Przejdź do zawartości

Czemu rodzice nie pozwalają mi się zabawić?

Czemu rodzice nie pozwalają mi się zabawić?

Wyobraź sobie taką sytuację:

Chcesz iść na imprezę, ale nie masz pewności, czy rodzice cię puszczą. Co zrobisz? Masz kilka opcji.

  1.  NIE PYTAĆ — IŚĆ

  2.  NIE PYTAĆ — NIE IŚĆ

  3.  ZAPYTAĆ — POCZEKAĆ NA REAKCJĘ

 1. NIE PYTAĆ — IŚĆ

 Dlaczego ta opcja mogłaby ci przyjść na myśl: Chcesz zaimponować kolegom swoją niezależnością. Wydaje ci się, że wiesz lepiej niż rodzice, albo nie liczysz się z ich zdaniem (Przysłów 14:18).

 Skutki: Być może zaimponujesz kolegom, ale też wyślesz im wyraźny komunikat — że jesteś zdolny posunąć się do kłamstwa. Skoro oszukałeś rodziców, to równie dobrze możesz oszukać kolegów. Z kolei rodzice — jeśli sprawa wyjdzie na jaw — poczują się zranieni i zawiedzeni i prawdopodobnie dadzą ci szlaban (Przysłów 12:15).

 2. NIE PYTAĆ — NIE IŚĆ

 Dlaczego ta opcja mogłaby ci przyjść na myśl: Dochodzisz do wniosku, że ta impreza nie jest zgodna z twoimi zasadami albo że przyjęcie zaproszenia naraziłoby cię na przebywanie w złym towarzystwie (1 Koryntian 15:33; Filipian 4:8). Druga ewentualność: chciałbyś pójść, ale nie masz odwagi zapytać rodziców.

 Skutki: Jeśli rozumiesz, że pójście na imprezę byłoby złym pomysłem, będziesz umiał z większym przekonaniem odpowiadać na pytania kolegów. Ale jeśli zrezygnujesz z propozycji, bo po prostu nie masz odwagi zapytać rodziców, to może skończyć się na tym, że będziesz siedzieć w domu w ponurym nastroju i użalać się nad sobą.

 3. ZAPYTAĆ — POCZEKAĆ NA REAKCJĘ

 Dlaczego ta opcja mogłaby ci przyjść na myśl: Szanujesz autorytet rodziców i cenisz ich zdanie (Kolosan 3:20). Kochasz ich i nie chcesz sprawić im przykrości, robiąc coś za ich plecami (Przysłów 10:1). Poza tym miałbyś okazję przedstawić rodzicom swój punkt widzenia.

 Skutki: Rodzice będą czuli, że ich kochasz i szanujesz. I jeśli uznają twoją prośbę za rozsądną, mogą powiedzieć „tak”.

Dlaczego rodzice mogą powiedzieć „nie”

Tak jak ratownicy na plaży, rodzice widzą więcej i mogą cię ostrzec przed niebezpieczeństwem

 Zilustrujmy to przykładem: Gdybyś miał wybór, prawdopodobnie wolałbyś popływać na plaży strzeżonej przez ratowników. Dlaczego? Podczas zabawy w wodzie łatwo przeoczyć niebezpieczeństwo. Natomiast ratownicy mają dobry punkt obserwacyjny, z którego w porę mogą dostrzec zagrożenia. Podobnie jest z rodzicami. Dzięki większej wiedzy i doświadczeniu mogą widzieć coś, czego ty nie dostrzegasz. I tak jak ratownicy na plaży, nie chcą cię pozbawić zabawy. Wręcz przeciwnie, chcą cię ustrzec przed problemami, które mogłyby ci tę zabawę popsuć.

 Spójrz na to również od takiej strony: Rodzicom zależy na tym, żeby cię chronić. Kierując się miłością, gdy to tylko możliwe, mówią „tak”, ale gdy to konieczne, mówią „nie”. Kiedy prosisz ich o coś, zadają sobie pytanie, czy mogą ci na to pozwolić i czy potem będą w stanie żyć z konsekwencjami swojej decyzji. Odpowiedzą sobie — i tobie — „tak”, jeśli będą przekonani, że nie stanie ci się nic złego.

Jak zwiększyć swoje szanse na usłyszenie „tak”

W grę wchodzą cztery czynniki

 Uczciwość: Odpowiedz sobie na pytania: „Dlaczego chcę tam iść? Czy lubię ten rodzaj rozrywki, czy po prostu nie chcę odstawać od kolegów? A może będzie tam ktoś, kto wpadł mi w oko?”. Następnie szczerze porozmawiaj z rodzicami. Oni też byli kiedyś młodzi, a poza tym dobrze cię znają. Nawet jeśli im tego nie powiesz, zapewne domyślą się, co naprawdę tobą kieruje. Gdy zdobędziesz się na szczerość, docenią to i będą mogli podpowiedzieć ci coś praktycznego (Przysłów 7:1, 2). Gdybyś jednak nie był uczciwy, straciłbyś w ich oczach i zmniejszyłbyś swoje szanse na usłyszenie „tak”.

 Wybór odpowiedniej pory: Nie wyrywaj się z prośbą, gdy rodzice akurat wrócili z pracy albo są czymś zaabsorbowani. Porusz temat, kiedy są odprężeni. Ale nie czekaj do ostatniej chwili, żeby nie poczuli się przyparci do muru. Nie spodoba im się, jeśli będą musieli podjąć decyzję naprędce. Prosząc ich odpowiednio wcześnie, dasz im czas do namysłu.

 Jasny przekaz informacji: Unikaj ogólników. Dokładnie wyjaśnij, co będziesz robić. Kiedy rodzice pytają: „Kto jeszcze został zaproszony?”, „Czy będzie ktoś z dorosłych?” albo „O której wrócisz?”, a ty mówisz: „Nie wiem”, mogą poczuć się zaniepokojeni.

 Właściwe nastawienie: Nie uważaj rodziców za wrogów. Bądź co bądź, gracie w jednej drużynie. Jeżeli będziesz patrzeć na nich jak na sprzymierzeńców, przełoży się to na ton twojego głosu, a wtedy oni przychylniej spojrzą na twoją prośbę.

 Pokaż rodzicom, że jesteś na tyle dojrzały, żeby uszanować ich decyzję. W ten sposób zaskarbisz sobie ich szacunek. A następnym razem mogą być bardziej skłonni powiedzieć „tak”.