Мысырлықтармен Құдайдың өзі шайқасқаны оның соғыстардың бәріне бірдей қарсы емес екенін байқатады. Оның өз халқына соғысқа шығуды тапсырған кездері де болған. Мысалы, Құдай оларға қайтпай зұлымдық жасай беретін қанахандықтардың көзін құртуды бұйырған (Мұсаның 5-жазбасы 9:5; 20:17, 18). Сондай-ақ ол Исраил патшасы Дәуітті зорлықшыл філістірлермен соғысуға талпындырған. Тіпті оған жеңіске жеткізетін кеңес те берген (Самуилдің 2-жазбасы 5:17—25).

Байқағанымыздай, Құдай өз халқын және шынайы ғибадатты қорғау үшін соғыстың болуын құптаған. Бірақ мұндай соғыстардың төмендегідей үш ерекшелігі болған:

1. СОҒЫСТЫ КІМ ЖҮРГІЗЕТІНІН ТЕК ҚҰДАЙ ШЕШКЕН. Бірде Құдай исраилдіктерге: “Бұл жолы сендерге шайқасудың қажеті болмайды”,— деген. Не себепті? Өйткені олар үшін өзі соғыспақ еді (Шежірелер 2-жазба 20:17; 32:7, 8). Мақаланың басында айтылған оқиғаны қоса алғанда, Құдай көп жағдайда осылай еткен. Ал өзге бір жағдайларда, мысалы Уәде етілген жерді жаулап алу не қорғау үшін, ол халқына соғысуды бұйырған (Мұсаның 5-жазбасы 7:1, 2; Ешуа 10:40).

2. МҰНДАЙ СОҒЫСТАРДЫҢ ҚАШАН БОЛАТЫНЫН ТЕК ҚҰДАЙ ШЕШКЕН. Исраилдіктер өздеріне озбырлық көрсетіп, зұлымдық жасап жатқандармен соғысу үшін, белгіленген уақытты  шыдаммен күтулері керек болған. Оларға өз бетінше соғыс бастауға болмайтын. Ал солай ететін болса, Құдайдың ықыласынан айырылып қалатын. Киелі жазбаларда исраилдіктердің Құдайдың құптауынсыз соғысқа шығып, опат болғаны туралы біраз оқиғалар бар *.

3. ҚҰДАЙ ТІПТІ ЗҰЛЫМДАРДЫҢ ДА ӨЛГЕНІНЕ ҚУАНБАЙДЫ. Бүкіл адамзатты жаратқан Ехоба Құдай — өмірдің Қайнар көзі (Зәбүр 36:9). Сондықтан ол адамдардың өлгенін қаламайды. Бірақ, бір өкініштісі — басқаларға зорлық көрсетіп, тіпті өлтіргісі келетін адамдар бар (Зәбүр 37:12, 14). Сол себепті зұлымдыққа тосқауыл қою үшін, кейде Құдай соғыстарды құптаған. Әйтсе де ежелдегі исраилдіктер жүргізген соғыстарда Ехоба өзінің мейірімді, ашулануға асықпайтын Құдай екенін көрсетіп отырған (Зәбүр 86:15). Мысалы, ол исраилдіктерге: “Қаланы жауламақ болып келгенде, алдымен оның тұрғындарына соғыссыз берілуді ұсыныңдар”,— деп бұйырған. Осылай қала тұрғындарына зұлым істерін тастап, аман қалуға мүмкіндік берген (Мұсаның 5-жазбасы 20:10—13). Жаратушының мейірімділігін мына сөздерінен де көреміз: “Мен зұлым адамның өлгеніне қуанбаймын, қайта, теріс жолдан қайтып, өмір сүргеніне қуанамын” (Езекиел 33:11, 14—16) *.

Өзіміз көргендей, ежелде Құдай соғыстарды озбырлық пен зұлымдықтың түбіне балта шабудың дұрыс жолы деп қарастырған. Бірақ қашан және кім соғысу керектігін адамдар емес, Құдай шешкен. Десе де Құдайды қанішер деуге негіз жоқ. Керісінше, ол жауыздықты жек көреді (Зәбүр 11:5). Ал дүниеге Иса пайғамбар келгенде, Құдайдың соғысқа деген көзқарасы өзгерді ме?