หลัง​จาก​ต่อ​ว่า​พวก​ฟาริสี​ที่​ตั้ง​ธรรมเนียม​ต่าง ๆ ขึ้น​มา​เพื่อ​ผล​ประโยชน์​ของ​ตัว​เอง พระ​เยซู​กับ​เหล่า​สาวก​ก็​ไป​แถว ๆ เมือง​ไทระ​และ​เมือง​ไซดอน​ใน​ฟีนิเซีย ซึ่ง​อยู่​ห่าง​ออก​ไป​หลาย​กิโลเมตร​ทาง​ตะวัน​ตก​เฉียง​เหนือ

พระ​เยซู​เจอ​บ้าน​หลัง​หนึ่ง​ที่​จะ​พัก​ได้ ท่าน​ไม่​อยาก​ให้​ใคร​รู้​ว่า​อยู่​ที่​นี่ แต่​พระ​เยซู​ก็​ไม่​อาจ​หลุด​รอด​สาย​ตา​ของ​คน​รอบ​ข้าง​ได้ ผู้​หญิง​ชาว​กรีก​คน​หนึ่ง​ที่​เกิด​ใน​แถบ​นี้​ตาม​หา​ท่าน​จน​เจอ แล้ว​อ้อน​วอน​ท่าน​ว่า “ท่าน​ผู้​เป็น​ลูก​หลาน​ดาวิด ขอ​เมตตา​ดิฉัน​ด้วย ลูก​สาว​ของ​ดิฉัน​ถูก​ปีศาจ​สิง เธอ​เจ็บ​ปวด​ทรมาน​มาก”—มัทธิว 15:22; มาระโก 7:26

หลัง​จาก​ผ่าน​ไป​พัก​หนึ่ง พวก​สาวก​ก็​บอก​พระ​เยซู​ว่า “ไล่​เธอ​ไป​เถอะ เธอ​ตะโกน​ตาม​ตื๊อ​เรา​ไม่​หยุด” แล้ว​พระ​เยซู​ก็​บอก​เหตุ​ผล​ที่​ท่าน​ไม่​ตอบ​เธอ​เลย​สัก​คำ ท่าน​พูด​ว่า “พระเจ้า​ส่ง​ผม​มา​หา​เฉพาะ​คน​อิสราเอล​เท่า​นั้น พวก​เขา​เป็น​เหมือน​แกะ​ที่​หลง​หาย” แต่​ผู้​หญิง​คน​นั้น​ไม่​ยอม​แพ้ เธอ​เข้า​ไป​ใกล้​และ​คำนับ​พระ​เยซู​พร้อม​กับ​อ้อน​วอน​ว่า “นาย​ท่าน ช่วย​ดิฉัน​ด้วย​เถอะ”—มัทธิว 15:23-25

พระ​เยซู​อยาก​จะ​ทดสอบ​เธอ ท่าน​จึง​พูด​ถึง​ความ​คิด​แง่​ลบ​ที่​คน​ยิว​มี​ต่อ​คน​ต่าง​ชาติ​โดย​บอก​ว่า “มัน​ไม่​ถูก​หรอก​นะ​ที่​จะ​เอา​อาหาร​ของ​ลูก ๆ ไป​โยน​ให้​ลูก​หมา” (มัทธิว 15:26) แต่​การ​ที่​พระ​เยซู​ใช้​คำ​ว่า “ลูก หมา” แสดง​ให้​เห็น​ว่า​ท่าน​ห่วงใย​คน​ต่าง​ชาติ หน้า​ตา​และ​น้ำ​เสียง​ของ​ท่าน​ก็​คง​บ่ง​บอก​ด้วย​เหมือน​กัน

