Dlaczego Izraelici na pustkowiu otrzymali od Boga właśnie przepiórki?

▪ Po wyjściu Izraelitów z Egiptu Bóg dwa razy obficie zaopatrzył ich w mięso, zsyłając im przepiórki (Wyjścia 16:13; Liczb 11:31).

Są to nieduże ptaki — mają jakieś 20 centymetrów długości i ważą około 100 gramów. Gniazdują w wielu rejonach Europy i zachodniej Azji. Na zimę migrują do Afryki Północnej i na Półwysep Arabski. Podczas sezonowych wędrówek ogromne ich stada przelatują nad wschodnim wybrzeżem Morza Śródziemnego i półwyspem Synaj.

W Encyklopedii biblijnej (wyd. Vocatio) powiedziano o przepiórkach: „Chociaż znakomicie latają one na krótkich dystansach, to jednak na dłuższych są uzależnione od wiatru. Zmiany kierunku wiatru zmuszają je do lądowania”. Wyczerpane ptaki muszą dzień lub dwa odpocząć na ziemi i stają się wtedy łatwym łupem. Ze względu na popularność ich mięsa Egipt na początku XX wieku eksportował około trzech milionów przepiórek rocznie.

Obie biblijne wzmianki o przepiórkach dotyczą wydarzeń, które rozegrały się wiosną. Choć w tym okresie ptaki te przelatywały nad półwyspem Synaj, w gruncie rzeczy to Jehowa sprawił, że „zerwał się wiatr”, który przyniósł je do obozu Izraelitów (Liczb 11:31).

Co upamiętniało Święto Poświęcenia wspomniane w Ewangelii według Jana 10:22?

▪ Trzy doroczne święta ustanowione przez Boga — Święto Przaśników, Pięćdziesiątnicę i Święto Zbiorów — Żydzi mieli obchodzić odpowiednio wczesną wiosną, późną wiosną i jesienią. Jednak święto, o którym mowa w Ewangelii według Jana 10:22, obchodzono w „porze zimowej”. Upamiętniało ono ponowne poświęcenie świątyni Jehowy w roku 165 p.n.e. Przypadało w okolicach przesilenia zimowego. Trwało osiem dni, począwszy od 25 Kislew. Dlaczego zostało wprowadzone?

W 168 roku p.n.e. syryjski władca Antioch IV Epifanes z dynastii Seleucydów, który postanowił położyć kres religii i zwyczajom Żydów, zbudował pogański ołtarz na ołtarzu w świątyni Jehowy w Jerozolimie i poświęcił go greckiemu bogu Zeusowi.

Incydent ten doprowadził do wybuchu powstania Machabeuszów. Żydowski przywódca Juda Machabeusz odebrał Jerozolimę Seleucydom, zburzył sprofanowany ołtarz i na jego miejscu wzniósł nowy. Dokładnie trzy lata po tym, jak stary ołtarz został zbezczeszczony, Juda Machabeusz poświęcił Jehowie oczyszczoną świątynię. Od tamtej pory Żydzi obchodzą w grudniu Święto Poświęcenia (po hebrajsku chanukkáh), zwane Chanuką.

[Ilustracja na stronie 14]

Podobizna Judy Machabeusza, Lyon, 1553

[Prawa własności do ilustracji, strona 14]

Z książki Wood’s Bible Animals. 1876