عیسی و رسولانش آماده می‌شدند مکانی را که در آن مراسم شام پِسَح را برگزار کرده بودند،‏ ترک کنند.‏ عیسی پند و اندرزهای بسیار به رسولانش داده بود.‏ اینک می‌خواست نکتهٔ دیگری را نیز به سخنانش بیفزاید.‏ پس گفت:‏ «من این‌ها را به شما گفتم تا لغزش نخورید.‏» چرا این هشدار عیسی بجا بود؟‏ او خود به آنان گفت:‏ «مردم شما را از کنیسه اخراج خواهند کرد.‏ در واقع،‏ زمانی می‌رسد که هر که شما را بکشد،‏ گمان می‌کند که خدمتی به خدا کرده است.‏»—‏یوحنا ۱۶:‏۱،‏ ۲‏.‏

رسولان احتمالاً از شنیدن این سخن عیسی مضطرب و نگران شدند.‏ او پیش از این،‏ به آنان گفته بود که دنیا از آنان نفرت خواهد داشت،‏ اما صریحاً نگفته بود که کشته خواهند شد.‏ چرا؟‏ عیسی دلیل آن را چنین بیان کرد:‏ «در ابتدا این‌ها را به شما نگفتم؛‏ زیرا با شما بودم.‏» (‏یوحنا ۱۶:‏۴‏)‏ حال که عیسی به آسمان می‌رفت آنان را آماده می‌ساخت تا در موقعیت‌های سخت لغزش نخورند.‏

عیسی در ادامه گفت:‏ «اکنون نزد کسی که مرا فرستاد،‏ می‌روم.‏ با این حال،‏ هیچ یک از شما از من نمی‌پرسد:‏ ‹به کجا می‌روی؟‏›» البته،‏ در همان شب آنان از او پرسیده بودند که به کجا می‌رود.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۶؛‏ ۱۴:‏۵؛‏ ۱۶:‏۵‏)‏ اما حال به دلیل سخنان تکان‌دهندهٔ عیسی چنان اندوهگین شده بودند که از او سؤال بیشتری در این مورد نکردند.‏ آنان نپرسیدند که چه افتخاری نصیب عیسی خواهد شد و چه در انتظار پرستندگان واقعی خدا خواهد بود.‏ عیسی که از احوال آنان آگاه بود،‏ گفت:‏ «چون این‌ها را به شما گفتم،‏ دل شما پر از اندوه شده است.‏»—‏یوحنا ۱۶:‏۶‏.‏

عیسی سپس گفت:‏ «رفتن من به نفع شماست؛‏ زیرا اگر نروم،‏ آن یاور به هیچ وجه نزد شما نخواهد آمد.‏ اما اگر بروم،‏ او را نزد شما می‌فرستم.‏» (‏یوحنا ۱۶:‏۷‏)‏ شاگردان عیسی تنها پس از مرگ او و عروجش به آسمان می‌توانستند روح‌القدس را بیابند.‏ عیسی وعده داده بود که روح‌القدس را برای یاری شاگردانش به هر کجا که آنان باشند،‏ خواهد فرستاد.‏

عیسی گفت که روح‌القدس «در خصوص گناه،‏ عدالت و داوری،‏ گواهی قانع‌کننده به دنیا خواهد داد.‏» (‏یوحنا ۱۶:‏۸‏)‏ آری،‏ مردم دنیا در ایمان ورزیدن به پسر خدا کوتاهی کرده بودند و این گناه آنان برملا می‌شد.‏ همچنین عروج عیسی به آسمان گواهی قانع‌کننده بر عدالت او می‌بود و نشان می‌داد که چرا شیطان،‏ «‏حکمران این دنیا‏» سزاوار محکومیت است.‏—‏یوحنا ۱۶:‏۱۱‏.‏

سپس عیسی گفت:‏ «هنوز بسیار چیزهای دیگر دارم که به شما بگویم،‏ ولی اکنون توان درک آن‌ها را ندارید.‏» آری،‏ وقتی او روح‌القدس را بر شاگردانش می‌ریخت،‏ روح خدا آنان را راهنمایی می‌کرد تا «حقیقت» را کاملاً درک کنند.‏ بدین سان می‌توانستند هماهنگ با آن حقیقت زندگی کنند.‏—‏یوحنا ۱۶:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

