De Sind, waut nich to vejäwen jeit, haft met eenem siene Woakjen to doonen un daut eena soo schlajcht jesonnen es, daut Gott eenem nich mea vejäwen kaun. Oba woo wudd eena kjennen soo wiet komen?

 Gott vejeft deejanje äare Sinden, waut een Leetsennen doaräwa haben, waut siene Jesazen en äa Läwen nokomen un aun Jesus Christus jleewen (Aposteljeschicht 3:19-20). Oba daut kaun bie wesse Menschen soo wiet komen, daut dee soo voll sent von äaren sindjen Läweswajch, daut dee sikj kjeenmol woaren endren. De Schreft sajcht, soon Mensch haft “een beeset” Hoat, waut sikj “derch de aunschmäarende Sind hoat moaken lat” (Hebräa 3:12-13, PB). Dee äa Hoat es soo aus jebrenda Leem, waut kjeenmol mea to endren jeit. Dee haben sikj fa emma jäajen Gott jestalt (Jesaja 45:9). Gott woat bie dee kjeenmol kjennen eenen Grunt finjen, dee to vejäwen. Dee haben dee Sind begonen, waut nich to vejäwen jeit (Hebräa 10:26-27).

 Eenje judische Gloowesleidasch to Jesus siene Tiet hauden dee Sind begonen, waut nich to vejäwen jeit. Dee wisten neiw, daut Gott derch sienen heiljen Jeist Jesus de Krauft jeef, Wunda to doonen. Un doch wieren dee soo schlajcht un säden, hee haud de Krauft von dän Soton jekjräajen (Markus 3:22, 28-30).

Sinden, waut Gott vejäwen kaun

•  Wan eena Gott lastat, wiels eena nich bäta wist. De Apostel Paulus deed ieeschtemma Gott lastren, oba dan säd hee: “Gott oba haud Metleet met mie, wiels ekj wist nich waut ekj deed, wiels ekj dan noch nich aun Jesus jleewd” (1. Timotäus 1:13, PB).

•  Ehebruch. De Schreft rät von soone, waut Ehebruch begonen hauden. Oba dee endaden äaren schlajchten Wajch un Gott vejeef dee (1. Korinta 6:9-11, PB).

“Hab ekj met eenst de Sind begonen, waut nich to vejäwen jeit?”

 Wan die de Sinden, waut du ea deetst, gaunz jäajenaun sent un du die opp iernst endren west, dan hast du nich dee Sind begonen, waut nich to vejäwen jeit. Daut es nich emma leicht von eene Sind loostokomen. Mau rajcht wan eena uk mieremol wada trigjfelt un sindicht, kaun Gott daut vejäwen, soo lang aus eena sien Hoat nich fa emma jäajen Jehova hoat moakt (Spricha 24:16).

 Eenje jleewen, dee haben veleicht de Sind begonen, waut nich to vejäwen jeit, wiels dee dän Tiet äwa een schlajchtet Jewessen haben un sikj schlajcht feelen. Oba de Schreft sajcht, wie kjennen ons nich emma opp ons Hoat veloten (Jeremia 17:9). Gott haft ons nich doatoo aunjestalt aundre to rechten, uk nich ons selfst (Reema 14:4, 12). Gott kaun ons mau rajcht dan vejäwen, wan ons ieejnet Hoat ons noch emma veuadeelt (1. Johanes 3:19-20).

Bejinkj Judas Iskariot soone Sind, waut nich to vejäwen jeit?

 Jo. Hee wia soo bejierich, daut hee aunfunk daut Jelt to stälen, waut fa waut besondret bestemt wia. Hee jeef väa, daut hee om de Oame to doonen wia, oba en Werkjlichkjeit wull hee bloos mea Jelt toopkollakjten, waut hee dan stälen kunn (Johanes 12:4-8). Un aus Judas sien Hoat dan gaunz toom schlajchten hanjejäft haud, deed hee Jesus fa 30 Selwastekja veroden. Jesus wist, daut Judas kjeenmol mea opp iernst wudd een Leetsennen haben un hee nand am doawäajen “de Sän de Vedoawniss” (Johanes 17:12, JHF). Waut meent daut? Aus Judas storf, wia hee fa emma venicht un hee haft kjeene Hopninj, wada vom Doot opptostonen (Markus 14:21).

 Judas wees nich, daut am siene Sind opp iernst leet wia. Hee bekjand dee ver de Gloowesleidasch, met woone hee toopjeschauft haud, oba hee bekjand dee nich ver Gott (Matäus 27:3-5; 2. Korinta 7:10).