คลังทรัพย์ของพระวิหารอยู่ที่ลานสำหรับผู้หญิง หนังสือเล่มหนึ่ง (The Temple—Its Ministry and Services ) เขียนไว้ว่า “รอบลานนี้มีเสาหินขนาดใหญ่ตั้งเรียงเป็นแถวตามผนัง เสาแต่ละต้นมีที่ใส่เงินถวายหรือ ‘แตร’ ตั้งอยู่ข้างหน้า แตรทั้งหมดนี้มีสิบสามตัว”

ผู้คนเรียกที่ใส่เงินถวายว่าแตรเพราะมีรูปทรงคล้ายแตรปากแคบและฐานกว้าง ที่ใส่เงินถวายมีป้ายติดไว้สำหรับเงินบริจาคแต่ละประเภท และเงินที่อยู่ในนั้นจะถูกนำไปใช้ตามวัตถุประสงค์ที่ระบุไว้โดยเฉพาะ พระเยซูอยู่ในลานสำหรับผู้หญิงตอนที่ท่านเห็นผู้คนมากมายนำเงินมาถวาย รวมทั้งหญิงม่ายที่ยากจนด้วย—ลูกา 21:1, 2

ที่ใส่เงินถวายอันที่ 1 และ 2 ตั้งไว้เพื่อใส่เงินภาษีบำรุงพระวิหารสำหรับปีนั้นและปีก่อนหน้านั้น ส่วนอันที่ 3 ถึง 7 ตามลำดับ สำหรับเงินบริจาคเพื่อซื้อนกเขา นกพิราบ ไม้ เครื่องหอม และภาชนะทองคำตามมูลค่าที่กะประมาณไว้ ถ้าผู้บริจาคเตรียมเงินมามากกว่านั้น เงินที่เหลือเขาจะใส่ในที่ใส่เงินถวายอันที่ 8 ถึง 13 ซึ่งอันที่ 8 สำหรับเงินที่เหลือจากการซื้อเครื่องบูชาไถ่บาป อันที่ 9 ถึง 12 ใส่เงินที่เหลือจากการซื้อเครื่องบูชาไถ่ความผิด จากการถวายนกเป็นเครื่องบูชา จากการซื้อเครื่องบูชาของพวกนาษารีษ และเงินที่เหลือจากการซื้อเครื่องบูชาของคนที่หายจากโรคเรื้อน ส่วนอันที่ 13 สำหรับการบริจาคด้วยความสมัครใจ

ลูกาผู้เขียนหนังสือกิตติคุณลูกาและกิจการพูดถึงตัวเองว่า “ได้สืบเสาะทุกเรื่องตั้งแต่ต้นอย่างถูกต้องแม่นยำ” แต่นักวิชาการบางคนก็ยังมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆที่เขาบันทึกไว้ (ลูกา 1:3) เขาเป็นนักประวัติศาสตร์ที่บันทึกเรื่องราวอย่างถูกต้องไหม?

ลูกากล่าวถึงข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ ตัวอย่างเช่น เขาใช้คำระบุตำแหน่งข้าราชการโรมันหลายตำแหน่ง เช่น ผู้พิพากษา (สมัยโรมโบราณ) หรือเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองในเมืองฟิลิปปอย คณะผู้ปกครองเมืองเทสซาโลนิเก ผู้ดูแลงานฉลองในเอเฟโซส์ (กิจการ 16:20; 17:6; 19:31) ลูกาเรียกเฮโรด อันติปาว่า ผู้ครองแคว้น และเรียกเซอร์จิอุสเปาลุสว่า ข้าหลวงใหญ่แห่งเกาะไซปรัส—กิจการ 13:1, 7

ลูกาใช้คำระบุตำแหน่งเหล่านี้ได้อย่างถูกต้อง เช่น เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงเขตการปกครองของโรมัน ลูกาก็เปลี่ยนคำที่ใช้เรียกตำแหน่งเหล่านั้นได้อย่างถูกต้อง นักวิชาการด้านคัมภีร์ไบเบิลชื่อบรูซ เมตซ์เกอร์บอกว่า “คำที่ใช้เรียกตำแหน่งของข้าราชการในหนังสือกิจการถูกต้องเหมาะสมตรงกับเวลาและสถานที่ในสมัยนั้น” วิลเลียม แรมซีย์ นักวิชาการอีกคนหนึ่งเรียกลูกาว่า “ยอดนักประวัติศาสตร์ระดับแถวหน้า”