Benin’in güneyindeki şehirlerde zem adı verilen motosiklet taksiler çok kullanılan bir ulaşım aracıdır. Öncü yardımcılığı yapan Désiré birader, motosiklet taksisine ses sistemi monte etti ve hoparlörlerden ikisini yolculara dönük şekilde yerleştirdi. Motosikletinde sürekli yayınlarımızın ve Kutsal Kitaba dayalı temsillerin ses kaydını çalıyor. Yolcuların çoğu çalan şeye hemen  dikkat kesiliyor. Yolcular dinlediklerinden o kadar hoşlanıyorlar ki inecekleri yere geldiklerinde motordan inmek istemiyorlar, hatta kayıt bitene kadar dinlemek istediklerini söylüyorlar. Désiré şöyle diyor: “Tabii ki başka yolcu alabilmek için yolcuların ödeme yapıp inmesini tercih ederim. Ama onların iyi haberi duyması paradan daha önemli. Hem böylece bir sürü yayın da verebiliyorum.”

Burundi’nin dağlık bir bölgesinde yaşayan Nolla altı yaşında. Bir gün ailece kömür ateşinde yemek pişiriyorlardı. Yan evde çalışan iki adam yanlarına gelip ateş yakmak için yanan kömür parçalarından istedi. Küçük kız o sırada ateşle ilgileniyordu. Adamlara kömürden alabileceklerini söyledi. Kısa süre sonra Nolla, adamların yanına gitti ve kömür parçalarıyla sigaralarını yaktıklarını gördü. Bu Nolla’yı çok rahatsız etti ve onlara “Ateşi, sigarayı yakmak için kullanacağınızı bilseydim vermezdim” dedi. Sonra Nolla’nın aklına İbadet Salonunda gördüğü bir dergi geldi. Derginin üzerinde sigara resmi vardı. Küçük kız hemen İbadet Salonuna koştu ve sigara konusunu ele alan 1 Haziran 2014 tarihli Gözcü Kulesi’nden iki tane aldı. Sonra adamların yanına giderek dergileri verdi ve ısrarla hemen okumalarını söyledi. Bir süre sonra onları tekrar buldu ve yakında yapılacak olan bölge ibadetinin davetiyelerinden verdi. Bu küçük kızın ısrarcılığından çok etkilenen adamlar bölge ibadetinin iki gününe katıldı. Öğle arasında Nolla adamları  gördü ve ailece yiyecekleri mütevazı yemeği onlarla paylaşmayı teklif etti. İkisi de ibadette gördükleri ve duyduklarından o kadar etkilendi ki Kutsal Kitabı incelemeye başladılar.

Liberya’da hizmet eden ihtiyarlar Krallığın iyi haberini çeşitli hapishanelerde duyuruyorlar. Başkent Monrovia’da özel öncü olarak hizmet eden Yves şöyle diyor: “Mart ayında üç mahkûm, vaftiz edilmemiş müjdeci olacak duruma geldi. Böylece Monrovia Merkez Hapishanesindeki müjdeci sayısı altıya çıkacak.” Peki bu mahkûmlar iyi haberi nasıl duyuruyor? Yves şöyle devam ediyor: “Her hafta çarşamba ve cumartesi günleri tarla buluşmaları düzenliyorlar. Onların hücre hücre giderek iyi haberi duyurmasına izin verildi. Bu şekilde Kutsal Kitaptaki ümit mesajını diğer mahkûmlarla paylaşabiliyorlar.” Mahkûmların birçoğu Kutsal Kitabı inceliyor ve hapishanede yapılan ibadetlere katılıyor. Bürodan gelen bir birader, bu hapishanede 79 mahkûma konuşma verdi. Başka altı hapishanede de Kutsal Kitabı inceleyen gruplar var ve onların hayatında da çok olumlu değişiklikler oluyor.

Ücra yerlerde hakikate ilgi gösteren insanların Anma Yemeğine katılması için çok çaba harcanıyor. Afrika’nın güneyindeki yerli bir kabile olan ve Buşman olarak da bilinen Sanlar, yüzyıllardır göçebe hayatı yaşayan, avcı ve toplayıcı bir topluluk. Glenn birader, Namibya’nın kuzeyinde özel  öncü olarak hizmet ediyor. 2015 yılında Rundu’nun 270 kilometre doğusundaki ücra bir San köyünde Anma Yemeği toplantısı yapılabilmesi için düzenlemeler yaptı. Bu, orada yapılan ikinci Anma Yemeği toplantısı olacaktı. Köyün yetkili kişileri, Yehova’nın Şahitlerinin her iki toplantı için de köydeki mahkeme salonunu ücretsiz olarak kullanmasına izin verdi. Toplantının öncesinde ve toplantı sırasında çok şiddetli yağmur yağmasına rağmen toplam 232 kişi Anma Yemeğine katıldı. Bu bölgedeki Sanlar, Khwe dilini konuşur ve konuşurken farklı dil şaklatma sesleri çıkarırlar. Anma Yemeği konuşması İngilizceden Khwe diline çevrildi. Bu dilde hiç Kutsal Kitap olmadığından İşaya 35:5, 6 gibi ayetleri açıklamak için renkli slaytlar gösterildi. Bu bölgede Kutsal Kitap tetkikleri idare eden Glenn şöyle söyledi: “Son iki yıldır burayı ayda bir ziyaret ediyorum. Birkaç günlüğüne kamp kuruyorum. Bölgenin uzak olması ve dil engeli yüzünden sahadaki ilerleme yavaş oluyor. Yardıma çok ihtiyacımız var. Bu yılki Anma Yemeği toplantısı için yetkililerle görüştüğümde, topluluğun yöneticilerinden biri, orada ibadet için bir yer inşa edip edemeyeceğimizi sordu. Hatta arsayı onların vereceğini ve inşaat masraflarını da kendilerinin karşılayacağını söyledi. Bizden tek istedikleri bir din adamıydı ya da en azından onlardan birini eğitmemizi istediler.”