Objawienie dane Janowi 16:1-21
16 I usłyszałem, jak donośny głos z sanktuarium+ powiedział do siedmiu aniołów: „Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz gniewu Bożego”+.
2 Pierwszy anioł odszedł i wylał swoją czaszę na ziemię+. Wtedy ludzie, którzy mieli znamię bestii+ i oddawali cześć jej posągowi+, zostali dotknięci bolesnymi, złośliwymi wrzodami+.
3 Drugi anioł wylał swoją czaszę na morze+. I zamieniło się ono w krew+ podobną do krwi zmarłego, i każde żywe stworzenie*, które było w morzu+, umarło.
4 Trzeci anioł wylał swoją czaszę na rzeki i źródła wód+ i one też zamieniły się w krew+.
5 Usłyszałem, jak anioł wód powiedział: „Ty, który jesteś i który byłeś+, lojalny Boże+, jesteś prawy, bo wydałeś te wyroki+.
6 Ponieważ oni przelali krew świętych i proroków+, Ty dałeś im do picia krew+. Zasłużyli na to”+.
7 Usłyszałem też, jak ołtarz powiedział: „Tak, Boże Jehowo*, Wszechmocny+, Twoje wyroki* są prawdziwe i prawe”+.
8 Czwarty anioł wylał swoją czaszę na słońce+ i pozwolono słońcu przypiekać ludzi ogniem.
9 I ludzie byli przypiekani wielkim gorącem, ale bluźnili imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami. Nie okazali skruchy ani nie oddali Mu chwały.
10 Piąty anioł wylał swoją czaszę na tron bestii. Wtedy jej królestwo ogarnęła ciemność+, a ludzie zaczęli z bólu gryźć swoje języki.
11 Mimo to bluźnili Bogu nieba z powodu bólu oraz wrzodów i nie okazali skruchy za to, co robili.
12 Szósty anioł wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat+ i woda w niej wyschła+, żeby została przygotowana droga dla królów+ ze wschodu słońca*.
13 Potem zobaczyłem, jak z paszczy smoka+, z paszczy bestii i z paszczy fałszywego proroka wychodzą trzy nieczyste natchnione wypowiedzi* wyglądające jak żaby.
14 W rzeczywistości są to wypowiedzi natchnione przez demony. Te wypowiedzi dokonują znaków+ i wychodzą do królów całej ziemi*, żeby zgromadzić ich na wojnę+, która ma się rozegrać w wielkim dniu Wszechmocnego Boga+.
15 „Przychodzę jak złodziej+. Szczęśliwy jest ten, kto czuwa+ i ma na sobie ubranie*, żeby nie chodzić nago i żeby nikt nie patrzył na jego hańbę”+.
16 Te natchnione wypowiedzi zgromadziły królów w miejscu, które po hebrajsku nazywa się Armagedon*+.
17 Siódmy anioł wylał swoją czaszę na powietrze. Wtedy z sanktuarium, od tronu, rozległ się donośny głos+: „Stało się!”.
18 I pojawiły się błyskawice, rozległy się głosy i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Tak silnego i wielkiego trzęsienia ziemi nie było, odkąd na ziemi są ludzie+.
19 Wielkie miasto+ rozdzieliło się na trzy części i miasta narodów zostały zniszczone. Bóg przywołał na pamięć metropolię Babilon Wielki+, żeby jej dać kielich z winem swojego wielkiego gniewu+.
20 Ponadto każda wyspa uciekła i góry zniknęły+.
21 Potem z nieba spadł na ludzi wielki grad+, którego każda bryła ważyła około talentu*. A ludzie bluźnili Bogu z powodu tej plagi gradu+, bo była ona nadzwyczaj wielka.
Przypisy
^ Lub „dusza”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „rozporządzenia”.
^ Lub „ze wschodu”.
^ Dosł. „nieczyste duchy”.
^ Lub „zamieszkanej ziemi”.
^ Dosł. „strzeże swoich szat”.
^ Gr. Har Magedòn, pochodzące od hebr. wyrażenia, które znaczy „góra Megiddo”.
^ Gr. talent odpowiadał 20,4 kg. Zob. Dodatek B14.