عیسی در ادامه گفت:‏ «بعد از اندک زمانی،‏ دیگر مرا نخواهید دید،‏ اما باز اندکی پس از آن مرا خواهید دید.‏» رسولان که از سخنان عیسی متعجب شده بودند،‏ از یکدیگر پرسیدند که منظور او چیست.‏ عیسی می‌دانست که آنان می‌خواهند در این مورد از او سؤال کنند.‏ پس برایشان توضیح داد:‏ «حقیقتاً به شما می‌گویم،‏ شما گریه و شیون خواهید کرد،‏ اما دنیا شادی خواهد نمود؛‏ شما غمگین خواهید بود،‏ اما غمتان به شادی مبدّل خواهد شد.‏» (‏یوحنا ۱۶:‏۱۶،‏ ۲۰‏)‏ وقتی عیسی بعدازظهر آن روز کشته می‌شد،‏ رهبران مذهبی شاد می‌شدند،‏ اما شاگردانش غم‌زده و اندوهگین.‏ البته پس از رستاخیز عیسی،‏ غم و اندوه آنان به شادی مبدّل می‌شد!‏ همچنین وقتی عیسی روح مقدّس خدا را بر آنان می‌ریخت،‏ دلیل دیگری برای شادی می‌داشتند.‏

عیسی موقعیت رسولانش را با موقعیت زنی مقایسه کرد که فرزندی به دنیا می‌آورد و گفت:‏ «زن هنگام زایمان درد می‌کشد،‏ چون وقت او رسیده است.‏ اما پس از به دنیا آوردن فرزندش،‏ دیگر آن درد و رنج را به یاد نمی‌آورد؛‏ زیرا از این که انسانی به دنیا آمده است،‏ شاد است.‏» عیسی سپس رسولانش را با این سخنان دلگرمی داد:‏ «شما نیز اکنون غمگین هستید؛‏ اما من بار دیگر شما را خواهم دید و دلتان  شاد خواهد شد و هیچ کس این شادی را از شما نخواهد گرفت.‏»—‏یوحنا ۱۶:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

تا آن زمان،‏ رسولان هیچ گاه به نام عیسی درخواستی نکرده بودند.‏ اما عیسی به آنان گفت:‏ «در آن روز،‏ از پدر به نام من درخواست خواهید کرد.‏» چرا رسولان باید خواسته‌هایشان را به نام عیسی به درگاه خدا می‌آوردند؟‏ این بدین دلیل نبود که پدر آسمانی مایل نبود دعاهای آنان را مستجاب کند؛‏ چون عیسی گفت:‏ «خودِ پدر،‏ شما را دوست دارد،‏ چون شما مرا دوست داشته‌اید و ایمان آورده‌اید که من به نمایندگی از پدر آمده‌ام.‏»—‏یوحنا ۱۶:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

سخنان دلگرم‌کنندهٔ عیسی احتمالاً چنان به رسولان دل و جرأت بخشید که آنان با اطمینان گفتند:‏ «ایمان داریم که از جانب خدا آمده‌ای.‏» البته ایمان و اطمینان آنان به‌زودی محک زده می‌شد؛‏ چون عیسی موقعیتی را که پیش رو داشتند،‏ چنین توصیف کرد:‏ «زمانی می‌رسد و اکنون رسیده است که همهٔ شما پراکنده خواهید شد و هر یک به خانه‌های خود گریخته،‏ مرا تنها خواهید گذاشت.‏» اما به آنان چنین اطمینانی نیز داد:‏ «من این چیزها را به شما گفتم تا از طریق من آرامش یابید.‏ شما در این دنیا سختی خواهید کشید،‏ اما قوی‌دل باشید!‏ من بر دنیا غالب آمده‌ام.‏» (‏یوحنا ۱۶:‏۳۰-‏۳۳‏)‏ آری،‏ عیسی رسولانش را تنها نمی‌گذاشت.‏ او اطمینان داشت که علی‌رغم تلاش‌های شیطان و دنیای او برای در هم شکستن وفاداری‌شان،‏ آنان نیز می‌توانند خواست خدا را انجام دهند و بر دنیا غالب آیند.‏