کتاب مقدّس به ما فرمان می‌دهد که از خون بپرهیزیم.‏ بنابراین خوردن یا تزریق خون کامل یا هر گونه مشتقات اصلی آن در کلام خدا منع شده است.‏ به آیه‌های زیر توجه کنید:‏

•   پیدایش ۹:‏۴‏.‏ پس از توفان،‏ خدا به نوح و خانواده‌اش اجازه داد که از گوشت حیوانات تغذیه کنند،‏ اما به آنان فرمان داد که خون آن حیوانات را نخورند.‏ خدا به نوح گفت:‏ «گوشت را با حیاتش که خون آن باشد،‏ مخورید.‏» در واقع،‏ این فرمان به همهٔ انسان‌هایی که پس از نوح می‌زیستند نیز داده شد،‏ چون همه از نسل نوح هستند.‏

•   لاویان ۱۷:‏۱۴‏.‏ «نباید خون هیچ جانداری را بخورید،‏ زیرا حیات هر جاندار،‏ خون اوست.‏ هر که آن را بخورد،‏ باید منقطع شود.‏» از دید خدا،‏ جان یا حیات در خون هر جاندار است و این حیات به خدا تعلّق دارد.‏ هرچند این قانون فقط برای قوم اسرائیل بود،‏ نشان می‌دهد که منع خوردن خون تا چه حد برای خدا اهمیت داشت.‏

•   اعمال ۱۵:‏۲۰‏.‏ «از خون بپرهیزید.‏» خدا همان فرمانی را که به نوح داده بود،‏ به مسیحیان نیز داد.‏ تاریخ نشان می‌دهد که مسیحیان قرن اول از خون پرهیز می‌کردند و حتی برای معالجه نیز از آن استفاده نمی‌کردند.‏

چرا خدا به ما فرمان داده است که از خون بپرهیزیم‏؟‏

  از لحاظ پزشکی دلایلی منطقی وجود دارد که چرا نباید خون تزریق کنیم.‏ اما خدا صرفاً به این دلیل به ما فرمان نداده است که از خون بپرهیزیم،‏ بلکه دلیل بس مهم‌تر این است که خون مظهر حیات است،‏ حیاتی که از دید خدا مقدّس است.‏—‏لاویان ۱۷:‏۱۱؛‏ کولُسیان ۱:‏۲۰‏.‏