Ne tür bir hediye sizi gerçekten mutlu eder? Kuşkusuz çoğumuz zorunluluktan ya da âdet yerini bulsun diye değil, sevgiden ötürü verilen hediyeleri çok takdir ederiz. Konu vermek olduğunda biz insanlar için niyet çok önemlidir. Ancak daha önemlisi, Tanrı da veren kişinin niyetini dikkate alır. Şimdi elçi Pavlus’un 2. Korintoslular 9:7’de ilhamla yazdıklarını ele alalım.

Pavlus başlıkta alıntılanan bu sözleri neden yazdı? Yahudiye’deki muhtaç durumda olan Hıristiyanlara yardım toplanıyordu ve Pavlus Korintos’taki iman kardeşlerini bu yardım işini desteklemeleri için teşvik etmek istedi. Peki onları bu konuda zorladı mı? Tam tersi, şunları yazdı: “Gönülsüzce ya da zorlamayla değil, herkes yüreğinde kararlaştırdığı gibi versin, çünkü Tanrı sevinçle vereni sever.” Şimdi bu öğüde biraz daha yakından bakalım.

“Gönülsüzce ya da zorlamayla değil.” Pavlus gerçek Hıristiyanlar arasında olmaması gereken iki şeyden söz etti. Ayette “gönülsüzce” olarak tercüme edilen Yunanca ifade, sözcük anlamıyla “üzülerek (ya da kederlenerek)” demektir. Bir başvuru kitabına göre vermek konusunda gönülsüz ya da isteksiz olan biri, “cebinden para çıkacağı düşüncesiyle için için üzülür.” Zorlamayla veren biri de kendini baskı altında hissettiği için verir. Hangimiz böyle kişilerden bir şey almak isteriz?

“Yüreğinde kararlaştırdığı gibi.” İsa’nın gerçek bir takipçisi bir şey verirken bunu Pavlus’un belirttiği gibi, “yüreğinde” aldığı karara göre yapar. Ayrıca, iman kardeşlerinin ihtiyaçlarını fark eder ve unutmaz. Bir bilgine göre, bu ayette “kararlaştırmak” olarak tercüme edilen sözcük “önceden belirleme” fikri taşır. Dolayısıyla İsa’nın bir takipçisi iman kardeşlerinin ihtiyaçları üzerinde düşünür ve bunları karşılamak üzere neler yapabileceğini kendine sorar (1. Yuhanna 3:17).

“Tanrı sevinçle vereni sever.” Pavlus, İsa’nın takipçilerinin birine bir şey verme kararı aldığında bunu zevkle yapmaları gerektiğini söyler. Gerçekten de doğru niyetle vermek insanı mutlu eder (Elçiler 20:35). Vermekten sevinç duyan kişi bu duygusunu saklayamaz. “Sevinçle” sözcüğü, veren kişinin hem yüreğinde duyduğu hem de davranışlarıyla yansıttığı sevinci ifade eder. Sevinçle veren kişi bizim yüreğimizde olduğu gibi Tanrı’nın yüreğinde de sıcak duygular uyandırır.

Pavlus’un yazdığı bu Tanrı ilhamı sözler İsa’nın takipçileri için verme konusunda yol gösterici bir ilkedir. İster zamanımızdan, enerjimizden, ister sahip olduğumuz maddi şeylerden veriyor olalım, hepimiz bunu özgür irademizle yapalım ve başkalarına, özellikle de ihtiyacı olanlara cömertlik göstermekten gerçekten zevk alalım. Böyle yaparsak mutlu olacağız, üstelik Tanrı tarafından da sevileceğiz; çünkü O “sevinçle vereni sever.”