1, 2. (a) Kto jest „Królem Wieczności” i dlaczego ten tytuł jest stosowny? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Co takiego we władzy Jehowy pociąga nas do Niego?

SOBHUZA II, król Suazi, sprawował władzę prawie 61 lat. Było to niezwykłe osiągnięcie jak na współczesnego monarchę. Jakkolwiek imponująca może się wydawać długość rządów Sobhuzy, istnieje król, którego panowanie nie jest ograniczone krótkością życia ludzkiego. W Biblii został nazwany „Królem Wieczności” (1 Tym. 1:17). Jego imię wyjawił psalmista, gdy obwieścił: „Jehowa jest Królem po czas niezmierzony, na zawsze” (Ps. 10:16).

² Jehowa panuje nieporównanie dłużej niż którykolwiek z ludzi. Jednakże tym, co nas do Niego pociąga, jest sposób, w jaki sprawuje władzę. Król, który panował 40 lat w starożytnym Izraelu, wysławiał Boga słowami: „Jehowa jest miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość. Jehowa utwierdził swój tron w niebiosach, a jego królowanie objęło swą władzą wszystko” (Ps. 103:8, 19). Jest On nie tylko naszym Królem, ale także naszym Ojcem — kochającym Ojcem niebiańskim. Nasuwają się w związku z tym dwa pytania: W jaki sposób Jehowa okazuje się Ojcem? I jak sprawuje władzę królewską od czasu buntu w Edenie? Gdy znajdziemy odpowiedzi, zapragniemy tym bardziej przybliżać się do Niego i czcić Go całym sercem.

3. Kto był pierwszym członkiem wszechświatowej rodziny Jehowy i jakie jeszcze stworzenia zaliczono do „synów” Bożych?

³ Jakąż przyjemność musiało sprawić Jehowie powołanie do istnienia jednorodzonego Syna! Bóg nie traktował swojego pierworodnego jak poddanego, który nic nie znaczy. Umiłował go jak ojciec syna i zaprosił do współpracy w radosnym dziele — stwarzaniu innych doskonałych poddanych (Kol. 1:15-17). Wśród nich były miriady aniołów. Opisano ich jako ‛tych, którzy usługują Bogu, wykonując jego wolę’. Robią to z radością, a On zaszczyca ich mianem „synów”. Aniołowie wchodzą w skład wszechświatowej rodziny Jehowy (Ps. 103:20-22; Hioba 38:7).

4. Jak do wszechświatowej rodziny Bożej dołączyli ludzie?

⁴ Kiedy Bóg stworzył fizyczne niebiosa i ziemię, poszerzył swoją wszechświatową rodzinę. Po tym, jak uczynił z ziemi piękny i samowystarczalny dom, ukoronował to dzieło, stwarzając na swoje podobieństwo pierwszego człowieka, Adama (Rodz. 1:26-28). Jako Stwórca, Jehowa miał prawo oczekiwać od niego posłuszeństwa. Jako Ojciec, z miłością i życzliwością podał wszystkie niezbędne wskazówki. Ale bynajmniej nie ograniczały one nadmiernie wolności człowieka (odczytaj Rodzaju 2:15-17).

5. Jaki sposób obrał Bóg, żeby ziemia została napełniona Jego człowieczymi dziećmi?

⁵ W przeciwieństwie do wielu ludzkich władców Jehowa z przyjemnością powierza zadania swoim poddanym, traktując ich jak zaufanych członków rodziny. Na przykład obdarzył Adama władzą nad wszystkimi żywymi stworzeniami i zlecił mu radosne, ambitne zadanie nadania zwierzętom nazw (Rodz. 1:26; 2:19, 20). Ponadto nie stworzył milionów doskonałych ludzi, żeby od razu zaludnić ziemię. Zamiast tego postanowił uczynić dla Adama doskonałe uzupełnienie — kobietę Ewę (Rodz. 2:21, 22). Następnie dał tej parze możliwość napełnienia ziemi potomstwem. W tych idealnych warunkach ludzie mogli stopniowo poszerzać granice raju, aż objąłby cały glob. Będąc częścią wszechświatowej rodziny, mieli sposobność razem z aniołami przebywającymi w niebie oddawać cześć Jehowie przez całą wieczność. Cóż za wspaniała perspektywa! I cóż za wspaniały wyraz ojcowskiej miłości Jehowy!

