۱-‏۲.‏ یهودیانی که در بابِل زندگی می‌کردند باید چه تصمیم مهمی می‌گرفتند؟‏ (‏عِزرا ۱:‏۲-‏۴‏)‏

 پادشاه پارس اعلام کرد یهودیانی که برای ۷۰ سال در اسارت بابِل بودند،‏ اجازه داشتند به سرزمینشان اسرائیل برگردند.‏ ‏(‏عِزرا ۱:‏۲-‏۴ خوانده شود.‏)‏ چرا مطمئنیم یَهُوَه در این کار نقش داشت؟‏ چون بابِلیان هیچ وقت اسیرانشان را آزاد نمی‌کردند.‏ (‏اشع ۱۴:‏۴،‏ ۱۷‏)‏ اما امپراتوری بابِل سقوط کرده بود و حکومت جدید حکم آزادی یهودیان را داده بود.‏ پس هر یهودی،‏ مخصوصاً هر سرپرست خانواده با تصمیمی روبرو بود؛‏ بابِل را ترک کند یا بماند.‏ چرا این تصمیم برای بعضی از یهودیان سخت بود؟‏

^۲ احتمالاً عده‌ای از آن‌ها به خاطر سالخوردگی نمی‌توانستند آن مسیر طولانی را طی کنند.‏ همچنین اکثر یهودیان در بابِل به دنیا آمده بودند و همهٔ عمرشان را آنجا زندگی کرده بودند.‏ برای آن‌ها اسرائیل سرزمین اجدادی‌شان بود.‏ ظاهراً در بابِل وضعیت مالی بعضی از یهودیان خوب شده بود.‏ شاید بعضی‌ها فکر می‌کردند که نمی‌توانند تجارت یا خانه‌شان را ترک کنند و به سرزمینی ناآشنا بروند.‏

۳.‏ چه برکتی چشم‌انتظار یهودیان وفاداری بود که به اسرائیل برمی‌گشتند؟‏

^۳ در ذهن یهودیان وفادار برگشتن به اسرائیل ارزش هر گونه ازخودگذشتگی را داشت.‏ برای آن‌ها پرستش یَهُوَه به روش درست  بزرگ‌ترین نعمت بود.‏ بابِل بیشتر از ۵۰ معبد برای بت‌پرستان داشت،‏ اما برای یَهُوَه معبدی نبود.‏ هیچ کهانت یا مذبحی وجود نداشت که اسرائیلیان بتوانند بر طبق شریعت موسی قربانی تقدیم کنند.‏ به علاوه،‏ قوم یَهُوَه در مقایسه با بت‌پرستانی که هیچ اهمیتی به معیارهای یَهُوَه نمی‌دادند،‏ در اقلیت بودند.‏ پس هزاران یهودی خداترس چشم‌انتظار بازگشت به سرزمینشان بودند تا پرستش پاک را از سر بگیرند.‏

۴.‏ یَهُوَه به یهودیانی که به اسرائیل برمی‌گشتند چه قولی داده بود؟‏

^۴ سفر از بابِل به اسرائیل سخت بود و حدود چهار ماه طول می‌کشید.‏ اما یَهُوَه قول داده بود که هر مانعی را از سر راه آن‌ها بردارد.‏ اِشَعْیا نوشت:‏ ‹راه یَهُوَه را آماده کنید!‏ در بیابان شاهراهی مستقیم برای خدایمان بسازید.‏ زمین‌های ناهموار را هموار کنید،‏ و زمین‌های پرسنگلاخ را مثل دشت صاف کنید.‏› (‏اشع ۴۰:‏۳،‏ ۴‏)‏ شاهراه صافی را تصوّر کنید که در دل کویر از وسط زمین‌های هموار می‌گذارد.‏ چنین مسیری سفر را برای مسافران راحت‌تر می‌کند.‏ دیگر لازم نیست که از کوه‌ها و درّه‌ها بالا و پایین بروند یا آن‌ها را دور بزنند.‏ سفر آن‌ها آسان‌تر و سریع‌تر می‌شود.‏

