იოანე 13:1––38
13 იესოს პასექიშ დღახუშახ უჩქუდ, ნამდა თე ქიანაშ დოტებაშ დო მუმაშა ულაშ დრო რდჷ მოულირ, დო რახანს ქიჸოროფუ მუშ მიმაჸუნალეფ, ნამუთ თე ქიანას რდესჷ, ბოლოშა უჸორდჷ თინეფ.
2 ოსერშეშ დროს ეშმაკის უკვე ენოდვალირ აფუდ იუდა ისკარიოტელიშ, სიმონიშ სქუაშ, გურშა, ნამდა იესო ნტერეფს ქაშუჸოთუკო ხეშა.
3 რახანს იესოს უჩქუდ, ნამდა მუმაქ ირფელ მუს გინოჩ, ღორონთშე რდჷ მოშქუმალირ დო ღორონთშა მიშჷ,
4 სუფრაშე გემწოდირთჷ, მუშ გინაქუნალ გეგნოდვჷ, გეჭოფ პიშქოსალ დო წელშა ქიგიკირ.
5 ტაშტის წყარ ქიგიობ, ქიდიჭყჷ მოწაფეეფშა კუჩხიშ ბონუა დო თი პიშქოსალით გოსქირაფა, ნამუთ წელს გითაკირუდ.
6 სიმონ-პეტრეშა ქიმერთუნ, თიქ კითხჷ: „უფალ, სი ოკო მიბონენიო კუჩხეფ?“
7 იესოქ უპასუხ: „ასე ვა გარჩქილე, მუს ვორთუქ, მარა უკულ ქიმეხვადუქ“.
8 პეტრექ უწუ თის: „ვარ, მუთუნით ვა გობონაფუანქ კუჩხის!“ იესოქ უპასუხ: „ვა მობონაფუანქ-და, ჩქიმწკუმა ართო წილ ვა გაღვენუ!“
9 სიმონ-პეტრექ უწუ: „უფალ, თაშ ქორენ-და, ხვალე კუჩხეფ ვარინ, ხელეფ დო დუდ ხოლო გომბონ!“
10 იესოქ უპასუხ: „მით ბონილ რე, თის კუჩხეფიშ ბონუაშ მეტ მუთუნ ვასაჭირ; თქვა დუდშე ბოლოშა სუფთეფ რეთჷ, მარა არძა ვარ“.
11 თის უჩქუდ, მი აშაჸათანდჷ ნტერეფიშ ხეს, ათეშენ თქუ, არძა ვა რეთია სუფთა.
12 მოციქულეფს კუჩხეფ გუბონუნ, გინაქუნალ ქიგნიქუნ, სუფრას კინ ქუმკუზოჯ* დო უწუ თინეფს: «ქიმეხვადითო, მუშენ გიბონით კუჩხეფ?
13 თქვა მოძღვარს დო უფალს მიძახუთ, დო ქოთ მართალ რეთჷ, მუშენდა თაშ რე.
14 ათეშენ მა, უფალქ დო მოძღვარქ, კუჩხეფ გოიბონით-და, თქვა ხოლო ოკო გუბონათ ართიანს კუჩხეფ.
15 თეთ მაგალით ქიმერჩით, მუშენდა, მუთ მა გიკეთით, თქვა ხოლო თინა აკეთათ.
16 მართალს, მართალს გირაგადუთ: მონა ვა რე მუშ ბატონშე უმოს, ვართ მოშქუმალირ რე მუმაშქუმალარშე უმოს;
17 ასე გიჩქუნა თე ირფელ, დო თე ირფელს გაკეთენთ-და, ბედნერეფ იჸუაფუთ.
18 არძაშე ვეფჩიებუქ; მიჩქჷ, მით გიშებგორ, მარა ოკო შისრულას წმინდა წერილეფს ინოჭარილქ: „ჩქიმ ქობალს ჭკუმუნდუნ თიქ გინმართჷ ნტერო*!“
19 თეს თეიშახ გირაგადუთ, სოიშახ მოხვადუ, მუშენდა, მუჟამსით ქუმოხვადუ, ქირწმუნათ, ნამდა თენა მა ვორექ.
20 მართალს, მართალს გირაგადუთ: მით ჩქიმ მოშქუმალირს ღებულენს, მა ხოლო ბღებულენს, დო მით მა ბღებულენს, თის ხოლო ღებულენს, მიდგაქ მა მუმაშქვჷ».