6. (a) Jak rozpoczął się bunt w rodzinie Bożej? (b) Dlaczego bunt nie oznaczał, że sytuacja wymknęła się Bogu spod kontroli?

⁶ Niestety, Adam i Ewa nie byli zadowoleni, że to Jehowa jest ich władcą. Woleli raczej pójść za zbuntowanym duchowym synem Bożym, Szatanem (Rodz. 3:1-6). Sprzeniewierzenie się władzy Boga sprowadziło na nich oraz na ich dzieci ból, cierpienie i śmierć (Rodz. 3:16-19; Rzym. 5:12). Bóg nie miał już żadnych posłusznych poddanych na ziemi. Czy to znaczyło, że sytuacja wymknęła Mu się spod kontroli i że zrzekł się zwierzchnictwa nad ziemią oraz jej mieszkańcami? W żadnym wypadku! Dał wyraz swej władzy, gdy wypędził parę ludzką z ogrodu Eden oraz uniemożliwił jej powrót, wyznaczając cherubów, by strzegli wejścia (Rodz. 3:23, 24). Jednocześnie dał wyraz ojcowskiej miłości, potwierdzając, że Jego zamierzenie co do istnienia wszechświatowej rodziny oddanych Mu aniołów i ludzi zostanie zrealizowane. Obiecał pojawienie się pewnego „potomstwa”, które położy kres Szatanowi i zniweczy skutki grzechu Adama (odczytaj Rodzaju 3:15).

7, 8. (a) Jak bardzo pogorszyły się warunki do czasów Noego? (b) Jakie kroki poczynił Jehowa, żeby oczyścić ziemię i ocalić rodzinę ludzką?

 ⁷ Na przestrzeni wieków niektórzy ludzie okazywali się lojalni względem Jehowy. Wśród nich byli Abel i Henoch. Jednak większość odrzuciła Jehowę jako swojego Ojca i Króla. Do czasów Noego „ziemia została napełniona przemocą” (Rodz. 6:11). Czy to oznaczało, że Jehowa przestał kontrolować bieg wydarzeń? Co wyjawiają relacje historyczne?

⁸ Rozważmy relację o Noem. Jehowa przekazał mu szczegółowe plany architektoniczne i wskazówki dotyczące budowy potężnej arki, która miała zapewnić ochronę jemu i jego najbliższym. Bóg okazał wielką miłość także całej rodzinie ludzkiej, gdy polecił temu patriarsze występować w roli „głosiciela prawości” (2 Piotra 2:5). Słowa Noego bez wątpienia zawierały wezwanie do skruchy i ostrzeżenie przed nadciągającą zagładą, lecz trafiały w próżnię. Przez dziesiątki lat Noe i jego bliscy żyli w świecie pełnym przemocy i rażącej niemoralności. Jehowa jako troskliwy Ojciec ochraniał tych osiem lojalnych dusz i im błogosławił. Sprowadzając potop, zademonstrował swą władzę nad zbuntowanymi ludźmi i niegodziwymi aniołami. Z całą pewnością kontrolował sytuację! (Rodz. 7:17-24).

9. Jaką możliwość Bóg dał ludziom po potopie?

⁹ Gdy Noe i jego rodzina postawili pierwsze kroki na oczyszczonej ziemi i zaczerpnęli świeżego powietrza, w ich sercach z pewnością wezbrała wdzięczność za troskę i ochronę Jehowy. Zaraz potem Noe zbudował ołtarz, na którym złożył ofiary, aby oddać Jehowie cześć. Bóg pobłogosławił tej rodzinie i polecił: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię” (Rodz. 8:20 do 9:1). Raz jeszcze przed ludźmi otworzyła się możliwość zjednoczonego wielbienia Boga i zaludnienia ziemi.

10. (a) Gdzie i jak wybuchł po potopie bunt przeciwko Jehowie? (b) Jakie działania podjął Jehowa, żeby mieć pewność, iż Jego wola się urzeczywistni?

