W VII WIEKU p.n.e. babiloński król Nebukadneccar wtargnął do Jerozolimy, spalił całe miasto i zburzył jego mury. Pojmał i oślepił judzkiego króla Sedekiasza. Ponadto ‛pozabijał wszystkich dostojników Judy’ (Jeremiasza 39:1-8).

Jednym z dostojników — zapewne książąt judzkich — zgładzonych przez Babilończyków (Chaldejczyków) mógł być Juchal, syn Szelemiasza. Do jego dziejów historia dopisała swoisty epilog. Zanim go poznamy, przyjrzyjmy się najpierw, co Pismo Święte mówi o Juchalu i jego czasach.

‛Nie przemogą cię’

Jehowa polecił prorokowi Jeremiaszowi ogłosić wyroki przeciw Judzie i stołecznej Jerozolimie. Przygotował go na negatywną reakcję judzkich królów, książąt, kapłanów i całego ludu. Powiedział: „Będą z tobą walczyć, ale cię nie przemogą, bo ‚ja jestem z tobą — brzmi wypowiedź Jehowy — by cię wyzwolić’” (Jeremiasza 1:17-19).

Kiedy Babilończycy oblegali Jerozolimę, król Sedekiasz dwukrotnie wysyłał do Jeremiasza posłańców. Mieli zapytać, czy Nebukadneccar odstąpi od miasta, oraz prosić proroka, by się o to modlił. Jednym z nich był Juchal, znany też pod imieniem Jehuchal. Orędzie Boże przekazane za pośrednictwem Jeremiasza głosiło, że Chaldejczycy zniszczą Jerozolimę. Ktokolwiek w niej pozostanie, umrze wskutek klęski głodu, zarazy lub od miecza. Ci natomiast, którzy ‛wyjdą do Chaldejczyków’, ocaleją. Słowa Jeremiasza musiały bardzo rozsierdzić książąt Judy (Jeremiasza 21:1-10; 37:3-10; 38:1-3).

Juchal i inni książęta wywierali na Sedekiasza nacisk, mówiąc: „Niechże ten mąż [Jeremiasz] poniesie śmierć, bo jakże on osłabia ręce wojowników”. Niegodziwy Juchal był również wśród tych, którzy wrzucili Jeremiasza do błotnistej cysterny. Później prorok został z niej wyratowany (Jeremiasza 37:15; 38:4-6). Dzięki posłuszeństwu wobec Jehowy Jeremiasz przeżył zagładę Jerozolimy, natomiast Juchal najwidoczniej zginął, gdy system, któremu ufał, legł w gruzach.

Ciekawy epilog

Można powiedzieć, że epilog historii Juchala został dopisany zupełnie niedawno — w roku 2005. Archeolodzy prowadzili wykopaliska w miejscu, w którym spodziewali się odnaleźć pozostałości pałacu króla Dawida. Odkryli tam ruiny dużej budowli kamiennej, która ich zdaniem została zniszczona w czasach  Jeremiasza, gdy Babilończycy zdobyli Jerozolimę.

Nie ustalono jednoznacznie, czy istotnie był to pałac Dawida. Niemniej archeologom udało się zidentyfikować pewne znalezisko — jednocentymetrowy gliniany odcisk pieczęci ukazany na stronie 14. Opatrzono nim jakiś dokument, który już dawno zniszczał. Napis na tym odcisku brzmi: „Własność Jehuchala, syna Szelemijahu, syna Szowi”. Najwyraźniej więc odcisk ten wykonano pieczęcią wrogiego Jeremiaszowi Jehuchala, czyli Juchala, syna Szelemiasza.

Archeolog Eilat Mazar, która odcyfrowała tę inskrypcję, napisała, że Jehuchal jest już „drugim królewskim dworzaninem” — po Gemariaszu, synu Szafana — którego imię pojawia się na odciskach pieczęci odnalezionych w Mieście Dawidowym. *

Wiara w Słowo Boże nie jest zależna od znalezisk archeologicznych. Jej rzeczywistą podstawą są spełniające się proroctwa, spisane pod natchnieniem Bożym. Fakty historyczne poświadczają, że Jeremiasz trafnie przepowiedział zagładę Jerozolimy. Niechlubny kres jego oponentów powinien wzmocnić nasze przekonanie, że jeśli wzorem tego proroka pozostaniemy wierni, to nasi wrogowie ‛nie przemogą nas, bo z nami jest Jehowa’.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 15]

Jeremiasz nie ulegał naciskom i nie rozwadniał orędzia Bożego

[Prawa własności do ilustracji, strona 14]

Gabi Laron/​Institute of Archaeology/​Hebrew University ©Eilat Mazar