۵.‏ بزرگراه مجازی‌ای که بابِل را به اسرائیل وصل می‌کرد چه نام داشت؟‏

^۵ امروزه بسیاری از بزرگراه‌ها اسم یا شماره دارند.‏ بزرگراهی که اِشَعْیا به تصویر کشید هم یک اسم داشت.‏ او نوشت:‏ «در آنجا شاهراهی خواهد بود،‏ شاهراهی به اسم ‹جادهٔ مقدّس.‏› افراد ناپاک نمی‌توانند از آن جاده عبور کنند.‏» (‏اشع ۳۵:‏۸‏)‏ این وعده برای اسرائیلیان به چه معنا بود و امروزه برای ما به چه معناست؟‏

۶.‏ چرا آن جاده،‏ مقدّس خوانده شد؟‏

^۶ «جادهٔ مقدّس» برای یک شاهراه اسم زیبایی است!‏ چرا این جاده،‏ مقدّس خوانده شد؟‏ چون بین کسانی که برمی‌گشتند جایی برای «افراد ناپاک» وجود نداشت؛‏ یهودیانی که مصمم به انجام کارهای غیراخلاقی،‏ بت‌پرستی یا گناهان دیگر بودند،‏ در میان قوم جایی نداشتند.‏ یهودیانی که برمی‌گشتند باید برای یَهُوَه خدایشان «قومی مقدّس» می‌شدند.‏ (‏تث ۷:‏۶‏)‏ بنابراین حتی آن‌هایی که بابِل را ترک می‌کردند لازم بود برای جلب رضایت یَهُوَه در خود تغییراتی ایجاد کنند.‏

۷.‏ بعضی از یهودیان باید چه تغییراتی در خود ایجاد می‌کردند؟‏ مثالی بزنید.‏

^۷ همان طور که اشاره شد اکثر یهودیان در بابِل به دنیا آمده بودند و ظاهراً بسیاری از آداب و رسوم،‏ طرز فکر و معیارهای بابِلیان را پذیرفته بودند.‏ ده‌ها سال بعد از این که اولین یهودیان به اسرائیل برگشتند به عِزرا گفته شد که بعضی از آن‌ها با زنان بت‌پرست ازدواج کرده‌اند.‏ (‏خرو ۳۴:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ عز ۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ بعدها وقتی نِحِمیای فرماندار بعضی از کودکان را دید که در اسرائیل متولّد شده‌اند اما به زبان یهودیان صحبت نمی‌کنند،‏ بسیار متعجب شد.‏ (‏تث ۶:‏۶،‏ ۷؛‏ نح ۱۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ آن کودکان نمی‌توانستند کلام خدا را به زبان عبری بخوانند،‏ پس چطور می‌توانستند یَهُوَه را دوست داشته باشند و بپرستند؟‏ (‏عز ۱۰:‏۳،‏ ۴۴‏)‏ آن یهودیان هنوز باید تغییراتی اساسی در خود ایجاد می‌کردند.‏ واضح است که با برقراری مجدّد پرستش پاک در اسرائیل،‏ انجام این تغییرات برای آن‌ها آسان‌تر می‌شد.‏—‏نح ۸:‏۸،‏ ۹‏.‏

۸.‏ چرا اتفاقات گذشته برای ما قابل توجه می‌باشد؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

 ^۸ شاید بپرسید که این اتفاقات برای ما به چه معناست؟‏ ما هم به نوعی در این «جادهٔ مقدّس» سفر می‌کنیم.‏ چه از مسح‌شدگان باشیم،‏ چه از «گوسفندان دیگر،‏» باید در این «جادهٔ مقدّس» بمانیم؛‏ یعنی به خدمتمان به یَهُوَه ادامه دهیم تا زمانی که پادشاهی خدا زمین را به بهشت تبدیل کند.‏ b (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ از سال ۱۹۱۹ میلیون‌ها مرد و زن به همراه فرزندانشان،‏ بابِل بزرگ یعنی امپراتوری ادیان دروغین را ترک و سفرشان را در این «جادهٔ مقدّس» شروع کرده‌اند.‏ احتمالاً شما یکی از آن‌ها هستید.‏ با وجودی که این جاده بیش از ۱۰۰ سال پیش باز شده است،‏ کار آماده‌سازی و بنای آن قرن‌ها قبل شروع شد.‏

