Jako Świadkowie Jehowy, dokładamy wszelkich starań, by umacniać rodziny — nasze własne oraz naszych bliźnich. Okazujemy szacunek Bogu, który jest Założycielem rodziny (Rodzaju 2:21-24; Efezjan 3:14, 15). W swoim Słowie podał On zasady, które ludziom na całym świecie pomagają dbać o to, żeby ich małżeństwa były trwałe i szczęśliwe.

 Robimy wszystko, co w naszej mocy, by wprowadzać w życie rady biblijne, bo dzięki temu możemy lepiej wywiązywać się z roli mężów, żon i rodziców (Przysłów 31:10-31; Efezjan 5:22 do 6:4; 1 Tymoteusza 5:8). Mądrość zawarta w Biblii pomaga nawet rodzinom podzielonym pod względem religijnym (1 Piotra 3:1, 2). Potwierdzają to wypowiedzi osób niebędących Świadkami Jehowy, których współmałżonkowie zostali Świadkami:

•   „Kłótnie i rozczarowania — tak określiłbym nasze pierwsze wspólne sześć lat. Ale kiedy Ivete przyłączyła się do Świadków Jehowy, stała się bardziej kochająca i cierpliwa. Zmiany, których u siebie dokonała, uratowały nasze małżeństwo” ​(Clauir z Brazylii).

•   „Gdy mój mąż, Chansa, zaczął studiować Biblię ze Świadkami Jehowy, byłam temu przeciwna — uważałam, że oni rozbijają rodziny. Ale potem dostrzegłam, że w gruncie rzeczy Biblia pomogła naszemu małżeństwu” ​(Agness z Zambii).

 Podczas działalności ewangelizacyjnej pokazujemy ludziom, jak dzięki stosowaniu mądrych rad z Biblii mogą:

•   mądrze wybrać partnera małżeńskiego,

•   przetrwać pierwszy rok małżeństwa,

•   dogadywać się z teściami,

•   rozsądnie gospodarować pieniędzmi,

•   przestać się kłócić,

•   nauczyć się przebaczać,

•   wychowywać dzieci.

 Trzeba przyznać, że czasami tak się dzieje. Jak wynika z opublikowanego w roku 1998 raportu firmy Sofres, zajmującej się badaniem między innymi zjawisk społecznych, wśród małżeństw, w których jeden z małżonków został Świadkiem Jehowy, co dwudzieste przeżywało poważne problemy.

 Jezus przepowiedział, że ci, którzy trzymają się jego nauk, będą niekiedy cierpieć z powodu konfliktów rodzinnych (Mateusza 10:32-36). W cesarstwie rzymskim, jak zauważył historyk Will Durant, „wysuwano zarzut, że chrystianizm rozbija domy” a. W podobny sposób oskarża się dziś niektórych Świadków Jehowy. Czy to jednak oznacza, że przyczyną rozdźwięków małżeńskich jest strona będąca Świadkiem Jehowy?

 W związku z zarzutem, że Świadkowie Jehowy rozbijają rodziny, Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że za konflikt często odpowiedzialni są członkowie rodziny niebędący Świadkami. Dzieje się tak dlatego, że nie chcą oni ‛zaakceptować i uszanować wolności religijnej ich krewnego — wolności wyrażania i praktykowania jego religii’. Trybunał uzupełnił: „W małżeństwach niejednolitych religijnie sytuacja taka jest powszechna i Świadkowie Jehowy nie są tu żadnym wyjątkiem” b. Ale nawet w obliczu nietolerancji religijnej staramy się trzymać biblijnej rady: „Nikomu nie oddawajcie złem za złe. (...) Jeśli możliwe, o ile to od was zależy, zachowujcie pokój ze wszystkimi ludźmi” ​(Rzymian 12:17, 18).

 Świadkowie postępują zgodnie z biblijnym nakazem, żeby pobierać się „tylko w Panu”, to znaczy z kimś, kto wyznaje te same wartości religijne (1 Koryntian 7:39). To pochodzące z Biblii polecenie jest bardzo praktyczne. Na przykład w roku 2010 w czasopiśmie Journal of Marriage and Family powiedziano, że gdy partnerów „łączy przynależność religijna oraz związane z nią praktyki i wierzenia”, relacje między nimi są na znacznie wyższym poziomie c.

 Nie oznacza to jednak, że Świadkowie zachęcają swoich współwyznawców do opuszczenia małżonków, którzy nie podzielają ich przekonań. W Biblii czytamy: „Jeżeli jakiś brat ma niewierzącą żonę, a ona zgadza się z nim mieszkać, niech jej nie opuszcza; także kobieta, która ma niewierzącego męża, a on zgadza się z nią mieszkać, niech nie opuszcza męża” ​(1 Koryntian 7:12, 13). Świadkowie Jehowy stosują się do tego nakazu.