Skip to content

vaasagarin kēlvi

kadavulai yaar padaitthadhu?

kadavulai yaar padaitthadhu?

oru appaa than ēlu vayadhu maganōdu ippadi pēsuvadhai karpanai seidhu paarungal. “romba varushatthukku munnaadi kadavul indha ulagatthaiyum adhula irukkira maram, chedi, kodi ellaatthaiyum padaichaaru. sūriyan, chandhiran, natchatthirangalai ellaam padaichaaru.” avarudaiya magan satru yōsitthuvittu, “appadinnaa, kadavulai yaar padaichadhu?” endru kētkiraan.

“kadavulai yaarumē padaikkala. avarukku oru aarambamē illai” engiraar appaa. tharchamayatthirku, andha badhilai kēttu pillai thirupthi adaindhaalum, avan valara valara andha kēlvi avanudaiya manadhai kudaindhukondēdhaan irukkiradhu. ‘kadavulukku aarambamē illaiyaa, adhu eppadi mudiyum? ellaatthukkumē oru aarambam irukkē. indha prabanjatthukkukkūda oru aarambam irukkē. appadinnaa kadavulukkum oru aarambam irukkanumē. avaru eppadi vandhaaru?’ endru yōsikkiraan.

idhai patri baibil enna solgiradhu? andha appaa koduttha badhilaitthaan baibilum kodukkiradhu. mōsē endra oruvar eludhinaar: “aandavarē, . . . parvadhangal thōndrumunnum, nīr būmiyaiyum ulagatthaiyum uruvaakkumunnum, nīrē anaadhiyaai endrendraikkum dhēvanaayirukkirīr.” (sangīdham 90:1, 2) thīrkkadharisiyaana ēsaayaavum ippadi sonnaar: ‘unakku theriyaadhaa? nī kēttadhillaiyaa? aandavarē endrumulla kadavul; avarē vinnulagin ellaigalai padaitthavar.’ (ēsaayaa 40:28, podhu molipeyarppu) avarai pōlavē yūdhaavum than kadidhatthil, kadavul ‘endrendraikkum’ vaalvadhaaga sonnaar.—yūdhaa 25, īsi tu rīd varshan.

kadavulai “nitthiya raajaa” endru yēsuvin sīdaraana pavulum sonnaar. (1 thīmōtthēyu 1:17) appadiyendraal kadavul endrendrumaaga irundhirukkiraar. avarukku aarambamē illai. adhēsamayam avarukku mudivum illai! (velippadutthudhal 1:8) avar endrendrum vaalvadhaal avarai sarva sakthiyulla kadavul endru solvadhu porutthamaaga irukkiradhu.

idhai purindhukolvadhu namakku ēn kashtamaaga irukkiradhu? yegōvaa dhēvanōdu oppidumpōdhu, naam sorpa kaalamdhaan uyirvaalgirōm. adhanaal nēratthaiyum kaalatthaiyum yegōvaa paarppadhupōl nammaal paarkka mudiyaadhu. avar endrendrum vaalvadhaal aayiram varudangal avarukku orēvoru naal pōl irukkiradhu. (2 pēdhuru 3:8) idhai purindhukolla indha udhaaranatthai gavaniyungal: mulumaiyaaga valarchiyadaindha oru vettukkili 50 naatkalē vaalum. makkal 70 alladhu 80 varudangal vaalvadhai adhanaal karpanai seiya mudiyumaa? nichayam mudiyaadhu! ellaavatraiyum padaittha kadavulukku mun naam vettukkiligalai pōl iruppadhaaga baibil solgiradhu. naam sindhikkum vidhatthai kadavul sindhikkum vidhatthōdu oppidavē mudiyaadhu. (ēsaayaa 40:22; 55:8, 9) appadiyendraal nammaal yegōvaavai patri mulumaiyaaga purindhukollavē mudiyaadhu!

kadavul endrendrum vaalvadhai nammaal purindhukolla mudiyaavittaalum, adhudhaan unmai! ēnendraal, kadavulai oruvar padaitthirundhaal avardhaan padaippaalaraaga irukka vēndum. aanaal yegōvaadhaan ‘ellaavatraiyum padaitthaar’ endru baibil solgiradhu. (velippadutthudhal 4:11) adhumattumalla, indha prabanjatthirku ōr aarambam irundhadhendru namakku theriyum. (aadhiyaagamam 1:1, 2) avaiyellaam eppadi thōndriyirukkum? nichayam avatrai oruvar padaitthirukka vēndum; avaiyellaam thōndruvadharku mun adhai padaittha oruvar irundhirukka vēndum. mudhal padaippaana avarudaiya maganum, dhēvathūdhargalum padaikkappaduvadharku munbē kadavul vaalndhirukka vēndum. (yōbu 38:4, 7; kolōseyar 1:15) appadiyendraal, avar aarambatthil thaniyaaga irundhirukkiraar. avarukku mun yaarum, edhuvum irundhadhillai; yaarum avarai padaikkavum illai.

naam uyir vaalvadhaiyum indha prabanjam arumaiyaaga seyalpaduvadhaiyum paarkkumpōdhu nichayam idhaiyellaam padaittha oruvar irukkiraar, avar endrendrum vaalndhukondirukkiraar enbadhu palichena therigiradhu. enavē, nammudaiya prabanjatthai iyanga vaippavar, avatrai kattuppadutthum sattangalai undupanninavar, endrendrumaaga vaalndhukondirukka vēndum. avar mattumē ellōrukkum uyir kodutthirukka mudiyum.—yōbu 33:4.