21 თენა ქოთქუნ, იესოქ მანგარო შეწუხ დო თინეფს უწუ: „მართალს, მართალს გირაგადუთ: თქვანდე ართ-ართ ნტერეფიშ ხეს ქაშმოჸოთანს!“
22 მოწაფეეფქ ართიანს ქიგნაჯინეს, აბორჯებულეფ რდესჷ, ფიქრენდეს, თეს მიშე იჩიებუნია.
23 სუფრას იესოშ ხოლოს ართ მოწაფე მიკოხედ*, ნამუთ იესოს მანგარო უჸორდჷ.
24 თიმ დროს სიმონ-პეტრექ თოლით ქაჩინებაფუ თე მოწაფეს დო უწუ: „ქომწით, მიშე იჩიებ თეს“.
25 თიქ იესოს კიდირს ქიმკანჯირ დო კითხჷ: „უფალ, მიშ გურშენ იჩიებუქ თეს?“
26 იესოქ უპასუხ: „თიშ გურშენ იფჩიებუქ, მიდგას ოჭკუმალშა ინოწაწაფილ ქობალიშ ნოტეხის მეფჩანქ“. თეშ უკულ, ქინაწაწუ ქობალ ოჭკუმალს დო ქიმიოჭირინუ იუდას, სიმონ ისკარიოტელიშ სქუას.
27 თიშ უკულ, მუთ იუდაქ გეგწუღ ქობალიშ ნოტეხ, სატანაქ გემშართჷ თიშა. უკულ იესოქ უწუ თის: „მალას გაკეთ თინა, მუდგაშ კეთება გილამ!“
28 მარა სუფრას მიკუხედესინ თინეფ შქას ნამთინს ვა უჩქუდ, მუშენ უწუ თენა;
29 რახანს ფარაშ ინარღვაფალ იუდას უღუდ, ნამთინე ფიქრენდჷ, ნამდა იესო თეთ ურაგადუდ, დღახუშო მუთ მოსაჭირუნან, ქიჸიდია ვარდა გაჭირებულეფს ფარათ ქიმეხვარია.
30 იუდაქ ქობალ გეგწუღ დო ხეთეშე გალე გეგმორთჷ. უკვე სერ რდჷ.
31 იუდაქ გალე გეგმორთუნ, იესოქ თქუ: „ასე განდიდებულ რე კოჩიშ სქუა დო თიშ საშვალებათ განდიდებულ რე ღორონთ.
32 ღორონთ განადიდენს თის, ხეთეშე განადიდენს.
33 სქუალეფ, ხოლო ჭიჭე ხანს იპჸუაფუქ თქვანწკუმა. გორუას ქუდომჭყანთ, მარა სოდეთ მა მეურქ, თქვა თექ ვამგართენა, მუჭოთ თენა იუდეველეფს ხოლო უწი.
34 ახალ კანონს გარზენთ: გიჸორდან ართიან! მუჭოთ მა გიჸოროფეთ, თქვა ხოლო თეშ გიჸორდან ართიან!
35 ართიან შქას ჸოროფა ქუგაღვენუნან-და, თეთ ქიგეგენა, ნამდა ჩქიმ მოწაფეეფ რეთჷ“.
36 სიმონ-პეტრექ კითხჷ: „უფალ, სო მეურქ?“ იესოქ უპასუხ: „სოდეთ მა მეურქ, ასე თექ ვეგკაჸუნინე, მარა უკულ ქეკმაჸუნუქ“.
37 პეტრექ უწუ: „უფალ ასე მუშენ ვეკმაჸუნინე? სქან გურშენ დუდის დობდვანქ ოღურალო!“
38 იესოქ უპასუხ: „ჩქიმო დუდის დოდვანქო ოღურალო?! მართალს, მართალს გირაგადუქ: მუმულიშ ჸიონშახ სუმშა გეგნივარანქ, ნამდა მიჩინენქ!“
სქოლიოეფი
^ შხვანერო — „ელანჯირელო ქუმკუზოჯ“. ბიბლიურ დროს სუფრაწკუმა მიკოხუნაშ თეცალ წეს უღუდეს.
^ პირდაპირ თარგმან — „თიქ გეუკინ ქურს ჩქიმ წინააღმდეგ“.
^ შხვანერო — „ელანჯირელო მიკოხედ“. ბიბლიურ დროს სუფრაწკუმა მიკოხუნაშ თეცალ წეს უღუდეს.
