„Wiara to całkowita pewność, że to, na co mamy nadzieję, nastąpi, przekonujący dowód, że to, czego nie widać, istnieje” (Hebrajczyków 11:1, Przekład Nowego Świata).

 „Wiara jest gwarancją tego, czego się spodziewamy, i dowodem rzeczywistości niewidzialnej” (Hebrajczyków 11:1, Edycja Świętego Pawła).

 Ten werset podaje najbardziej zwięzły opis wiary, jaki można znaleźć w Piśmie Świętym. Pokazuje, że wiara jest czymś więcej niż tylko samym przeświadczeniem o istnieniu Boga.

 „Wiara to całkowita pewność, że to, na co mamy nadzieję, nastąpi”. Słowo „wiara” jest tłumaczeniem greckiego terminu, który kryje w sobie myśl o zaufaniu, pewności i głębokim przekonaniu. Nie chodzi o nierealistyczne oczekiwania, ale o „całkowitą pewność”, że coś się wydarzy. W języku greckim użyto tu słowa a, które można też przetłumaczyć na „tytuł własności”. Jeśli ktoś otrzymał taki tytuł, to ma gwarancję, że stał się właścicielem określonych rzeczy.

 „Wiara to (...) przekonujący dowód [„oczywisty przejaw”, przypis], że to, czego nie widać, istnieje”. Wiara opiera się na solidnych dowodach. Te dowody są tak przekonujące, że nawet jeśli ktoś nie widzi danej rzeczy, to uznaje ją za realną.

 List do Hebrajczyków napisał w I wieku apostoł Paweł do chrześcijan żyjących w Jerozolimie i okolicach. W tej części listu Paweł omawia znaczenie wiary. Pisze na przykład: „Bez wiary nie można się podobać Bogu, bo każdy, kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy Go z całych sił szukają” (Hebrajczyków 11:6). Po podaniu definicji wiary w Hebrajczyków 11:1 Paweł przytacza przykłady mężczyzn i kobiet, którzy przejawiali tę cechę. Przypomina, jak okazywali swoją wiarę, kiedy postępowali zgodnie z wymaganiami Boga (Hebrajczyków 11:4-38).