İsa İsrail sınırları dışında, Roma’nın Suriye eyaletindeyken Yunanlı bir kadın gelip ondan yardım istedi. İsa ona cevap verirken Yahudi olmayanları “yavru köpeklere” benzetti. Musa Kanununa göre köpek kirli bir hayvandı (Levioğulları 11:27). Bu durumda İsa bu Yunanlı kadına ve Yahudi olmayan diğer insanlara hakaret mi ediyordu?

Kesinlikle hayır. Öğrencilerine de açıkladığı gibi o dönemde İsa’nın önceliği Yahudilere yardım etmekti. Bunu kadına da anlatabilmek için bir benzetme yapıp şöyle dedi: “Çocukların ekmeğini alıp yavru köpeklere atmak doğru olmaz” (Matta 15:21-26; Markos 7:26). Yunanlılar ve Romalılar köpekleri severdi; evlerinde köpek beslerlerdi ve çocuklar onlarla oynardı. Dolayısıyla “yavru köpekler” ifadesi muhtemelen sıcak, sevimli bir çağrışım yapıyordu. Yunanlı kadın İsa’nın ne demek istediğini anlayıp şöyle karşılık verdi: “Haklısın Efendim, ama yavru köpekler de efendilerinin sofrasından düşen kırıntıları yerler.” İsa onu imanından dolayı övdü ve isteğini yerine getirip kızını iyileştirdi (Matta 15:27, 28).

Pavlus’un İtalya’ya gitmek üzere bindiği gemi ters rüzgârlarla boğuşuyordu. Bir limanda durdukları sırada Pavlus yolculuğun geri kalanına daha sonra devam etmeyi önerdi (Elçiler 27:9-12). Bu tavsiyede bulunması için geçerli bir sebep var mıydı?

O devirlerde denizciler kış aylarında Akdeniz’de yolculuk etmenin çok tehlikeli olduğunu gayet iyi bilirdi. Kasımın ortasından martın ortasına kadar deniz, yolculuk edilemeyecek kadar tehlikeli olurdu. Ama Pavlus’un bu yolculuğu eylül ya da ekim ayında gerçekleşecekti. Romalı yazar Vegetius (MS dördüncü yüzyıl) Akdeniz’de yapılan yolculukların “bazı aylarda çok elverişli, bazı aylarda riskli, diğer aylarda imkânsız” olduğunu yazdı (Epitome of Military Science). Vegetius 27 Mayıs ile 14 Eylül arasında denize açılmanın güvenli olduğunu, ancak 15 Eylül ile 11 Kasım arasında ve 11 Mart ile 26 Mayıs arasında tehlikeli olduğunu söyledi. Sık sık deniz yolculuğu yapan Pavlus şüphesiz bu durumun farkındaydı. Geminin kaptanı ve sahibi de muhtemelen bunları biliyordu, ama Pavlus’un tavsiyesine kulak asmadılar. Ve yolculuk geminin parçalanmasıyla son buldu (Elçiler 27:13-44).