¹⁰ Potop jednak nie zmył niedoskonałości. Ponadto ludzie dalej borykali się z niewidocznym wpływem Szatana i zbuntowanych aniołów. Nie minęło wiele czasu, a przeciw życzliwemu panowaniu Jehowy znowu wybuchł bunt. Jeden z prawnuków Noego, Nimrod, wystąpił przeciw zwierzchnictwu Boga na niespotykaną skalę. Został opisany jako „potężny łowca na przekór Jehowie”. Zbudował wielkie miasta, na przykład Babel, i ustanowił siebie królem „w ziemi Szinear” (Rodz. 10:8-12). Jakie kroki poczynił Król Wieczności wobec tego buntowniczego władcy i jego prób pokrzyżowania zamierzenia Bożego co do ‛napełnienia ziemi’? Bóg pomieszał ludziom język i sprawił, że sfrustrowani poddani Nimroda rozproszyli się „po całej powierzchni ziemi”. Wraz z nimi rozprzestrzeniły się fałszywe poglądy religijne i koncepcja panowania człowieka (Rodz. 11:1-9).

11. Jak Jehowa okazywał lojalność swojemu przyjacielowi Abrahamowi?

¹¹ Mimo że po potopie wielu czciło fałszywe bóstwa, niektórzy ludzie dalej lojalnie oddawali cześć Jehowie. Jednym z nich był Abraham, który posłusznie zostawił wygodne życie w rodzinnym mieście Ur i całe lata mieszkał w namiotach (Rodz. 11:31; Hebr. 11:8, 9). Podczas wędrówki często miał do czynienia z człowieczymi królami, z których wielu mieszkało w obwarowanych miastach. Ale Bóg strzegł Abrahama i jego bliskich. O ojcowskiej ochronie Jehowy psalmista napisał: „Nie pozwolił żadnemu człowiekowi ich oszukać, lecz ze względu na  nich upominał królów” (Ps. 105:13, 14). Powodowany lojalnością wobec swojego przyjaciela, Jehowa obiecał Abrahamowi: „Od ciebie będą się wywodzić królowie” (Rodz. 17:6; Jak. 2:23).

12. Jak Jehowa dał wyraz swej władzy nad Egiptem i jak to zmieniło położenie Jego ludu?

¹² Obietnicę błogosławieństwa, która obejmowała zapowiedź pojawienia się królów w potomstwie Abrahama, Bóg powtórzył jego synowi Izaakowi i wnukowi Jakubowi (Rodz. 26:3-5; 35:11). Jednakże zanim się ona spełniła, potomkowie Jakuba zostali niewolnikami w Egipcie. Czy zatem Jehowa zrezygnował z realizacji danej obietnicy albo zrzekł się panowania nad ziemią? Nic z tych rzeczy! W stosownym czasie zademonstrował swoją Boską moc i dał wyraz swej władzy nad upartym faraonem. Uciemiężeni Izraelici pokładali wiarę w Jehowie, który wyzwolił ich w zachwycający sposób — umożliwił im ucieczkę przez Morze Czerwone. Wyraźnie więc widać, że Jehowa dalej był Władcą Wszechświata i jako troskliwy Ojciec użył posiadanej mocy, by ochronić swój lud (odczytaj Wyjścia 14:13, 14).

13, 14. (a) Jakie oświadczenie na temat królowania Jehowy zawiera pieśń Izraelitów? (b) Jaką obietnicę co do panowania Bóg złożył Dawidowi?

¹³ Tuż po cudownym wyzwoleniu z Egiptu Izraelici zaśpiewali pieśń zwycięstwa ku czci Jehowy. Utrwalono ją w 15 rozdziale Księgi Wyjścia. Werset 18 zawiera oświadczenie: „Jehowa będzie królował po czas niezmierzony, na zawsze”. I rzeczywiście Jehowa został królem tego nowego narodu (Powt. Pr. 33:5). Jednak Izraelitom nie wystarczało, że panuje nad nimi ów niewidzialny Władca. Jakieś 400 lat po wyjściu z Egiptu poprosili Boga, aby dał im człowieczego króla, jakiego posiadały pogańskie narody ościenne (1 Sam. 8:5). Mimo to Jehowa dalej był Królem, jak to się uwidoczniło podczas rządów Dawida, drugiego człowieczego władcy izraelskiego.

