1. Jehova es voll Metjefeel;

hee wiest ons Menschen däachlich Leew.

Met Leew un Metleet spoat hee nich;

hee es von Hoaten friejäwrich.

Wäa iernstlich om Vejäwunk frajcht,

woat Metleet finj’, haft Gott jesajcht.

Hee denkjt doaraun, wie sent bloos Stoff,

vejeft ons jier’n un but ons opp.

2. Bewies wie selfst uk Metjefeel,

dan sent wie toom vejäwen reed.

Wie loten aulen Oaja toch;

ut Leew sent wie om Fräd bedocht.

Wan wie dan mol ’ne Sind begon’,

dan kjenn wie ver Jehova kom’:

“Ons Gott, hool ons de Schult togood,

soo’s wie daut uk met aundre doon’.”

3. Ut Metjefeel väl äwrich ha’n

un nuscht von aundre trigjvelang’,

to jäwen, on’ jeloft to woar’n,

sikj äwa Oame to erboarm’,

daut’s soont, waut werkjlich jlekjlich moakt.

Un dee, waut von gaunz bowen woakt,

beloont aul dee, waut Metleet ha’n,

un lat sien’ Säajen äwaran’.