Być może zapytasz: „Skoro Bóg jest wszechwiedzący, a więc zna moje myśli i potrzeby, to po co mam się modlić?”. Pytanie to nie jest pozbawione podstaw. Czyż sam Jezus nie powiedział, że Bóg ‛wie, czego potrzebujemy, zanim go w ogóle poprosimy’? (Mateusza 6:8). Również izraelski król Dawid zdawał sobie z tego sprawę i dlatego napisał: „Nie ma jeszcze słowa na moim języku, a oto ty, Jehowo, już znasz je całe” (Psalm 139:4). Po co w takim razie zwracać się do Boga w modlitwie? Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, zastanówmy się, co na temat modlitw mówi Biblia *.

Wprawdzie Biblia mówi, że Bóg Jehowa * wie wszystko, ale wynika z niej również, że nie chodzi Mu jedynie o gromadzenie informacji na temat swoich sług (Psalm 139:6; Rzymian 11:33). Jego nieograniczona pamięć nie przypomina komputera, który przechowuje suche dane o poszczególnych osobach. W rzeczywistości Bóg żywo interesuje się naszymi najgłębszymi myślami, bo chce, żebyśmy się do niego zbliżyli (Psalm 139:23, 24; Jakuba 4:8). Właśnie dlatego Jezus zachęcał do zanoszenia modlitw, mimo iż jego Ojciec dobrze zna nasze podstawowe potrzeby (Mateusza 6:6-8). Im częściej będziemy dzielić się swoimi myślami ze Stwórcą, tym bardziej się do Niego przybliżymy.

Niekiedy możemy nie wiedzieć dokładnie, o co się modlić. W takim wypadku Bóg może spojrzeć poza uczucia, których nie potrafimy wyrazić, i wykorzystując doskonałą znajomość naszej sytuacji, zareagować stosownie do naszych potrzeb (Rzymian 8:26, 27; Efezjan 3:20). Gdy dostrzegamy w swym życiu przejawy pomocy Boga, nawet te bardzo subtelne, zbliża nas to do Niego.

Biblia zapewnia, że wszechmocny Bóg odpowiada na modlitwy swych wiernych czcicieli. Ale Księga ta wyjaśnia również, dlaczego pewnych modlitw On nie wysłuchuje. Na przykład gdy w starożytnym Izraelu rozpleniła się przemoc, Bóg za pośrednictwem proroka Izajasza oświadczył temu narodowi: „Chociaż mnożycie modlitwy, ja nie wysłuchuję; wasze ręce pełne są przelanej krwi” (Izajasza 1:15). Tak więc ci, którzy okazują pogardę dla praw Bożych lub modlą się z niewłaściwych pobudek, nie mogą oczekiwać, że Bóg ich wysłucha (Przysłów 28:9; Jakuba 4:3).

Z drugiej strony Biblia mówi: „O cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje” (1 Jana 5:14). Czy to znaczy, że Bóg automatycznie spełni każdą prośbę swoich czcicieli? Niekoniecznie. Na przykład apostoł Paweł trzy razy upraszał Boga, by uwolnił go od ‛ciernia w ciele’ (2 Koryntian 12:7, 8). Być może Paweł miał przewlekłe kłopoty ze wzrokiem. Zapewne czuł się tym bardzo sfrustrowany. Otrzymał dar uzdrawiania i dokonał nawet wskrzeszenia, a mimo to musiał znosić trapiącą go dolegliwość (Dzieje 19:11, 12; 20:9, 10). Chociaż odpowiedź na jego prośby była inna, niż ta, której pragnął, z wdzięcznością ją przyjął (2 Koryntian 12:9, 10).

To prawda, że na modlitwy niektórych osób wymienionych w Biblii Bóg odpowiedział w niezwykły sposób (2 Królów 20:1-7). Ale nawet w czasach biblijnych nie było to regułą. Inni słudzy Boży wyrażali zaniepokojenie, gdy Bóg zdawał się nie odpowiadać na ich modlitwy. Król Dawid zapytał: „Jak długo, Jehowo, będziesz o mnie zapominał? Czy zawsze?” (Psalm 13:1). Ale kiedy Dawid uświadomił sobie, jak często Jehowa ratował go z opresji, ponownie dał wyraz swojej ufności do Niego. W tej samej modlitwie powiedział: „Ja zaś zaufałem twojej lojalnej życzliwości” (Psalm 13:5). Bywa, że dzisiejsi słudzy Boży, podobnie jak Dawid, muszą wytrwale się modlić, póki nie dostrzegą odpowiedzi Boga na ich prośby (Rzymian 12:12).

Bóg reaguje na nasze rzeczywiste potrzeby.

Troskliwi rodzice mogą mieć powody, by nie zawsze od razu dać dzieciom to, o co one poproszą. Podobnie Bóg może nie odpowiadać na nasze prośby w sposób zgodny z naszymi oczekiwaniami albo w spodziewanym przez nas momencie. Możemy jednak ufać, że nasz Stwórca niczym kochający Ojciec zareaguje na nasze rzeczywiste potrzeby w słusznym czasie i w najlepszy sposób (Łukasza 11:11-13).