۹.‏ هماهنگ با اِشَعْیا ۵۷:‏۱۴ کار آماده‌سازی «جادهٔ مقدّس» چطور شروع شد؟‏

^۹ یَهُوَه موانعی را که بر سر راه یهودیان بود برداشت.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۵۷:‏۱۴ خوانده شود.‏)‏ اما در مورد «جادهٔ مقدّس» دوران ما چه می‌توان گفت؟‏ یَهُوَه قرن‌ها قبل از سال ۱۹۱۹ از طریق مردانی خداترس راه خروج از بابِل بزرگ را آماده کرد.‏ (‏با اِشَعْیا ۴۰:‏۳ مقایسه شود.‏)‏ آن‌ها خدمات آماده‌سازی را انجام دادند تا بعدها افرادی که دلی پاک داشتند بتوانند از بابِل بزرگ بیرون بیایند و وارد بهشت روحانی شوند؛‏ جایی که پرستش پاک یَهُوَه مجدّداً برقرار شده است.‏ کار آماده‌سازی جاده شامل چه مراحلی می‌شد؟‏ بیایید به چند نکته بپردازیم.‏

۱۰-‏۱۱.‏ کار چاپ و ترجمه چطور به پخش تعلیمات کتاب مقدّس کمک کرده است؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۰ چاپ.‏ تا اواسط قرن پانزدهم میلادی نسخه‌برداری از کتاب مقدّس با دست انجام می‌شد.‏ این کار مستلزم وقت زیادی بود و نسخه‌های کتاب مقدّس کمیاب و گرانقیمت بود.‏ اما با اختراع دستگاه چاپ و با کمک سیستم حروف‌چینی،‏ کتاب مقدّس راحت‌تر چاپ و پخش می‌شد.‏

^۱۱ ترجمه.‏ برای قرن‌ها کتاب مقدّس فقط به زبان لاتین موجود بود و تنها افراد تحصیل‌کرده می‌توانستند آن را بفهمند.‏ وقتی که کار چاپ رواج پیدا کرد،‏ بعضی از انسان‌های خداترس سخت تلاش کردند تا کتاب مقدّس را به زبان مردم عامی ترجمه کنند.‏ از آن موقع به بعد،‏ مردم می‌توانستند آنچه را که در کتاب مقدّس می‌خواندند،‏ با تعلیمات روحانیون مقایسه کنند.‏

۱۲-‏۱۳.‏ با بیان نمونه‌ای توضیح دهید که چطور افرادی خداترس در قرن نوزدهم تعلیمات ادیان دروغین را افشا کردند.‏

^۱۲ ابزارهایی برای مطالعهٔ کتاب مقدّس.‏ کسانی که با دقت کتاب مقدّس را خواندند،‏ درک بهتری از کلام خدا پیدا کردند.‏ اما وقتی در مورد یافته‌های خود با دیگران صحبت کردند،‏ روحانیون بسیار عصبانی شدند.‏ برای مثال در قرن نوزدهم تعدادی از مردان پاک‌دل با چاپ نشریات،‏ تعلیمات نادرست کلیساها را افشا کردند.‏

^۱۳ در حدود سال ۱۸۳۵،‏ مردی خداترس بنام هنری گرو نشریه‌ای در مورد وضعیت مردگان منتشر کرد.‏ او در آن نشریه با کمک آیات ثابت کرد که فناناپذیری هدیه‌ای از طرف خداست و برخلاف تعلیمات کلیسا انسان‌ها با روح فناناپذیر به دنیا نمی‌آیند.‏ در  سال ۱۸۳۷ یک مُبلغ مسیحی به نام جورج استورْز نسخه‌ای از آن نشریه را در یک قطار پیدا کرد.‏ او آن نشریه را خواند و متقاعد شد که حقیقتی حیاتی را پیدا کرده است و تصمیم گرفت آنچه را که آموخته بود با دیگران در میان بگذارد.‏ او در سال ۱۸۴۲ یک سری سخنرانی گیرا با عنوان «یک سؤال،‏ آیا شریران فناناپذیر هستند؟‏» داد.‏ نوشته‌های جورج استورْز تأثیر مثبتی بر مردی جوان به نام چارلز تیز راسل گذاشت.‏