แทน​ที่​จะ​รู้สึก​ว่า​โดน​ดูถูก ผู้​หญิง​คน​นั้น​เอา​คำ​พูด​ของ​พระ​เยซู​มา​ใช้​เอง​และ​พูด​อย่าง​ถ่อม​ตัว​ว่า “จริง​ค่ะ​ท่าน แต่​ลูก​หมา​ก็​ยัง​ได้​กิน​เศษ​อาหาร​ที่​ตก​จาก​โต๊ะ​ของ​นาย​มัน​ไม่​ใช่​หรือ​คะ?” พระ​เยซู​เห็น​ว่า​เธอ​มี​หัวใจ​ที่​ดี ท่าน​จึง​พูด​ว่า “คุณ​นี่​มี​ความ​เชื่อ​มาก​จริง ๆ ให้​เป็น​ไป​ตาม​ที่​คุณ​ขอ​เถอะ” (มัทธิว 15:27, 28) ถึง​แม้​ลูก​สาว​ของ​เธอ​ไม่​ได้​อยู่​ที่​นั่น แต่​ทุก​อย่าง​ก็​เกิด​ขึ้น​ตาม​ที่​เธอ​ขอ ตอน​ที่​ผู้​หญิง​คน​นั้น​กลับ​บ้าน ลูก​สาว​ของ​เธอ​นอน​อยู่​บน​เตียง​และ​หาย​เป็น​ปกติ​เพราะ ‘ปีศาจ​ออก​ไป​แล้ว’!—มาระโก 7:30

เมื่อ​ออก​จาก​ฟีนิเซีย พระ​เยซู​กับ​สาวก​เดิน​ทาง​ข้าม​เขต​นั้น​และ​ขึ้น​ไป​ทาง​ต้น​น้ำ​ของ​แม่น้ำ​จอร์แดน พวก​เขา​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​แถว ๆ ทาง​เหนือ​ของ​ทะเล​กาลิลี​และ​ไป​ที่​เดคาโปลิส พระ​เยซู​กับ​สาวก​ขึ้น​ไป​บน​ภูเขา แต่​ก็​มี​ฝูง​ชน​ตาม​มา พวก​เขา​พา​คน​ง่อย คน​พิการ คน​ตา​บอด และ​คน​ใบ้​มา​วาง​ไว้​แทบ​เท้า​พระ​เยซู ท่าน​รักษา​ทุก​คน​ให้​หาย ผู้​คน​รู้สึก​ทึ่ง​มาก​และ​พา​กัน​สรรเสริญ​พระเจ้า​ของ​ชาติ​อิสราเอล

พระ​เยซู​สนใจ​ผู้​ชาย​คน​หนึ่ง​เป็น​พิเศษ เขา​หู​หนวก​และ​พูด​ไม่​ค่อย​ได้ คุณ​คง​พอ​จะ​นึก​ออก​ว่า​เขา​รู้สึก​อย่าง​ไร​เมื่อ​ต้อง​อยู่​กับ​คน​เยอะ​แยะ พระ​เยซู​คง​สังเกต​เห็น​ว่า​เขา​ตื่นเต้น​มาก ท่าน​จึง​พา​เขา​แยก​ออก​มา​จาก​ฝูง​ชน แหย่​นิ้ว​มือ​เข้า​ไป​ใน​หู​ทั้ง​สอง​ข้าง​ของ​เขา บ้วน​น้ำลาย แล้ว​เอา​มา​แตะ​ที่​ลิ้น​ของ​เขา หลัง​จาก​นั้น​พระ​เยซู​เงย​หน้า​มอง​ท้องฟ้า​และ​พูด​ว่า “เอฟฟาธา” ซึ่ง​แปล​ว่า “เปิด​ออก” ผู้​ชาย​คน​นั้น​ได้​ยิน​เสียง​ทันที​และ​เริ่ม​พูด​ได้​เป็น​ปกติ พระ​เยซู​ไม่​อยาก​ให้​เขา​เล่า​เรื่อง​นี้​ให้​ใคร​ฟัง เพราะ​ท่าน​อยาก​ให้​ผู้​คน​เชื่อถือ​ท่าน​จาก​สิ่ง​ที่​ได้​ยิน​และ​ได้​เห็น​ด้วย​ตัว​เอง—มาระโก 7:32-36

คน​ที่​เห็น​พระ​เยซู​ใช้​อำนาจ​ใน​การ​รักษา​โรค​ด้วย​วิธี​มหัศจรรย์​รู้สึก​ประทับใจ​มาก พวก​เขา “รู้สึก​ทึ่ง” และ​พา​กัน​พูด​ว่า “คน​คน​นี้​ทำ​แต่​เรื่อง​ดี ๆ ขนาด​คน​หู​หนวก​เขา​ยัง​ทำ​ให้​ได้​ยิน​และ​คน​ใบ้​เขา​ก็​ทำ​ให้​พูด​ได้”—มาระโก 7:37