¹⁴ Dawid sprowadził do Jerozolimy świętą Arkę Przymierza. W trakcie tego radosnego wydarzenia Lewici zaśpiewali pochwalną pieśń, która zawierała godne uwagi oświadczenie zapisane w Księdze 1 Kronik 16:31: „Niech mówią wśród narodów:  ‚Jehowa został królem!’”. Ktoś może się jednak zastanawiać: „Skoro Jehowa jest Królem Wieczności, to jak to możliwe, że został Królem w tamtym czasie?”. Jehowa zostaje Królem, gdy w jakimś okresie albo w związku z jakąś konkretną sprawą daje wyraz swemu panowaniu lub ustanawia pomocniczy organ władzy, który ma Go reprezentować. Ten aspekt królowania Jehowy ma dalekosiężne znaczenie. Zanim Dawid umarł, Jehowa obiecał mu, że jego panowanie będzie trwać po czas niezmierzony: „Wzbudzę po tobie twojego potomka, który wyjdzie z twego wnętrza; i utwierdzę jego królestwo” (2 Sam. 7:12, 13). Obietnica ta dopełniła się, gdy przeszło 1000 lat później pojawił się ów zapowiedziany „potomek” Dawida. Kto się nim okazał i kiedy miał zostać Królem?

15, 16. Kiedy Jezus został wyznaczony na przyszłego Króla i co, będąc na ziemi, przedsięwziął w związku ze swym panowaniem?

¹⁵ W 29 roku n.e. Jan Chrzciciel zaczął ogłaszać, że „przybliżyło się królestwo niebios” (Mat. 3:2). Gdy ochrzcił Jezusa, Jehowa namaścił swego Syna na obiecanego Mesjasza i przyszłego Władcę Królestwa Bożego. Swoje ojcowskie uczucia okazał Jezusowi słowami: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mat. 3:17).

¹⁶ Przez cały okres służby Jezus wychwalał Ojca (Jana 17:4). Czynił to, głosząc o Królestwie Bożym (Łuk. 4:43). Co więcej, nauczył swoich naśladowców modlić się o przyjście tego rządu (Mat. 6:10). Jako przyszły Król, mógł oświadczyć przeciwnikom: „Królestwo Boże jest pośród was” (Łuk. 17:21). Później, w wieczór przed swą śmiercią, zawarł z uczniami ‛przymierze co do królestwa’. W ten sposób dał części wiernych naśladowców możliwość dołączenia do niego w roli współwładców (odczytaj Łukasza 22:28-30).

17. W jakim ograniczonym stopniu Jezus objął władzę królewską w I wieku n.e. i na co musiał jeszcze poczekać?

¹⁷ Kiedy Jezus miał objąć panowanie w Królestwie Bożym? Nie mógł tego uczynić natychmiast. Zaraz następnego popołudnia został zgładzony, a uczniowie się rozproszyli (Jana 16:32). Ale tak jak w przeszłości, Jehowa panował nad sytuacją. Trzeciego dnia wskrzesił Syna i w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku Jezus zaczął królować nad chrześcijańskim zborem swych namaszczonych braci (Kol. 1:13). Żeby jednak objąć pełną władzę nad ziemią jako obiecany Potomek, musiał jeszcze poczekać. Jehowa oznajmił mu: „Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp” (Ps. 110:1).

18, 19. Do czego czujemy się zachęceni i czego dowiemy się z następnego artykułu?

¹⁸ Przez tysiąclecia królowanie Jehowy napotykało przeszkody w niebie i na ziemi. Ale Jehowa nigdy nie zrzekł się swego zwierzchnictwa; zawsze panował nad sytuacją. Jest kochającym Ojcem, który osłaniał i wspierał takich lojalnych poddanych jak Noe, Abraham czy Dawid. Czyż to nas nie zachęca do podporządkowywania się temu Królowi i przybliżania do Niego?

¹⁹ Rodzą się jednak pytania: Jak Jehowa został Królem w naszych czasach? Jak możemy dowieść, że jesteśmy lojalnymi poddanymi Królestwa Jehowy, i stać się doskonałymi synami w Jego wszechświatowej rodzinie? O co tak naprawdę się modlimy, gdy prosimy o przyjście Królestwa Bożego? Na pytania te odpowie następny artykuł.