Het is kwart voor zeven ’s ochtends in Tuxedo (New York). De lucht is blauw, en het meertje naast het vier verdiepingen hoge gebouw is bedekt met een dun laagje ijs. Jonge mannen en vrouwen in werkkleding lopen het gebouw binnen. Sommige logeren in plaatselijke hotels of bij geloofsgenoten in de buurt. Andere zijn vanochtend helemaal uit Patterson of Wallkill gekomen, en sommige zelfs uit Brooklyn, zo’n tachtig kilometer verderop.

Maar de meesten van hen komen van veel verder: uit alle delen van de Verenigde Staten en ook uit andere landen. Ze hebben zich vrijwillig aangeboden om hier te komen werken. Sommigen komen voor een week, anderen voor zes weken en weer anderen voor langere tijd. Ze hebben hun reis hiernaartoe zelf betaald en krijgen geen salaris voor het werk dat ze doen. Toch vinden ze het geweldig om hier te zijn.

Er zijn op dit moment zo’n 120 vrijwilligers, maar dat aantal zal de komende maanden nog toenemen. Ze stromen de eetzaal binnen en schuiven per tien aan tafel aan. Velen nemen vast een kop koffie. Uit de keuken komt de geur van bacon. Precies om zeven uur wordt via tv-schermen de bespreking van een Bijbeltekst uitgezonden. Een kwartier later serveren de obers het ontbijt. Ze brengen niet alleen bacon, maar ook brood, eieren en havermoutpap. Er is genoeg voor iedereen.

Het ontbijt wordt besloten met een gebed, en daarna is het tijd om aan het werk te gaan. De bouwers praten honderduit terwijl ze hun veiligheidsbril en helm opzetten, een veiligheidsvest aantrekken en een zware gereedschapsriem omdoen.

Het doel is om van het voormalige complex van de International Paper Company in Tuxedo een uitvalsbasis te maken voor het bouwen van het internationale hoofdkantoor van Jehovah’s Getuigen, een paar kilometer verderop in het plaatsje Warwick. In de bestaande gebouwen worden woningen en kantoren gemaakt, en ook werkplaatsen en opslagplaatsen. Op dinsdag 12 maart 2013 werden deze bouwplannen door de plaatselijke overheid voorwaardelijk goedgekeurd.

Hoe worden de tijdelijke vrijwilligers bij aankomst welkom geheten? William uit New Jersey vertelt: „Wanneer je incheckt, leggen de broeders van de receptie je de basisdingen uit, zoals waar je kamer is en hoe je de sleutels gebruikt, en maken ze je verder wegwijs. Iedereen is heel behulpzaam. Als je later bij het bouwterrein in Tuxedo komt, maak je na het ontbijt kennis met je afdelingshoofd. Hij vertelt je wat je gaat doen.”

Hoe is het om hier te werken? Yajaira en haar man zijn uit Puerto Rico gekomen en helpen bij het opzetten van het raamwerk en het plaatsen van gipswanden. „We staan rond half vijf op”, vertelt ze. „Dan ruimen we onze kamer op, nemen snel een kop koffie en lopen naar de bus die ons naar het bouwterrein brengt. Aan het eind van de dag zijn we moe, maar toch zijn we altijd vrolijk. Iedereen hier is heel gelukkig.”

Het terrein in Warwick is omgeven door bossen. Zach en zijn vrouw, Beth, uit Minnesota helpen mee om het terrein bouwrijp te maken. Als antwoord op de vraag waarom ze hiernaartoe zijn gekomen, zegt Beth: „We zijn ervan overtuigd dat er geen beter doel in het leven is dan Jehovah te dienen. We willen onze vaardigheden gebruiken in zijn dienst.”