پس از گذشت چند ماه،‏ هیتوشی نسبت به آیندهٔ کاری خود کاملاً دلسرد و ناامید شده بود.‏ او در یک مصاحبهٔ کاری گفت که به هیچ عنوان حاضر نیست برای پیشبرد کار،‏ دست به تقلّب و فریب بزند؛‏ سپس مصاحبه‌کننده در جواب گفت:‏ «طرز فکر عجیبی دارید!‏» هیتوشی مصمم بود که صداقت و درستکاری خود را حفظ کند.‏ خانواده و دوستانش نیز او را در این راه تشویق می‌کردند.‏ با این حال،‏ او دچار شک و تردید شد و با خود گفت:‏ «آیا کار درستی بود که به خاطر ایمانم،‏ صداقتم را حفظ کردم؟‏»‏

متأسفانه،‏ تجربهٔ هیتوشی به ما نشان می‌دهد که بسیاری از مردم برای درستی و صداقت ارزشی قائل نیستند.‏ حتی بسیاری از افراد،‏ به خصوص آنانی که در دنیای تجارت فعالیت دارند،‏ صداقت را نوعی ضعف شخصیتی می‌دانند.‏ خانمی شاغل در آفریقای جنوبی می‌گوید:‏ «اکثر همکارانم صداقت را زیر پا می‌گذارند.‏ گاهی اوقات من باید خیلی سخت تلاش کنم تا مانند آنان نشوم و صداقت خود را حفظ کنم.‏»‏

دروغ،‏ نمونه‌ای از عدم صداقت است که امروزه در همه جا رواج یافته است.‏ رابرت فِلدمَن،‏ دکتر روانشناس از دانشگاه ماساچوست در اَمهِرست آمریکا،‏ طبق تحقیقاتش پی برد که ۶۰ درصد از مردم،‏ در یک مکالمهٔ ۱۰ دقیقه‌ای،‏ حداقل یک بار دروغ می‌گویند.‏ او می‌گوید:‏ «این نتیجه برای ما خیلی تعجب‌آور بود؛‏ زیرا تصوّر نمی‌کردیم که دروغ تا این حد در زندگی مردم معمول شده باشد.‏» باعث تعجب است که اکثر مردم با این که از شنیدن دروغ متنفرند،‏ ولی خودشان به یکدیگر دروغ می‌گویند.‏

چرا امروزه دروغ،‏ دزدی و اعمال دیگری که نشان عدم صداقت است،‏ تا این حد معمول شده است؟‏ عدم صداقت چگونه روی جوامع بشری تأثیر می‌گذارد؟‏ و مهم‌تر از آن،‏ ما چطور می‌توانیم از این خصوصیت دوری کنیم؟‏