آیا شما نیز با گفتهٔ بالا موافقید؟‏ همهٔ ما مثل سَمَنتا با مشکلات و سختی‌ها مواجه شده‌ایم.‏ در این شرایط شاید وسوسه شویم که صداقت را کنار بگذاریم؛‏ در حالی که عملکرد ما در این شرایط،‏ نشان می‌دهد که واقعاً برای چه معیارهایی ارزش قائلیم.‏ برای مثال،‏ اگر آبرویمان بیش از هر چیزی برایمان اهمیت داشته باشد،‏ شاید برای حفظ آن حتی صداقت را زیر پا بگذاریم؛‏ ولی وقتی که حقیقت آشکار شود،‏ می‌تواند عواقب تلخی به همراه داشته باشد.‏ موارد زیر را در نظر بگیرید.‏

اعتماد،‏ پایه و اساس روابط بین انسان‌ها است و حس امنیت و آرامش را برای هر دو طرف به همراه خواهد داشت.‏ ولی چنین اعتمادی یک شبِه به وجود نمی‌آید،‏ بلکه با گذشت زمان و شناخت بیشتر و همچنین با ازخودگذشتگی و گفتگوهای صادقانه شکل می‌گیرد.‏ با این حال،‏ اگر تنها یک بار صداقت زیر پا گذاشته شود،‏ اعتماد به کلّی از بین می‌رود.‏ در چنین شرایطی دیگر نمی‌توان به‌راحتی به طرف مقابل اعتماد کرد.‏

آیا تا به حال دوستی قابل اعتماد،‏ شما را فریب داده است؟‏ در آن لحظه چه احساسی داشتید؟‏ به احتمال زیاد رنجیدید یا احساس کردید که به شما خیانت شده است.‏ احساستان کاملاً طبیعی و قابل درک است.‏ شکی نیست که عدم صداقت می‌تواند پایه و اساس یک رابطهٔ باارزش را سست نماید.‏

رابرت ایناس،‏ پروفسور اقتصاد از دانشگاه کالیفرنیا،‏ طبق تحقیقاتش به این نتیجه رسید که عدم صداقت می‌تواند به دیگران «سرایت» کند.‏ بر طبق این گفته،‏ عدم صداقت مانند یک ویروس عمل می‌کند؛‏ یعنی هر چه بیشتر با شخصی ناصادق در ارتباط باشیم،‏ این خصوصیت بیشتر در ما رخنه می‌کند.‏

ما چطور می‌توانیم از این خصوصیت اجتناب کنیم؟‏ در ادامه،‏ اصولی را از کتاب مقدّس بررسی می‌کنیم که در این رابطه به ما کمک خواهد کرد.‏