عیسی برای یحیای تعمیددهنده احترام و ارزش فراوان قائل بود.‏ حال دیگران چه دیدی به او داشتند؟‏ عیسی در این خصوص اعلام کرد:‏ «این نسل .‏ .‏ .‏ مانند بچه‌هایی هستند که در بازارها می‌نشینند و با صدای بلند به همبازی‌هایشان می‌گویند:‏ ‹ما برای شما نی زدیم،‏ اما نرقصیدید؛‏ نوحه خواندیم،‏ اما بر سینه نزدید.‏›»—‏مَتّی ۱۱:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

این سخنان عیسی به چه مفهوم بود؟‏ او خود در ادامه گفت:‏ «یحیی آمد که نه می‌خورَد و نه می‌نوشد،‏ مردم می‌گویند:‏ ‹دیو دارد.‏› اما پسر انسان آمد که هم می‌خورَد و هم می‌نوشد و در مورد او می‌گویند:‏ ‹این مرد،‏ پرخور و میگسار است و دوست خراجگیران و گناهکاران.‏›» (‏مَتّی ۱۱:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ آری،‏ یحیی زندگی ساده‌ای را به عنوان «نذیره» پیش گرفته بود و از نوشیدن مشروبات الکلی دوری می‌جست،‏ اما آن نسل او را دیوزده می‌خواندند.‏ (‏اعداد ۶:‏۲،‏ ۳؛‏ لوقا ۱:‏۱۵‏)‏ از طرف دیگر،‏ عیسی همانند سایر مردم زندگی می‌کرد و در حد معمول می‌خورد و می‌نوشید،‏ اما مردم به او تهمت می‌زدند که افراطی است.‏ به نظر می‌رسید که راضی نگاه داشتن مردم ناممکن است.‏

عیسی آن نسل را همچون «بچه‌هایی» بی‌اعتنا در بازار خواند که وقتی دیگر بچه‌ها نی می‌زنند،‏ نمی‌رقصند و هنگامی که نوحه می‌خوانند،‏ آنان سوگواری نمی‌کنند.‏ عیسی با در نظر گرفتن موقعیت خود و یحیی،‏ چنین گفت:‏ «بر حق بودن حکمت از اعمال آن ثابت می‌شود.‏» (‏مَتّی ۱۱:‏۱۶،‏ ۱۹‏)‏ آری،‏ «اعمال» یحیی و عیسی گواهی بر این امر بود که تهمت‌های مردم بر ضدّ آنان نادرست و اشتباه است.‏

عیسی پس از این که آن نسل را بی‌اعتنا توصیف کرد،‏ به سرزنش اهالی شهرهای خورَزین،‏ بیت‌صِیدا و کَفَرناحوم پرداخت.‏ او در آن شهرها معجزاتی صورت داده بود،‏ اما اکثر اهالی آن‌ها توبه نکردند.‏ عیسی گفت اگر در شهرهای صور و صیدون در نواحی فینیقیه چنین معجزاتی صورت داده بود،‏ مردم آن شهرها توبه می‌کردند.‏ عیسی به‌خصوص به شهر کَفَرناحوم اشاره کرد که برای مدتی مرکز فعالیت‌هایش بود.‏ قاعدتاً اهالی آن شهر باید توبه می‌کردند،‏ اما اکثرشان چنین نکردند.‏ عیسی در مورد کَفَرناحوم گفت:‏ «تحمّل روز داوری برای سرزمین سُدوم آسان‌تر خواهد بود تا برای تو.‏»—‏مَتّی ۱۱:‏۲۴‏.‏

عیسی سپس به تمجید پدرش پرداخت که امور پرارزش روحانی را «از خردمندان و اندیشمندان» پنهان می‌دارد،‏ اما بر فروتنان که همچون کودکانند،‏ آشکار می‌سازد.‏ (‏مَتّی ۱۱:‏۲۵‏)‏ او این افراد را چنین ترغیب کرد:‏ «بیایید نزد من،‏ ای همهٔ زحمتکشان و گرانباران و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید.‏ یوغ مرا بر دوش گیرید و از من تعلیم یابید؛‏ زیرا خویی ملایم و دلی افتاده دارم و در جان‌های خود نیرویی تازه خواهید یافت؛‏ زیرا یوغ من راحت و بار من سبک است.‏»—‏مَتّی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

عیسی چگونه به مردم نیرویی تازه می‌بخشید؟‏ مردم در آن زمان زیر بار رسومی بودند که رهبران مذهبی به آنان تحمیل می‌کردند؛‏ برای نمونه،‏ رسوم مربوط به روز سَبَّت که بیش از حد دست‌وپاگیر بود.‏ اما عیسی با آموزش تعالیم الٰهی که عاری از چنین آداب و رسومی بود،‏ به مردم نیرویی تازه می‌بخشید.‏ او همچنین به آنانی که زیر فشار ظالمانهٔ دولتمردان سیاسی خرد شده بودند،‏ راه نجات را نشان می‌داد.‏ عیسی برای آنانی که خود را زیر بار گناه می‌دیدند،‏ روشن می‌کرد که چگونه گناهانشان بخشیده خواهد شد و چگونه می‌توانند با خدای خود در صلح و آرامش باشند.‏

آنانی که یوغ راحت عیسی را می‌پذیرفتند،‏ می‌توانستند خود را به خدا وقف کنند و پدر بخشنده و دلسوز آسمانی‌مان را خدمت کنند.‏ چنین خدمتی باری سنگین نمی‌بود؛‏ زیرا احکام خدا باری سنگین نیست.‏—‏۱یوحنا ۵:‏۳‏.‏