„Miałam dwie koleżanki, które ciągle coś razem robiły, a mnie pomijały. Bez przerwy dowiadywałam się, jak to świetnie spędziły czas. Pewnego razu zadzwoniłam do jednej z nich. Odebrał ktoś inny, ale z głębi domu dochodziła do mnie ich rozmowa i śmiech. Kiedy słyszałam, jak dobrze się bawią, czułam się jeszcze bardziej samotna!” (Maria) *.

Czy czułeś się kiedyś odstawiony na boczny tor i osamotniony? Jeśli tak, pomóc mogą ci rady z Biblii. Najpierw jednak przeanalizuj kilka faktów dotyczących samotności.

Prawie każdy czasami czuje się samotny. Nie omija to również ludzi z pozoru popularnych. Dlaczego? Ponieważ uczucie samotności nie ma związku z liczbą zawartych przyjaźni, tylko z ich jakością. Ktoś, kto wygląda na popularnego, może być stale otoczony ludźmi, ale czuć się samotny z powodu braku prawdziwych przyjaciół.

Samotność może się odbić na zdrowiu. Po przeanalizowaniu wyników 148 przeprowadzonych badań uczeni doszli do wniosku, że nikłe zaangażowanie społeczne grozi przedwczesną śmiercią. Jako czynnik ryzyka jest „dwa razy bardziej niebezpieczne niż otyłość” i „równie szkodliwe jak palenie 15 papierosów dziennie”.

Uczucie osamotnienia popycha nieraz w złym kierunku. Może cię skłonić do tego, by zadowalać się przyjaźnią z kimkolwiek, kto tylko gotów jest się z tobą zadawać. „Kiedy czujesz się samotny, desperacko zależy ci na czyjejś uwadze” — mówi młody mężczyzna o imieniu Alan. „Łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że jakiekolwiek zainteresowanie jest lepsze niż żadne. A to może się źle skończyć”.

Nowoczesne środki komunikacji nie zawsze są rozwiązaniem. Dwudziestoparoletnia Natalie wyznaje: „Mogłabym wysyłać po sto SMS-ów lub e-maili dziennie, a i tak czuć się strasznie samotna”. Podobne odczucia ma kilkunastoletni Tyler: „Esemesowanie jest jak przekąska, a kontakt twarzą w twarz jak cały posiłek. Przekąski są fajne, ale żeby się najeść, potrzebujesz czegoś konkretnego”.

Myśl jak najpozytywniej. Załóżmy, że znajdujesz w Internecie zdjęcia ze spotkania, które urządzili twoi przyjaciele, ale ciebie nie zaprosili. Masz teraz dwa wyjścia — dojść do wniosku, że zostałeś pominięty celowo, albo spojrzeć na sprawę bardziej pozytywnie. Skoro nie znasz wszystkich faktów, dlaczego miałbyś zakładać najgorsze? Przekieruj wysiłki raczej w stronę szukania lepszego scenariusza. Często wrażenie osamotnienia jest wynikiem nie samej sytuacji, ale tego, jak się ją odbiera. Zasada biblijna: Przysłów 15:15.

Unikaj uogólnień. W chwilach osamotnienia możesz sobie myśleć: „Nikt mnie nigdy nie zaprasza” albo „Wszyscy mnie unikają”. Ale tego typu uogólnienia sprawiają, że coraz bardziej pogrążasz się w samotności. Mogą nawet doprowadzić do tego, że wpadniesz w błędne koło — czujesz się jak wyrzutek, dlatego się izolujesz, przez to jesteś sam, więc czujesz się jak wyrzutek. Zasada biblijna: Przysłów 18:1.

Otwórz się na przyjaźnie z osobami starszymi od ciebie. Biblia wspomina o Dawidzie, który zapewne był jeszcze nastolatkiem, gdy spotkał Jonatana, starszego od siebie o 30 lat. Mimo różnicy wieku zostali bliskimi przyjaciółmi (1 Samuela 18:1). Tak samo może być w twoim wypadku. „Niedawno uświadomiłam sobie, ile znaczą przyjaciele, którzy są ode mnie starsi” — mówi 21-letnia Kiara. „Mam świetnych przyjaciół starszych nawet o kilkadziesiąt lat i naprawdę cenię ich dojrzałe poglądy i stateczność”. Zasada biblijna: Hioba 12:12.

Ciesz się chwilami samotności. Niektórzy gdy tylko trochę pobędą sami, od razu czują się samotni. Jednak wcale nie musiałoby tak być. Na przykład Jezus był towarzyski, ale lubił też chwile samotności (Mateusza 14:23; Marka 1:35). Możesz się na nim wzorować. Zamiast uważać brak towarzystwa za coś przykrego, wykorzystuj takie momenty spokoju, żeby z docenianiem porozmyślać o dobrych rzeczach, które cię spotykają. Niewykluczone, że dzięki temu inni jeszcze bardziej będą chcieli się z tobą przyjaźnić (Przysłów 13:20).