Onze huid — Een „stadsmuur”

In de oudheid bouwden de inwoners van steden verdedigingsmuren om indringers uit hun stad te weren. De stadsmuur diende niet alleen als bolwerk om de vijand tegen te houden, maar ook als een versterking van waaraf verdedigers de stad konden beschermen. Ons lichaam is insgelijks uitgerust met een beschermende „muur”: onze huid. Hoe beschermt onze huid ons tegen indringers?

Het oppervlak van onze huid wemelt van de bacteriën en andere micro-organismen, waarvan sommige infecties of ziekten kunnen veroorzaken. Onze huid is kennelijk meer dan slechts een passieve barrière. Het schijnt dat de huid indringers ook afweert door antimicrobiële eiwitten, of peptiden, te produceren die als verdedigers optreden. Enkele daarvan houden voortdurend de wacht. Andere treden pas aan als de huid beschadigd wordt.

De eerste twee groepen antimicrobiële peptiden die ontdekt zijn, defensines en cathelicidines, blijken verdedigers op afroep te zijn. Beide groepen worden door cellen in de opperhuid afgescheiden als reactie op verwondingen of ontstekingen. Ze doden indringers door hun celmembraan lek te prikken.

In 2001 ontdekte een team onderzoekers aan de Universiteit van Tübingen (Duitsland) een ander soort bacteriedodend eiwit, dermicidine genaamd, dat doorlopend actief is. In tegenstelling tot de beide andere groepen wordt dermicidine door gezonde huid geproduceerd, en wel in de zweetklieren. Hoe dit eiwit precies werkt, is nog onbekend. Maar het feit dat transpiratie helpt om ziekten tegen te gaan, kan verklaren waarom mensen die zich overdreven vaak wassen gevoeliger zijn voor huidinfecties en eczeem.

Onze huid vormt, net als een stadsmuur uit de oudheid, een barrière tegen vijandelijke indringers. We kunnen beslist instemmen met de psalmist die zei: „Hoe talrijk zijn uw werken, o Jehovah! Gij hebt ze alle in wijsheid gemaakt.” — Psalm 104:24.