verkort.

 De maatregelen om de Koninkrijkszalen veiliger te maken, hebben degenen die de bijeenkomsten weer in de zaal zijn gaan bijwonen, beschermd en gerustgesteld. Dulcine, een zuster in Peru, geeft toe dat ze ‘een beetje bang’ was toen ze hoorde dat we weer naar de Koninkrijkszaal zouden gaan. ‘Kort nadat de pandemie begon kreeg ik COVID-19’, zegt ze. ‘Ik vond het dus eng om naar de Koninkrijkszaal te gaan, wetende dat ik opnieuw aan het virus zou kunnen worden blootgesteld. Maar toen ik in de Koninkrijkszaal aankwam, merkte ik dat de ouderlingen veel veiligheidsmaatregelen hadden getroffen, zoals een handdesinfectiestation en microfoonhengels. Ook hadden ze een planning gemaakt om de zaal voor en na elke bijeenkomst te desinfecteren. Dat alles gaf me het gevoel van veiligheid dat ik nodig had.’ b

 Sara, een zuster in Zambia, stond voor een andere uitdaging. Ze vertelt: ‘Enkele maanden geleden is mijn man aan COVID-19 overleden. Ik maakte me zorgen over hoe ik me zou voelen als ik voor het eerst zonder hem een bijeenkomst in de zaal zou bijwonen.’ Hoe verging het haar? Ze zegt: ‘De bijeenkomsten in de zaal hebben me laten zien dat Jehovah met ons is in deze laatste dagen. Ik voel nu, nog meer dan voorheen, dat ik de bemoediging, warmte en steun krijg die ik nodig heb van de ouderlingen en de rest van mijn broeders en zusters.’

 Onze dierbare geloofsgenoten over de hele wereld zijn dankbaar voor de mogelijkheid om terug te keren naar hun Koninkrijkszaal. Bedankt voor jullie donaties, die vaak werden gedaan via donate.dan124.com. Die donaties hebben ons geholpen ervoor te zorgen dat plaatsen van zuivere aanbidding zowel comfortabele als veilige plaatsen zijn om samen te komen.