Jak zauważono w poprzednim artykule, Jezus koncentrował się w życiu na ‛głoszeniu i oznajmianiu dobrej nowiny o Królestwie Bożym’ (Łukasza 8:1). Aby uczyć o nim ludzi, zdobywał się na ogromne wysiłki i przemierzał setki kilometrów po całej ziemi izraelskiej. W czterech Ewangeliach, które opisują jego służbę, jest ponad 100 wzmianek o tym Królestwie. Większość z nich znajdujemy właśnie w wypowiedziach Jezusa. A przecież to zapewne tylko cząstka tego, co mówił o Królestwie Bożym (Jana 21:25).

Dlaczego miało ono dla Jezusa tak wielkie znaczenie? Wiedział on, że Bóg wybrał go na Władcę tego Królestwa (Izajasza 9:6; Łukasza 22:28-30). Ale nie chodziło mu o zdobycie władzy czy prestiżu (Mateusza 11:29; Marka 10:17, 18). Kierował się czymś znacznie wznioślejszym niż własne korzyści. Był i dalej jest zainteresowany Królestwem Bożym * przede wszystkim ze względu na to, czego ono dokona dla tych, których umiłował — dla jego niebiańskiego Ojca oraz wiernych naśladowców.

Jezus jest głęboko przywiązany do swego niebiańskiego Ojca (Przysłów 8:30; Jana 14:31). Podziwia Jego ujmujące przymioty, takie jak miłość, współczucie i sprawiedliwość (Powtórzonego Prawa 32:4; Izajasza 49:15; 1 Jana 4:8). Dlatego z pewnością czuje odrazę, gdy słyszy rozpowszechniane o Nim kłamstwa — na przykład że Bóg jest obojętny na ludzkie cierpienia albo że wręcz chce, byśmy cierpieli. To właśnie jeden z powodów, dla których Jezus gorliwie głosił „dobrą nowinę o królestwie” (Mateusza 4:23; 6:9, 10). Wiedział, że oczyści ono imię jego Ojca z zarzutów. Jak do tego dojdzie?

Za pośrednictwem swego Królestwa Jehowa dokona gruntownych zmian dla dobra swoich wiernych sług. „Otrze z ich oczu wszelką łzę”, usuwając przyczyny tych łez. Sprawi, że „śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie” (Objawienie 21:3, 4). W ten sposób uwolni ludzi od wszystkich cierpień *.

 Nic więc dziwnego, iż Syn Boży z takim zaangażowaniem opowiadał innym o tym Królestwie! Wykaże ono, jaki w rzeczywistości jest jego Ojciec — że dysponuje potężną mocą i przejawia głębokie współczucie (Jakuba 5:11). Ale to nie wszystko. Działania Królestwa przyniosą pożytek także innym osobom, które Jezus kocha — ludziom posłusznym Bogu.

Zanim Jezus pojawił się na ziemi, przez bardzo długi czas przebywał z Ojcem w niebie. Jehowa posłużył się swoim Synem, żeby powołać do istnienia imponujące niebiosa z niezliczonymi gwiazdami i galaktykami oraz naszą piękną planetę z jej cudowną różnorodnością roślin i zwierząt (Kolosan 1:15, 16). Ale Jezus szczególnie umiłował ludzi (Przysłów 8:31).

Ta miłość uwidoczniła się podczas jego ziemskiej służby. Od samego początku wyraźnie dawał do zrozumienia, że przyszedł ‛oznajmiać dobrą nowinę’ pokrzywdzonym przez los (Łukasza 4:18). Nie poprzestawał jednak na słowach. Raz po raz dowodził czynami, że kocha ludzi i pragnie im pomagać. Na przykład gdy przy pewnej okazji zebrali się, by go posłuchać, „ulitował się nad nimi i uleczył ich chorych” (Mateusza 14:14). Innym razem ciężko chory mężczyzna wyraził przekonanie, że Jezus potrafi go uleczyć, jeśli tylko zechce. Powodowany miłością Syn Boży uzdrowił go, mówiąc ze współczuciem: „Chcę. Bądź oczyszczony” (Łukasza 5:12, 13). Z kolei kiedy zobaczył Marię opłakującą śmierć swego brata, Łazarza, „westchnął w duchu i się strapił”, i „począł ronić łzy” (Jana 11:32-36). Potem zrobił coś zdumiewającego — przywrócił życie Łazarzowi, który był martwy od czterech dni! (Jana 11:38-44).

Jezus oczywiście zdawał sobie sprawę, że ulga, jakiej wtedy zaznali ci ludzie, była tylko tymczasowa. Prędzej czy później wszyscy, których uzdrowił, znowu zachorowali, a ci, których wskrzesił, znowu umarli. Wiedział jednak, że Królestwo Boże usunie takie problemy na zawsze. Dlatego nie zajmował się jedynie dokonywaniem cudów; z zapałem rozgłaszał też „dobrą nowinę o królestwie” (Mateusza 9:35). A poprzez swoje cuda pokazał na małą skalę, co Królestwo Boże uczyni na skalę globalną. Rozważmy kilka związanych z tym obietnic biblijnych.

•  Nie będzie problemów ze zdrowiem.

  „W owym czasie otworzą się oczy ślepych, zostaną też otworzone uszy głuchych. Wówczas kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie wesoło”. Ponadto „żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’” (Izajasza 33:24; 35:5, 6).

• Nie będzie śmierci.

  „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:29).

  „Pochłonie on śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza” (Izajasza 25:8).

• Umarli powrócą do życia.

  „Wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29).

  „Nastąpi zmartwychwstanie” (Dzieje 24:15).

• Nie będzie bezdomnych ani bezrobotnych.

  „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł. (...) Moi wybrani będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk” (Izajasza 65:21, 22).

•  Nie będzie wojen.

  „Sprawia, że wojny ustają aż po kraniec ziemi” (Psalm 46:9).

  „Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie będą uczyć wojowania” (Izajasza 2:4).

• Nie będzie głodu.

  „Ziemia na pewno wyda swój plon; Bóg, nasz Bóg, będzie nam błogosławił” (Psalm 67:6).

  „Mnóstwo zboża będzie na ziemi; nadmiar będzie na wierzchu gór” (Psalm 72:16).

• Nie będzie ubóstwa.

  „Biedny bowiem nie zawsze będzie zapomniany” (Psalm 9:18).

  „Wyzwoli bowiem biednego wołającego o pomoc, a także uciśnionego i każdego, kto nie ma wspomożyciela. Użali się nad maluczkim i biednym, a dusze biednych wybawi” (Psalm 72:12, 13).

Czy po rozważeniu tych wspaniałych obietnic rozumiesz już, dlaczego Królestwo Boże tak wiele znaczy dla Jezusa? Kiedy przebywał on na ziemi, rozmawiał o tym Królestwie z każdym, kto tylko chciał słuchać. Dobrze wiedział, że położy ono kres wszystkim dręczącym nas problemom.

Czy biblijne obietnice dotyczące Królestwa nie ujmują cię za serce? Jeśli tak, to jak możesz dowiedzieć się o nim czegoś więcej? I co zrobić, żeby skorzystać z błogosławieństw pod jego rządami? Na te pytania odpowie ostatni artykuł z tej serii.