«Եվ այլևս մի՛ ընդունեք այս աշխարհի կերպարանքը, այլ վերափոխվեք՝ նորոգելով ձեր միտքը, որպեսզի հավաստիանաք, թե որն է Աստծու բարի, ընդունելի և կատարյալ կամքը» (Հռոմեացիներ 12։2, «Նոր աշխարհ թարգմանություն»)։

 «Եվ մի՛ կերպարանվեք այս աշխարհի կերպարանքով, այլ վերափոխվե՛ք ձեր մտքի նորոգությամբ, որպեսզի դուք քննեք Աստծու կամքը, թե որն է բարին, հաճելին ու կատարյալը» (Հռոմեացիներ 12։2, «Արարատ» թարգմանություն (Նոր))։

 Այն մարդիկ, որոնք ուզում են հաճեցնել Աստծուն, պետք է ոչ միայն խուսափեն վատ ազդեցությունից, այլ նաև փոխեն իրենց հատկությունները։ Սակայն Աստված իրեն պաշտողներին չի ստիպում փոխվել. նրանք դա անում են, որովհետև սիրում են իրենց Ստեղծչին և հասկանում են, որ նրա չափանիշները ողջամիտ են, բարությունից են մղված և մեր օգտի համար են (Եսայիա 48։17)։

 «Այլևս մի՛ ընդունեք այս աշխարհի կերպարանքը»։ «Այս աշխարհ» արտահայտությունը վերաբերում է մարդկային հասարակությանը, որի չափանիշները, սկզբունքները և վարվելակերպը չեն արտացոլում Աստծու արժեքներն ու մտածելակերպը (1 Հովհաննես 2։15–17)։ Աշխարհը շարունակ ճնշում է բանեցնում բոլորի վրա, և այդ ճնշումը կարող է ձևավորել անհատի հատկությունները և ազդել վարքագծի վրա։ Աստծուն ընդունելի երկրպագություն մատուցելու համար անհատը պետք է դիմադրի այս ճնշմանը, այլապես նա կորդեգրի Աստծուն տհաճ հատկություններ, որոնք կվնասեն իրեն (Եփեսացիներ 2։1–3; 4։17–19)։

 «Վերափոխվեք՝ նորոգելով ձեր միտքը»։ Անհատը նաև պետք է փորձի փոխվել ներքուստ։ Հունարեն բառը, որը թարգմանվել է «վերափոխվել», հուշում է մեզ, որ խոսքը մեծ փոփոխությունների մասին է, ինչպես, օրինակ, թրթուռի՝ թիթեռի վերածվելը։ Այն մարդիկ, որոնք երկրպագում են Աստծուն, պետք է հագնեն «նոր անձնավորությունը» (Եփեսացիներ 4։23, 24; Կողոսացիներ 3։9, 10)։

 «Հավաստիա[ցեք], թե որն է Աստծու բարի, ընդունելի և կատարյալ կամքը»։ Աստված ուզում է, որ իրեն պաշտողները իրենց հավատալիքների հետ կապված կասկածներ չունենան։ Դրա համար նրանք պետք է ուսումնասիրեն Աստծու Խոսքը, կիրառեն այնտեղ գրվածները և իրենց փորձով համոզվեն, որ Աստծու չափանիշներով ապրելը միայն օգուտներ է բերում (Սաղմոս 34։8)։

 Հռոմեացիներ 12-րդ գլխում խոսվում է Աստծուն ընդունելի երկրպագության մասին, որն առնչվում է մեր կյանքի բոլոր ոլորտներին։ Կուրորեն հավատալու և զգացմունքներով առաջնորդվելու փոխարեն անհատից ակնկալվում է գործի դնել իր «բանականությունը» (Հռոմեացիներ 12։1, 3)։ Այդ գլխում նաև գործնական խորհուրդներ են տրվում այն մասին, թե ինչպես Աստծուն հաճելի հատկություններ դրսևորենք, ինչպես վարվենք ուրիշների հետ և թե ինչ անենք, երբ մեզ վատ են վերաբերվում (Հռոմեացիներ 12։9–21)։