Bóg może odpowiedzieć w mniej dostrzegalny sposób.

A co, jeśli modlimy się o usunięcie jakiegoś uciążliwego problemu? Czy powinniśmy dojść do wniosku, że skoro nie otrzymaliśmy niezwykłej odpowiedzi, to Jehowa wcale nas nie wysłuchał? Ależ skąd! Warto się zastanowić, czy nie udzielił nam wsparcia w mniej widoczny sposób. Może jakiś troskliwy przyjaciel postarał się nam pomóc w odpowiednim momencie (Przysłów 17:17). Całkiem możliwe, że to Jehowa go do tego pobudził. Na nasze wołanie o pomoc Bóg może też odpowiedzieć za pośrednictwem Biblii, która zawiera mądre rady, niezbędne do poradzenia sobie z jakąś trudną sytuacją (2 Tymoteusza 3:16, 17).

Często się zdarza, że Bóg, zamiast usunąć problem, udziela swym sługom sił potrzebnych do uporania się z nim (2 Koryntian 4:7). Kiedy na przykład Jezus błagał Ojca, by odsunął od niego ciężką próbę, która mogła ściągnąć hańbę na imię Boże, Jehowa umocnił swego Syna za pośrednictwem anioła (Łukasza 22:42, 43). Podobnie może się posłużyć kimś nam bliskim, żeby pokrzepić nas, gdy tego najbardziej potrzebujemy (Przysłów 12:25). Ponieważ taka odpowiedź jest mniej dostrzegalna, niewykluczone, że musimy być bardziej wyczuleni na sposób, w jaki Bóg reaguje na nasze modlitwy.

Niekiedy Bóg czeka, aż nadejdzie wyznaczona przez Niego pora.

W Biblii czytamy, że wszechmocny Bóg okazuje łaskę pokornym osobom „w stosownym czasie” (1 Piotra 5:6). A zatem jeśli nieraz Jehowa na pozór zwleka z odpowiedzią na nasze szczere prośby, nie oznacza to braku zainteresowania z Jego strony. Kochający Stwórca patrzy na sprawy z szerszej perspektywy i nasze prośby ocenia przez pryzmat tego, co jest dla nas najlepsze.

Wyobraź sobie, że masz synka, który prosi cię o rower. Czy automatycznie spełnisz jego prośbę? Jeżeli twoim zdaniem nie jest jeszcze wystarczająco odpowiedzialny, żeby na nim jeździć, być może odłożysz zakup na później. Niemniej zrealizujesz go wtedy, gdy uznasz, że będzie to korzystne dla dziecka. Tak samo Bóg może spełnić stosowne „pragnienia twego serca” we właściwym czasie, jeśli nie przestaniesz się o to modlić (Psalm 37:4, Edycja Świętego Pawła).

Biblia zachęca prawdziwych chrześcijan, żeby wciąż ufali w wartość modlitwy. Ktoś mógłby dojść do wniosku, że łatwiej powiedzieć, niż zrobić. Oczywiście jeśli przez dłuższy czas zmagamy się z jakimś problemem lub niesprawiedliwością, może nie być nam łatwo czekać na odpowiedź od Boga. Powinniśmy jednak pamiętać, czego o wytrwałym zanoszeniu modlitw uczył Jezus.

 Podał on przykład biednej wdowy, która nachodziła nieprawego sędziego i domagała się sprawiedliwości (Łukasza 18:1-3). Początkowo sędzia nie chciał jej pomóc, ale w końcu powiedział sobie: „Dopilnuję, żeby jej oddano sprawiedliwość, by nie przychodziła i mnie nie dobijała” (Łukasza 18:4, 5). Według tekstu greckiego sędzia zajął się sprawą wdowy, żeby ta nie ‛podbiła mu oka’, czyli inaczej mówiąc, nie zepsuła mu reputacji (Nowy Komentarz Biblijny, tom III, część 2) *. Skoro nawet nieprawy sędzia w trosce o swoją reputację zdecydował się pomóc ubogiej wdowie, to o ileż bardziej nasz opiekuńczy Bóg odda sprawiedliwość tym, „którzy dniem i nocą do niego wołają”! Jak dodał Jezus, Bóg „spowoduje, iż prędko zostanie im oddana sprawiedliwość” (Łukasza 18:6-8).

Chociaż niekiedy możemy czuć się znużeni proszeniem o pomoc lub łaskę, nie powinniśmy dawać za wygraną. Jeśli nie ustajemy w modlitwach, dowodzimy, że szczerze pragniemy dostrzec Boże kierownictwo w naszym życiu. Uczymy się też dostrzegać, w jaki sposób Bóg reaguje na nasze prośby, i w rezultacie przybliżamy się do Niego. Możemy więc być pewni, że jeżeli będziemy prosić z wiarą, Jehowa odpowie na nasze szczere modlitwy (Łukasza 11:9).