۱۴.‏ برادر راسل و همکارانش چطور از کار آماده‌سازی که قبل از آن‌ها انجام شده بود فایده بردند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۴ برادر راسل و همکارانش چطور از کار آماده‌سازی که در گذشته انجام شده بود فایده بردند؟‏ آن‌ها می‌توانستند در مطالعاتشان به واژه‌نامه‌ها،‏ فهرست‌ها و انواع ترجمه‌های کتاب مقدّس که قبل از زمان خودشان آماده شده بود رجوع کنند.‏ آن‌ها همچنین از تحقیقات مردانی مثل هنری گرو،‏ جورج استورْز و دیگران استفاده کردند.‏ برادر راسل و همکارانش هم در این کار آماده‌سازی سهمی داشتند.‏ آن‌ها کتاب‌ها و نشریات زیادی در مورد موضوعات کتاب مقدّس منتشر کردند.‏

۱۵.‏ در سال ۱۹۱۹ چه تحوّلات مهمی اتفاق افتاد؟‏

^۱۵ در سال ۱۹۱۹،‏ قوم خدا از تسلّط بابِل بزرگ بیرون آمد.‏ در همان سال،‏ «غلام امین و دانا» منصوب شد تا پذیرای انسان‌های پاکدلی باشد که وارد «جادهٔ مقدّس» می‌شوند.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ به خاطر تلاش‌های کسانی که این جاده را آماده کرده بودند،‏ پاکدلان توانسته‌اند در این جاده بیشتر در مورد مقصود یَهُوَه یاد بگیرند و زندگی‌شان را با معیارهای یَهُوَه هماهنگ کنند.‏ (‏امث ۴:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه از خادمانش انتظار نداشت که یکباره همهٔ تغییرات را انجام دهند،‏ بلکه به مرور زمان خادمانش را اصلاح کرده است.‏ (‏کادر «‏ یَهُوَه به مرور زمان اصلاحاتی در قومش ایجاد کرده است‏» ملاحظه شود.‏)‏ وقتی زمانی برسد که با همهٔ کارهایمان یَهُوَه را خشنود کنیم خودمان هم شاد می‌شویم!‏—‏کول ۱:‏۱۰‏.‏

۱۶.‏ «جادهٔ مقدّس» چطور از سال ۱۹۱۹ تا به حال تعمیر شده است؟‏ (‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷؛‏ ۶۰:‏۱۷‏)‏

^۱۶ هر جاده‌ای باید مرتباً تعمیر شود،‏ منجمله «جادهٔ مقدّس.‏» این کار از سال ۱۹۱۹ همچنان ادامه داشته است تا عدهٔ بیشتری بتوانند از بابِل بزرگ بیرون بیایند.‏ غلام امین و دانا که تازه منصوب شده بود،‏ در سال ۱۹۲۱ ابزاری برای مطالعهٔ کتاب مقدّس با علاقه‌مندان تهیه کرد.‏ آن کتاب،‏ یعنی «نوای چنگ خدا» که شش میلیون نسخه از آن به ۳۶ زبان چاپ شد،‏ به بسیاری برای آشنایی با حقیقت کمک کرد.‏ اخیراً نشریهٔ جدیدی تحت عنوان تا ابد از زندگی لذّت ببرید!‏ برای آموزش کلام خدا تهیه شده است.‏ یَهُوَه طی روزهای آخر از طریق سازمانش برای ما غذای روحانی فراهم می‌کند تا بتوانیم در «جادهٔ مقدّس» بمانیم.‏—‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷؛‏ ۶۰:‏۱۷ خوانده شود.‏

۱۷-‏۱۸.‏ «جادهٔ مقدّس» به کجا ختم می‌شود؟‏

^۱۷ هر وقت کسی مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع می‌کند،‏ در واقع فرصت دارد که در «جادهٔ مقدّس» قدم بگذارد.‏ بعضی‌ها بعد از طی کردن مسافتی کوتاه از این شاهراه خارج می‌شوند.‏ برخی دیگر مصمم هستند تا رسیدن به مقصد در این شاهراه بمانند.‏ آن مقصد کجاست؟‏

^۱۸ برای کسانی که امید آسمانی دارند،‏ مسیر این جاده به «بهشت خدا» که در آسمان است می‌رسد.‏ (‏مکا ۲:‏۷‏)‏ این شاهراه در پایان ۱۰۰۰ سال،‏ کسانی را که امید زمینی دارند به کاملیت می‌رساند.‏ اگر شما هم در این شاهراه هستید،‏ به پشت سر خود نگاه نکنید و تا وقتی که به دنیای جدید نرسیده‌اید از این جاده خارج نشوید.‏ سفر بی‌خطری را برای شما آرزومندیم.‏